Hi..

Vannacht zat ik na te denken waarom ik nou het meest verdrietig ben als ik zo sip ben..Ik weet heel goed waaromhet uit is, en als ik hem mis;mis ik wat we hadden, maar dat is er niet meer.Nu gaan we redelijk goed met elkaar om.Is niet altijd makkelijk, maar ik vind dat beter dan als ik hem Nooit meer zou zien of spreken.(hadden we ook geprobeerd).Maar waarom ben heb je dan toch dat ene rot gevoel; dat knagende onrustige gevoel, wat zo dominant is, dat je het niet kan ontkennen.Ook als je bij vrienden bent, of de zon schijnt, of maakt niet uit..Het gemis om wat je had is echt vreselijk moeilijk soms.Zijn vrienden waren ook mijn vrienden, en volgende week zijn mijn ouders en zussen weg, en mijn twee beste vriendinnen ook weg op vakantie..Mijn sociale leven is dus niet veel soeps sinds het uit is, terwijl mijn ex elke avond kan worden "opgevangen door zijn enorme vrienden kring..OP dat soort momenten als je thuis bent, word je echt geconfronteerd met het "alleen"zijn..En dan slaat ldvd toe.Ik heb vriendinnen die met me uit willen, maar ik zie daar tegen op omdat ik weet dat zij dan een jongen meenemen, en ik daar helemaal geen zin in heb..Misschien moet ik toch binnekort die volgende stap gaan wagen..Toch maar uitgaan, en niet dingen in me eentje blijven doen...liefs c