Laatste tijd veel blogs gelezen, en gisteren die blog over hoe je je moet gedragen als je je ex terug wilt. En ik doe uiteraard het tegenovergestelde maar het is dan ook erg verleidelijk aangezien we als "vriendjes" gewoon goed contact met elkaar hebben. En ja ik stuur dus ellendig lange berichten met hoeveel ik haar mis, hoe goed we het hadden, en dat ze echt de ware is en blijft, dat ik altijd van haar zou houden, wat helaas ook zo is. Soulmates…..

Even voor de mensen die mij niet kennen, dit was de nummer 1 van al mijn relaties die ik heb gehad, deze relatie had helaas teveel liefde en dat werkte beklemmend op mijn te jonge en onervaren ex. Maar zo goed als wij het hadden, zoveel liefde, zoveel matchen, zo veel dat uber soulmates gevoel heb ik nog nooit eerder ervaren, het leven was 1 sprookje, en dat hield ineens op. Compleet out of the blue…lees gerust me eerste blog wat toepasselijk de naam "En toen hield het sprookje ineens op" heeft .. De relatie der relaties, de liefde der liefdes, bam, over, zonder aankondiging, geen samenwonen meer, trouwdatum van de baan. Nu vriendjes..want ook zij wil me toch niet kwijt, als vriend dan, en belt en stuurt regelmatig berichten.

Maargoed, deze morgen keek ik naar buiten, het zonnetje scheen, een moment van goede frisse moed, vandaag ga ik stoppen met roken, vandaag ga ik haar los laten, in de hoop dat ze het gaat inzien hoe bijzonder alles was. Met een enigszins goed gevoel kleedde ik me aan, liet de hond uit en checkte eens niet of ze nog online was op facebook. Alles helemaal goed, ik ben er klaar voor, kom maar op. Mijn ogen open voor eventuele nieuwe liefdes, me haar zit goed in model. Prima. ik leek zelfs iets te lachen.

En toen liep ik de trap af naar me werk (ik woon boven me bedrijf) met alle plannen die ik voor vandaag had gemaakt, en bam………zomaar, out of the blue, ineens, en niet wetend waarom, val ik jankend op me knieeen, en tranen, huilen niet normaal, en ineens ben ik zomaar helemaal terug bij af…maar dan ook compleet terug bij af….

Had ik net niet al mijn plannen gemaakt? Het is gewoon allechristus niet te doen
De ware verliezen…zonder echte reden. 100 keer eerder een relatie meegemaakt, maar dit was zo bijzonder, dit was zo uber goed, een betere omschrijving dan uber soulmates kan ik er niet aan geven. Dit was waar je als mens niet eens van durft te geloven dat zoiets echt bestaat, en 100 keer beter zelfs dan in de films.. En dit ben ik gewoon kwijt. Omdat ze ineens over me heen was gegroeid En ik ineens was verandert van de meest gelukkige man ter wereld ineens naar dit zielige hoopje pijn, zomaar, na dat ene telefoontje..
We zijn nu bijna 3 maanden verder. Nog steeds heb ik niet die ene seconde mogen beleven dat ik niet aan haar dacht. Letterlijk dus. Ook ben ik onwijs bang….doordat we zo'n goed contact hebben zit ik ook op de front row seat als ze op een dag een nieuwe vriend ooit gaat krijgen.. Daar wil ik niet eens aan denken zelfs, want hoe ga ik daar dan in godesnaam mee om? Me liefde van me leven, me soulmate, me alles die ineens in iemand anders zijn armen ligt, hem zwoel aankijkt en fluistert hoe blij ze wel niet met hem is. Een onmogelijk idee.

Nee, mooie plannen maar we zijn er nog lang niet vrees ik
Inmiddels mezelf weer wat bij elkaar geraapt nu, blijf ik bij me een stuk minder contact plan en besluit ik het hier maar neer te zetten wat ik voel, en niet tegen haar voor de 1000ste keer.
Maar lezers, wat mis ik haar……..wat mis ik de liefde die we hadden. Wij waren geniaal samen, en echt niemand begrijpt hoe dit had kunnen gebeuren. Ze snapt het zelf niet eens….laat staan de buitenwereld of laat staan ik…

Loslaten is een illusie vrees ik in mijn geval, tis me 99 keer wel prima gelukt, alleen met haar is en was nou eenmaal alles anders. En ik wil het terug..dus ik blijf bij me plan, wie niet waagt, wie niet wint, hoewel ze het ook ooit zal inzien, want ik stond hier niet alleen in. Tot de laatste maand in ieder geval zag zij het ook zo…En zoek maar eens een 2de liefde die zo heftig is / was waarbij je zo op elkaar aansluit in alles.

Sorry voor mijn langdradige gelul, het is voor mijn doen nog kort zelfs..