Waar ik gisteren een moment van kalmte en relatieve rust over me had, is dat nu weer totaal anders. Uit respect wil ik hem laten gaan. Hem zijn eigen ding gunnen, zijn eigen ontwikkeling etc. Maar ik wil hem ook weer niet laten gaan. Mis hem weer zo verschrikkelijk.

Ik merk dat ik ook steeds probeer te analyseren/achterhalen wat hij denkt, waarom hij doet wat hij doet. Veel mensen denken dat hij het waarschijnlijk ook heel moeilijk heeft met onze breuk. Dat hij daarom ook helemaal geen contact meer zoekt. Maar er zijn ook mensen die zeggen dat het hem waarschijnlijk juist niet meer zoveel doet. Hij gaat verder met zijn leven, en daar hoor ik niet meer bij, daarom neemt hij geen contact meer op. Ik zou me eigenlijk niet met hém bezig moeten houden, maar ik zou het zo graag willen weten. Heeft hij pijn, heeft hij verdriet?
Toen hij het uitmaakte was hij compleet overstuur, bijna half hysterisch. Hij moest ook steeds overgeven. En nu al 2 maanden doodse stilte. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat het maar beter is zo, geen contact. Maar op deze momenten is dat zo moeilijk. Overmorgen ben ik jarig, zie er nu al tegenop. Ik hoor waarschijnlijk niks van hem. En zo wel, dan is het een afstandelijk smsje.

Ik las hier ook dat elk goed bedoeld contact alleen maar irriterend werkt. Is dat zo? Ik heb hem nog wel een aantal mails gestuurd waarin ik aangeef dat ik veel van hem geleerd heb, dat ik veel respect voor hem, ik bedankt hem voor de 5 mooiste jaren van mijn leven tot nu toe. Wens hem het allerbeste etc. Hij reageert hier totaal niet op. Irriteer ik hem alleen maar met mijn goed bedoelde boodschappen?

Ik ben bezig hem los te laten, dat merk ik wel nu na 2 maanden. Het gekke is dat ik op zie tegen het moment dat ik echt over hem heen ben, dat ik echt helemaal mijn eigen leven weer heb opgepakt. Dan is het zo definitief en hebben wel elkaar écht los gelaten.

Naarmate de tijd verder verstrijkt wordt het ook steeds reëler dat hij opnieuw zal beginnen met een ander. Die gedachte drijft me echt tot wanhoop. Hij kan toch niet na 5 jaar met mij te zijn geweest zo weer iets beginnen met een ander? Ik weet dat er zoveel mensen zijn die dat dus wel kunnen. Ik ben er zo bang voor dat hij dit ook doet. Ikzelf kan dit totaal niet. Anderen doen mij echt totaal helemaal niets. Zou dat bij hem anders zijn?

Pfff...al die vragen over hem terwijl ik alleen met mezelf bezig zou moeten zijn.