Hoe origineel kan ik zijn om een titel te verzinnen? Nou niet eigenlijk, maar goed het gaat enigzins wel, ben wel moe na een heel weekend compjoeteren. Maar kon het toch niet laten jullie een verslagje te doen na mijn berichtje van gisteren. Ik merk dat ik nog erg veel moeite heb met de leegte die ik op dit moment voel. En die kl*te triggers waar je iedere keer mee in aanraking komt. Ik wist niet dat ik zoveel SM in mezelf had zeg.

Vanavond reed ik naar huis vanuit rotterdam en besefte me dat ik zon beetje voor het laatst in mijn Golf stuurde. Mijn partner heeft die auto meegenomen bij haar vertrek, dit is gewoon voor haar beter omdat zij een grotere afstand af moet leggen dan ik. Maar toch.. daar zit je dan in de auto, weer zo'n trigger van 'het is echt over' En dan het thuiskomen.. We moesten de spullen uit de auto pakken en dan weet je dat er over een paar meter een leeg huis is.. die ook leeg zal blijven.. en hoppa daar ga ik weer.. daar liepen de tranen weer.

Het is ook zo kl*te dat ik als ik erover nadenk wat er nu gebeurt dat het allemaal logisch is, en dat ik begrip heb voor haar besluit. Maar dat het gevoelsmatige gewoon blijft hangen. Dat gevoel wil maar niet minderen van het 'niet meer samen zijn' Ik blijf het moeilijk vinden, zeker omdat dat gevoel niets vermindert. 'Tja' zeggen de mensen om me heen 'dat heeft tijd nodig, en moet slijten' Ik neem dit ook van ze aan, maar de pijn die het oplevert vergeet ik nooit niet meer.

Maar ja.. hoe zeggen ze dat ook weer.. 'se la vie' (sorry heb nooit opgelet met Franse les)
Maar waarom moet dat dan allemaal zo gaan? Vraag me af of dit alles toch niet erg veel schade aan heeft gericht. En zoals ik net al zij.. verwerken zal heus wel komen.. vergeten niet.

Gr Berrie