een jaar terug ging het uit. Het afgelopen jaar een jaar gehad van verdriet, wanhoop, hoop en zo nu en dan toch contact zoeken en hopen dat hij wakker werd. Maar nu sinds een week voel ik een soort van berusting, het doet mij niet zoveel meer. Ik denk nog wel aan hem maar mijn emoties gaan niet met me op de loop, heerlijk. Soms denk ik hee heb er helemal niet meer aan gedacht..... Hij heeft nu een kindje erbij en is waarschijnlijk gelukkig, hoewel het best druk zal zijn met 2 kleintje. Maar ik heb het geaccepteerd. In mijn hart heb ik zeker nog gevoelens voor deze man, hij was toch wel mijn ware liefde...maar er zijn meer ware liefdes. Ik geloof niet dat er maar 1 man rondloopt waar ik gelukkig mee kan zijn.... Eerst had ik steeds nog wel jaloerse gevoelens dat hij weer naar zijn exvriendin terug was gegaan...maar toch... ik benijd ze niet, niet meer! Gelijk zwanger en dan ook nog aan je relatie werken met een kleintje en dan nu een baby. je nachtrust gaat er aan en van sex is nog even geen spraken. En ik...ik ben vrij , vrij om te gaan en te staan waar en met wie ik wil....nieuwe ronden nieuwe kansen. Het eenzame gevoel is ook weg. Ik ben wel tevreden met mijzelf. Als ik terug kijk naar onze relatie heb ik een toptijd met hem gehad en een kuttijd. En de eerste wil ik koesteren...af en toe heb ik zelfs een binnepretje en kan ik weer lachen om de fijne herinneringen. Ik ben benieuwd wat er alllemaal nog op mijn pad komt. Ik sta weer open voor iets nieuws, zonder wrok en zonder een dikke muur om mijn heen, maar gewoon met nieuwsgierigheid.... ,en een beetje voorzichtigheid maar dat is gezond, naar wat de toekomst brengt. Het geeft een bepaalde vrijheid en ik voel mij goed. Ik denk dat een ex niet voor niets een ex is en dat dat ook voor al zo moet blijven. Door er in te blijven hangen en terug te denken aan hoe het was beperk je je zelf, en idealiseer je de boel! Vaak heb ik wraakgevoelens gehad en hoopte dat ze een huilbaby zouden krijgen of een postnatale depressie....maar de beste wraak is zelf gelukkig zijn/worden en tevreden met jezelf en niet meer achter om kijken. Ik ben gegroeit dit afgelopen jaar merk ik, het is niet voor niets geweest. Ik ben wie ik ben en ik weet wat ik wel en niet( meer) wil, mn zelfvertrouwen en eigenwaarde is terug....dus mensen inderdaad tijd heelt alle wonden, voor de een is dat een maand en voor de andere kan het jaren duren maar het gaat over!!!!! . Liefdesverdriet is een rouwproces, eerst de ontkenning en valse hoop dan het diepe verdriet, wat je echt moet toelaten en daarna de acceptatie. echt waar geloof er in dat je weer gelukkig kan zijn met jezelf en vandaar uit missschien wel weer met een ander!!!! Op een dag wordt je wakker en dan is het gewoon klaar, je hebt het verwerkt!!
Ik ben blij dat ik ook niet van de ene relatie naar de andere ben gegaan want ik geloof dat je dan vast loopt uiteindellijk, Dit proces moet je gewoon door en dan de acceptatie, geloof me het is een bevrijding. Mn rugzak is nu een beetje geleegd en er is weer ruimte gemaakt voor nieuwe ervaringen en avonturen.

Fijn weekend alllemaal en sterkte voor iedereen die het nodig heeft!
Liefs Kaya