Hey iedereen...

Er moet me iets van het hart...

Ik ben momenteel al een week werkloos wegens einde vervangingscontract, dus momenteel terug op zoek. Mijn beste vriendin waarmee ik elke week mee afspreek gaat nog naar school, en in de tijd dat ikzelf ook nog naar school ging, gingen we in onze vakantieperiode elke week naar de markt. Nu had zij vakantie, ik geen werk = allebei vrij = marktje doen.

We hadden afgesproken om 9.30 en hadden ons super geamuseerd, zoals altijd. Nu was het bijna lunchtijd en we zochten een plaats waar we konden eten. Onze vaste stek was gisteren gesloten. Nu liepen we straat in, straat uit en we waren over vanalles aan het praten tot die vriendin eens zei: Hey, kijk Jan is daar. (Jan = m'n ex).. Ineens stonden we oog in oog met elkaar. Mijn beste vriendin en m'n ex zijn ook zeer goede vrienden van elkaar. Hij zag me staan en nog voor die iemand goeiedag zei, complimenteerde hij me al. Ik heb nl. zo'n halfjaar geleden een knalrode trenchcoat gekocht en zo'n 3-tal weken geleden mijn haar koperrood geverfd, iets wat hij nog nooit gezien had dus, en volgens hem matchte het mooi. Hij liep meteen op me af, gaf me een kus op de wang, zo ook bij die vriendin. Eerst waren het vooral mijn ex en die vriendin die wat aan het praten waren. Vooral over school, omdat hij ook nog naar school gaat, en ze gaan samen in dezelfde stad naar school, niet zo heel ver van elkaar; dus soms zitten ze nog samen op de bus.

Uiteindelijk was het al zo ong. 11.45 en hadden we reuzehonger. Als resultaat zijn we samen iets gaan eten in een kleine brasserie/restaurantje. Ik kwam ook steeds losser en losser, we hebben goed kunnen praten met elkaar. Wel over gewone zaken gepraat, maar toch. Zijn zus die een jaar naar Canada geweest is heb ik naar gevraagd, hij vroeg het hoe het met m'n vader was (die heeft wat problemen).. Dus hij was wel geïnteresseerd. Hij had spaghetti, ik en de vriendin hadden croque monsieur/tosti met groentjes.. Die vriendin zei tegen hem: Hmm, ziet er lekker uit, die spaghetti.. En hij draaide wat spaghetti op zijn vork en gaf het aan haar, en als ze het opgegeten had, vroeg hij meteen aan mij: Wil je ook eens proeven?
Wat ik had, toen op dat moment, maar eigenlijk iets wat bij mij de hele winter duurt, is het hebben van zeer koude handen. Die vriendin vroeg of het ging en nam m'n handen vast. Woow, zei ze, koud! Voel jij eens, zei ze aan hem, en ze pakte zijn arm vast en legde mijn hand op zijn arm. Iets wat hij blijkbaar nog herinnerde van vroeger, want ik had altijd veel te koud en had winter en zomer altijd veel te warm, dus ik koelde hem af en hij warmde mij op .. Ik lachte even naar hem, en keek even naar hem, en aten daarna verder.

Ik heb er echt van genoten en vond het ergens surreëel dat hij daar zat. Eigenlijk 1,5 jaar niets meer van contact en ineens stond hij daar voor mijn neus op straat en iets later zat hij met mij aan tafel te lunchen. We hebben kunnen praten, we hebben zelfs kunnen lachen.

Ik moest door, ik moest op tijd thuis zijn. We zijn samen met ons drietjes naar de bushalte gestapt en daar heb ik afscheid genomen, spijtig genoeg.. Naar mijn zin was de bus er veel te snel. Als ik thuis was, stuurde ik hem:
Ik ben thuis Het was leuk je nog eens te zien x

Hij stuurde enkel (een smiley) terug.

...Einde contact...Weeral...

En nu zitten we hier terug, zowel op onze stoel met tranen in onze ogen als op deze site.
Het gemis die als een immense hamerslag van Thor ons systeem is ingeklopt.
Het moeten bekennen aan jezelf: Mijn gevoelens zijn allesbehalve weg, integendeel.

En het ergens weer opnieuw moeten beginnen aan het ldvd-proces omdat ik hem weer in mijn armen wil houden en hem wil zeggen dat ik hem nog graag zie, en het hem terug willen horen zeggen...

En het in het achterhoofdstemmetje horen zeggen: Weet dat dit allemaal verleden tijd is, en dat hij misschien enkel vriendelijk is geweest en dat dit voor hem gewoon een lunch was en niets meer..

BAMN...

Reality is a cold hard BITCH