Ik had 3 en half jaar verkering. We woonden 2 jaar samen. We waren nu bezig met de bouw van ons droomhuis, met ruimte voor een eigen zaak voor mij.
We hadden onze ups en downs, maar meer ups. Ik was super gelukkig met hem en alles wat er nu gebeurde in ons leventje.
Zondagmorgend was er nog geen vuiltje aan de lucht. Ik was die dag weg, en hij zou dan foldertjes nog gaan rond dragen voor mijn zaak. Ik dacht nog, goh toch lief dat hij dat doet voor mij.
Ik kom 's avonds thuis, zegt hij dat hij het niet meer ziet zitten. Meteen deel van zijn spullen verhuisd, en bij hem thuis gaan wonen. Woensdag is hij zijn meubels enzo komen verhuizen.
Ik mis hem zo, het doet ongelofelijk veel pijn.
Alles hier in huis doet mij aan hem denken. Ook alleen in ons bedje liggen enzo. Ik ga eraan kapot! :'(
oh dat is allemaal wel erg sn
oh dat is allemaal wel erg snel en definitief! Heeft hij je helemaal geen reden gegeven? Vind wel dat je daar recht op hebt. Ik weet trouwens preceis hoe je je voelt. Als je niet meer bij elkaar bent besef je pas wat het waard is 's morgens naast hem/haar wakker te worden...
Vervelend om in het huis te moeten wonen met al die herinneringen. Geeft je niet echt veel rust. Probeer wat dingetjes in huis te veranderen zodat het een beetje jouw huisje wordt, miscchien helpt dat
Sterkte Sweety!
T.