Lieve mensen,

In aansluiting op wat Sendo (M. – lots of love back, And you’re welkom!) hier zo direct en helder zegt wil ik vandaag gewoon even zeggen: JA! Ja op alles; ja op vandaag, ja op het nu, ja op de woede, ja op de tranen, ja op het gemis, ja op de mooie herinneringen, ja op de pijn, ja op de liefde, ja op het denken en tobben, ja op de eenzaamheid, ja op wat IS. Al glijd ik af en toe weg in depressie en verzet ik me tegen alles wat er is gebeurd en ben ik zo moe dat ik het wil opgeven… toch weet ik dat mijn verlichting en bevrijding ligt in acceptatie. En het accepteren begint met het accepteren van het niet willen accepteren (al klinkt het tegenstrijdig) en inderdaad, je merkt dat je Zijn, je Zelf, je lichaam, zo graag wil leven. Maar wat er is, is er; het moet er uit! Schreeuw het eruit, werk het eruit, huil het eruit, zweet het eruit, lach het eruit van mijn part. Er schuilt wijsheid in voelen wat je voelt en één van de grootste spirituele uitdagingen voor ons allemaal is de oefening van aanwezig zijn. Er zijn.

Als het dan stil word, als je ego uitgeraasd is omdat je lichaam gewoon niet meer kan, als de overgave langzaam, al is het in een enkel moment, eindelijk haar intrede doet, pas dan lukt het ons soms even om tegenslag en lijden te gaan beschouwen als vrienden. Dan word het voelbaar helder dat we op een tweesprong staan met een gebroken hart. Een hart dat kan kiezen voor verbittering, afgunst, wrok, schuldgevoel en slachtofferschap; een hart dat zich zal sluiten, verbitteren en een egocentrisch ‘ik’ zal gaan voeden dat zich steeds minder bewust zal zijn van Leven. Een hart dat zich zal gaan sluiten voor empathie, compassie en mededogen en dus ook voor liefde en waarlijk geluk.

Zij die het wijzere spirituele pad kiezen, hebben een langere en moeizamere tocht af te leggen waarop zij al hun draken en demonen onder ogen moeten zien. Zij kiezen hun persoonlijke chod-meditatie, dag in dag uit. Zij zijn helden! En met zij bedoel ik jullie, bedoel ik jou! Bedoel ik wij allemaal die hier samenkomen met respect en ruimte voor elkaar om openlijk onze angsten en twijfels te delen. En we weten allemaal dat we die angst onder ogen moeten zien, dat we er doorheen moeten en dat het soms al heldenmoed vraagt om gewoon ’s ochtend uit je bed te strompelen en onder de douche te gaan staan en de dag te beantwoorden met een ‘ja’! Al is het alleen, gebroken, onzeker en verdrietig. Maar je staat er!

Vandaag was weer zo’n dag voor mij; dat ik mezelf uit bed moet trappen. Dat ik mezelf was en voedt en mezelf verantwoordelijkheid geef voor het nu. Vandaag is het vrijdag, en dan ga ik naar mijn vrijwilligerswerk dat ik sinds een paar weken doe. Het is een plek van schepping, een plek van thuiskomen, plezier en dienstbaar zijn. Een plek waar ik mensen ontmoet; mensen die allemaal hun eigen lijden hebben, allemaal met hun onzekerheden en moeilijkheden. Mensen met doelen, wensen, talenten, dromen, inzet, wil en ook mensen met verliezen. Ze hebben allemaal verliezen. Van partners, van gezondheid, werk, familie, huisdieren, bezittingen en ga zo maar door. Wat hen bindt is LEVEN, doorgaan, opnieuw beginnen en NU. Er is enkel nu.

Vandaag is het een feest en heb ik het druk met alle voorbereidingen. Ik ontmoet nieuwe mensen, zie nieuwe dingen, neem beslissingen, voer taken uit, regel dingen, werk samen, lach, spreek en ervaar. En aan het eind van deze dag praten we na, kunnen we tevreden zijn. Al loop ik naar huis met het gevoel dat ik nu in de trein zou willen stappen naar mijn lief, al wil ik haar alles vertellen en met haar delen, al wil ik haar mijn plezier, mijn moed, mijn slagen, mijn falen en al mijn andere ervaringen laten weten…al wil ik haar ogen zien, haar stem horen en weten van haar dag en gevoel… ik zeg tegen mezelf; wees dankbaar. Wees dankbaar voor vandaag, en ik ben het ook. En dan denk ik aan wat Philo zei: ‘Wees zachtmoedig, want iedereen die je ontmoet voert een grote strijd’ Dus wees alsjeblieft ook zachtmoedig voor jezelf; jij, die een grote strijd voert, om door te gaan en je hart, ondanks alles, open te houden. “Houd je hart open”, zeg ik tegen mezelf. Houd je hart alsjeblieft open. Versteen niet, loop niet weg naar verleden of toekomst, maar blijf bij me. Blijf bij me in mijn eenzaamheid, in wat ik ben, blijf bij me nu, want ik hou van mij; ik hou van mij! Durf van mij te houden en het goed te vinden; het allemaal goed genoeg te vinden….

Dank jullie wel, mijn rots in de branding, mijn toeverlaat en steun, mijn medemens. Wij zijn er en mogen er zijn, hoe dan ook. Al moeten we wachten en nog eens wachten; het licht is in ons, het licht dat de duisternis zal doen verdwijnen.

To my soul

I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love,
For love would be love of the wrong thing; there is yet faith
But the faith and the love and the hope are all in the waiting.
Wait without thought, for you are not ready for thought:
So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.

(from No. 2 of 'Four Quartets')
T.S. Eliot

Sterke allemaal,

Liefs,

Louise

"Shine" – David Gray

I can see it in your eyes
What I know in my heart is true
That our love it has faded
Like the summer run through
So we'll walk down the shoreline
One last time together
Feel the wind blow our wanderin' hearts Like a feather
But who knows what's waiting
In the wings of time
Dry your eyes
We gotta go where we can shine

Don't be hiding in sorrow
Or clinging to the past
With your beauty so precious
And the season so fast
No matter how cold the horizon appear
Or how far the first night
When I held you near
You gotta rise from these ashes
Like a bird of flame
Step out of the shadow
We've gotta go where we can shine

For all that we struggle
For all we pretend
It don't come down to nothing
Except love in the end
And ours is a road
That is strewn with goodbyes
But as it unfolds
As it all unwinds
Remember your soul is the one thing
You just can't compromise
Take my hand
We're gonna go where we can shine
We're gonna go where we can shine
We're gonna go where we can shine

(and look, and look)
Through the windows of midnight
Moonfoam and silver

TIP: “DE TROOST VAN DE BOEDDHA”, van Lama Surya Das. (ik heb veel gelezen, maar dit was HET boek dat mijn hart openbrak..