Pfff ik heb een aantal van deze berichten gelezen, en ik heb er zoveel steun aan, dat ik mijn eigen verhaal ook maar even op ga schrijven.
ik zit momenteel namelijk al 2 dagen depressief thuis te spijbelen en ketting te roken:)
het begon allemaal 5 jaar geleden, toen ik voor het eerst op mijn nieuwe school kwam.
de eerste schooldag, als klein meisje, liep ik de trap af naar de lokalen.
de deur ging open, en een jongen van 3 jaar ouder stapte de gang binnen. ik keek hem aan en voelde mijn maag omdraaien. wauw.
nou was het puur op uiterlijk dus het stelde niks voor, en op dat moment was 3 jaar leeftijdsverschil veel te veel.
hij ging van school af, wat ik jammer vond maar ik had ook nooit met m gepraat ofzo.
nou toen een paar jaar later begon ik uit te gaan, en bleek dat we dezelfde muziekinteresse hadden.
Ik kwam hem vaak tegen tijdens het uitgaan, en kon dan alleen met hem bezig zijn.
Ik praatte nooit met hem, al wist ik wel heel veel van hem.
Ik vroeg natuurlijk aan zn vriendinnen die hem wel kenden hoe hij was.
Hij scheen een beetje gestoord te zijn, altijd te veel te drinken, te veel te roken, geen reet uit te voeren en vreselijk grappig zijn.
gek genoeg steeg mijn achting voor hem alleen maar.
op een gegeven moment, 2 jaar geleden, kwam hij naar me toe en vroeg mijn naam.
Hij zei dat hij me zo vaak zag, maar dat hij eigenlijk mijn naam helemaal niet wist.
hij maakte rare grapjes, en was dronken. ik ging er in mee en we hadden veel lol.
in die komende tijd zeiden we steeds hoi tegen elkaar, maar meer niet. ik was te zenuwachtig om gesprekken met hem te voeren: bang dat ik niet grappig genoeg was.
ik raakte goed bevriend met zijn vrienden, en eigenlijk met uitgaan zocht ik hem steeds.

rond die tijd ging het heel slecht met me: ik kreeg heel erg anorexia en was een vreselijk persoon.
Ik was wel vaak in de stad, maar was veel te ziek om me voor jongens te interesseren.
hij kwam op een avond naar me toe, en vroeg waarom ik zo vreselijk dun was, en of het allemaal wel goed ging.
dat deed me zo goed, en ik bewonderde hem alleen maar meer.
na een jaar was ik min of meer herstelt, althans op gewicht. nog wel heel onzeker en moeilijk in omgang met mensen.
ik was veranderd, niet meer zo grappig en los als vroeger.

deze zomer kwam ik hem heel vaak tegen.
1 avond vroeg ie of ik mee ging naar een nachtclub, natuurlijk stemde ik in.
alle dingen die ik zei waren leuk, we hadden het leuk, en we gingen daarna met nog een paar vrienden naar zijn huis playstationen.
de volgende dag moest ik vroeg op en ergens in de buurt van zijn huis zijn, dus ik vroeg of ik mocht blijven slapen.
hij had alleen een tweepersoonsbed, maar het mocht uiteraard.
zonder enige verwachting trok ik een pyjama van hem aan en ging met mijn rug naar hem toe in bed liggen.
ik sliep al bijna, toen hij opeens omdraaide en een arm om me heen legde.
heel de avond heeft hij me gestreeld en lief zitten aaien over mn rug, zonder dat ik iets deed. verder was er niks gebeurd.

ik ging op vakantie, gek van liefde, ik was zo verliefd.
ik kwam hem 2 weken later weer tegen, weer hadden we het leuk, en bleef bij hem slapen.
we zoenden.
vanaf toen is het kwade begonnen denk ik.
daarna bleef ik heel vaak bij hem slapen, zoenden we, deden we iets meer, hadden we het leuk.
Toch voelde ik me daarna altijd leeg.
en inderdaad, ik hoorde dat hij altijd zo met meisjes omging.
omdat ik wist dat ik daar niet bestand tegen was, stuurde ik hem net voordat ik met vakantie ging een smsje dat hij maar iemand anders moest zoeken, dat ik het niet kon.
ik hoorde niks, en had een kutvakantie.
gek van verdriet.
na 2 weken kwam ik thuis, ik reed meteen door naar de stad, zo wanhopig was ik. ik wist dat hij er was.
hij kwam meteen naar me toe, zei dat we moesten praten.
dat ie gek op me was, dat ie niet kon smsen omdat ie dat moeilijk vond, dat ie slecht was met meisjes, dat hij vrijheid wil en niet om kan gaan met gevoelens. maar dat hij het wilde proberen met mij.
samen hebben we het heel leuk gehad, tot heel laat met zn tweeen uit geweest.
ik bleef bij hem slapen, en hij heeft me die avond ontmaagd.

de dag erna hoorde ik dat hij ook met een ander meisje seks heeft gehad toen ik wegwas.
nu zit ik in een cirkel die al 8 maanden duurt.
ik ga ongeveer om de 3 weken met m naar bed, hij weet niet wat hij wil, ik doe moeilijk.
ik weiger met hem af te spreken omdat ik dan boos ben, maar dan bel ik hem hopeloos op, en dan reageerd hij niet.
iedereen zegt dat ik zo dom bezig ben, en dat weet ik. hij wil me neit, hij wil me alleen voor de seks.
maar ik wil hem, zo vreselijk graag.
ik weet dat we zo goed bij elkaar zouden passen als hij het een kans zou geven, wat hij nooit gaat doen.
door die onzekerheid ben ik heel veel afgevallen, heb ik een ontiegelijke anorexiaterugval, en weet ik niet hoe ik me moet gedragen bij hem.
hij is zo grappig.

daarbij komt dat hij ook een ander meisje heeft, waarmee hij fulltime werkt.
ze is niet moeders mooiste, maar ze hebben het ZO leuk met zn tweeen.
heel vaak gaan ze samen uit, en ze spreken samen af(wat hij met mij nooit doet) dan liggen ze alleen in elkaar armen lol te hebben en mij jaloers te maken lijkt wel.
ik heb r een tijdje geleden een eind aan gemaakt, hij snapt eniet wat hij verkeerd deed.
foute man.
maar donderdag kwam hij naar me toe, en zei dat hij me zo miste.
na lang overhalen ben ik meegegaan, en het was heel naar. het voelde niet goed.
ik deed stom, onzeker. ook onzeker over mijn dunne lijf.
die vrijdag had ik ook nog een feestje van hem, waar ik heel erg tegenop zag: zijn andere meisje zou er ook zijn.(hij claimde dat hij er geen seks mee had)

en inderdaad ze was er.
ik was vreselijk belachelijk dronken.
heb hem heel de avond genegeerd.
op het eind van de avond, ging ik naar hem toe en vroeg of ik daar kon blijven slapen.
hij zei dat ik beneden op de bank moest, ik vroeg wat er was.
hij zei dat hij gewoon heel moe was en dat hij wou slapen.
ik geloofde er natuurlijk niks van, en rende naar boven naar zijn bed.
inderdaad, het andere meisje lag er al in.
ik was zo boos! ik zei dat ik er gewoon bij ging liggen en heb dat gewoon gedaan.
midden in de nacht werd ik wakker, en ze lagen in elkaars armen te slapen.
ik heb een halfuur staan overgeven van verdriet in de wc.
ik voelde me ZO'N loser.
ik heb meteen mijn spullen gepakt, en ben naar huis gegaan.
nu zit ik al 4 dagen alleen maar te huilen, en hij heeft wederom niks van zichzelf laten horen.
ik moet van hem af, dat weet ik.
ik ga er aan kapot.
maar iedere keer als hij naar me toe komt, met zijn mooie blauwe ogen, gaat dat gewoon niet.
hoe kom ik heir vanaf? want ik heb het al zo vaak geprobeerd, maar ik kom hem gewoon te vaak tegen.
daarbij ben ik ongeveer elke dag in zijn huis(wel als hij werkt, expres natuurlijk ) bij zijn vrienden, omdat ik een hele grote graffitipiece in zijn huis moet maken.
pfff wat moeilijk.