Ik ben gezwicht...ik heb een sms gestuurd. Gisteren was er een film op tv. Ik kruip gezellig onder m'n dekentje in de zetel en zet de tv aan. Tot m'n afschuwen was het de film die mijn ex en ik voor het eerst gezien hebben in de cinema, en niettegenstaande het een futuristische actiefilm is, zijn we destijds gierend van het lachen de zaal uitgekomen. Wat een slechte film was dat toch...
Ik zond hem een sms: de film van onze toevallige eerste date was op tv...heb een slechte dag.
hij: heb ook een klotedag. Slechte film by the way
Sindsdien ben ik weer wat milder en denk zelfs dat m'n hoop weer om het hoekje staat te gluren naar me... toch een beetje raar, want in mijn hoofd weet ik dat ik dit moet afsluiten en verdergaan. Z'n verjaardagscadeau staat hier nog, en die brief voor hem waar ik al m'n gedachten heb op uitgespuwd... wat doe ik hier toch mee? Ik dacht: ik geef'm die brief en klaar is kees. Waarom kan ik niet standvastig blijven en vasthouden aan de idealen die me de laatste week staande hebben gehouden? Ik WEET dat ik beter verdien dan de persoon die hij geworden is...
Maar wat als hij zichzelf terugvindt en weer de mens is waar ik zo naar opkeek? Maar ik kan toch niet wachten tot meneer zijn verstand heeft teruggevonden? pffff klote weekend!! Ik en al m'n gedachten toch!!!!
Ik geef hem morgen m'n brief en laat hem verder gerust. Z'n verjaardagscadeau zal ik meegeven met iemand. Verder zien we wel zeker? Als er een reactie volgt is dat goed, maar als er gene volgt is dat voor mij ook prima. Zolang er geen loze beloften worden uitgesproken red ik me wel.