Zo koninginnedag is weer voorbij.

Ik heb vandaag nog wel aan hem gedacht maar niet zoals eerst niet met die pijn erbij. Dacht nog wel vanmorgen oh vorig jaar liep ik met hem in Amsterdam, maar meteen kwam die gedachte oh ja en we hadden ook nog ruzie vorig jaar op koninginnedag daar in Amsterdam dus echt geweldig was die koninginnedag nou ook weer niet.

Ben net nog wel op stap geweest en dat was wel weer raar dit was de eerste keer dat ik op stap was nadat we uit elkaar zijn gegaan, had hier steeds nog niet de behoefte aan gehad om om stap te gaan maar nu wel ik had er echt zin in en heb lekker gedronken en plezier gehad.
En ja ik dacht ook aan hem hoe het was toen wij samen op stap waren maar telkens tegen mezelf gezegd niet in het verleden kijken maar kijk naar de toekomst.
Die is het belangrijkste de toekomst en niet het verleden, daar moet ik dadelijk naar kijken met fijne herinneringen want we hebben samen hele leuke tijden gehad dat zeker maar als ik eerlijk ben tegen mezelf was het al een tijd niet zoals in het begin en dat beviel me ook niet het was anders.

Ik heb toch nog steeds het gevoel dat dit goed is dat we uit elkaar zijn, nadat ik hem gister heb gesproken weet ik gewoon dat het met mij echt wel goed zo komen, tuurlijk mijn liefde voor hem is echt niet ineens voorbij tuurlijk niet dat kan ook niet na bijna vier jaar ik mis m nog steeds hoor en denk nog veel aan hem, maar ik weet nu gewoon dat toen hij zei dit is het beste dit ook daadwerkelijk het beste is en zeker voor mij ik kan niet in een relatie zitten met iemand aan wie ik me constant irriteer en dat was bij hem wel want dat herinner ik me nu ook allemaal weer onze relatie was niet perfect bij lange na niet ik wilde hem graag behouden omdat ik niet alleen wilde zijn omdat ik dacht dat het aller aller ergste was alleen zijn maar ja is dat echt zo erg alleen zijn, is een relatie waarin je vaak ruzie hebt en irritaties niet veel erger. Ik kom gewoon weer met beide benen op de grond te staan en dat is toch ook wel fijn.

Ik ga door met leven zonder hem, hoewel ik het me dus eerst niet voor kon stellen een leven zonder hem weet ik nu dat het zo is en dat ik ooit de man tegenkom met wie ik wel gelukkig word en die mij neemt zoals ik ben.

En weet je het is zo raar ik weet nu echt dat ik hem nooit meer terug zou willen echt ook niet als hij ineens voor me neus zou staan, maar toch heb ik nog steeds het gevoel dat dit ooit zou gebeuren dat hij bij me terug wil komen, niet nu nee hij moet eerst uitrazen maar over een tijdje dan ben ik bang dat hij gaat beseffen wat ik voor hem beteken.
Dit gevoel is gewoon heel sterk maar ik weet dan dat ik kan zeggen sorry het is te laat.