Het is 7 maanden uit en alweer die momenten alsof het als de dag van gister is dat ze bij me wegging.
Ik mis haar nu weer vreselijk. Ik wil haar terug. Ik hou van haar en al haar kleine dingetjes, de leuke en de minder leuke. Ik zou wel achter haar aan willen hollen, maar ik weet dat dat geen zin heeft. Ze is immers al aan haar tweede nieuwe relatie begonnen. Nee, in plaats daarvan, moet ik haar via een advocaat een brief sturen om de zaken mbt ons huis te regelen. Houden van iemand die je in de steek heeft gelaten doet pijn, daarnaast ook nog zakelijk tegen die persoon moeten doen is verwarrend. Ik wil dat helemaal niet, maar ik moet. Ze maakt misbruik van mijn zwakheid en ze hoopt vast dat ik
financieel toegeef.

Steeds meer denk ik na over vertrouwen. In de liefde, in het algemeen. Ik hoop dat ik ooit weer iemand ten volste kan vertrouwen, maar momenteel kan ik dat niet. Een open wond heeft ze gemaakt en die wil niet helen. Waarom idealiseer ik mijn ex. Is het omdat ik echt van haar hou. Waarom hou ik zoveel van iemand die mij opzettelijk zo heeft gekwetst.

Zijn er op de site mensen die ook na 6, 7 maanden het gevoel hebben dat ze weer bijna terug bij af zijn, terwijl zij ook meerdere keren het idee hebben gehad er overheen te zijn? Ik weet het niet meer, ik zal het wel weer de tijd moeten geven. Nog 6 maanden of zo.
Het liefst heb ik dat er morgen per ongeluk een vliegtuig op mijn hoofd land. Zo geweldig vind ik de kwalitiet van het leven op aarde niet.

Ik zelf ken iemand die na 10 jaar plotseling aan de kant is gezet. Zij heeft er 1,5 jaar over gedaan om het een plekje te geven. Nu nog steeds heeft zij gevoelens voor hem maar kan zij er mee om gaan. Het is heel normaal hoe jij je voelt. Het is niet niets om iemand te missen waar je heel veel van hielt. Je gaat door een rouwproces heen en de een doet het sneller dan een ander. Geef je zelf de tijd en stel geen hoge eisen aan je zelf. Probeer wel door te gaan met je normale leven en uiteindelijk zal er een moment komen dat het achter je ligt.