Ik ben vanavond begonnen met de verwerking van eerdere relaties. helaas ben ik altijd maar doorgegaan en heb ik weinig verwerkt. In een eerdere relatie heb ik te stellen gehad met lichamelijk en nog belangrijker geestelijk geweld, bedrog. Die jongen had een geestesziekte dus ik heb het hem eigenlijk nooit kwalijk genomen en ik dacht dat ik dit wel kon verbeteren, maar helaas.. Nu ben ik zover dat ik zie dat mijn laatste relatie geen kans van slagen had omdat ik daar eigenlijk nog niet aan toe was ookal heb ik dit zo stug verdrongen. Ik ben altijd gevlucht voor problemen. Nu niet meer nu ben ik zo sterk dat ik iets ga doen. Ik ben vandaag begonnen met een techniek om verdriet naar boven te laten komen, ik ben begonnen met het bedrog (dit verklaard veel van mijn wantrouwen tegenover mijn huidige ex en mijn slechte zelfvertrouwen). Dit is zwaar kan ik zeggen, ik heb zo'n intens verdriet hierdoor ervaren, bijna eng. Nu ben ik nog iets down maar het voelt al wel beter. Ik heb nog wel een weg te gaan ben ik bang.
Goed bianca
Dat is goed bianca hoop dat mijn ex dit nu ook doet, jouw verhaal qua ex met geweld en psych problemen , heeft mijn ex ook meegemaakt en ik ondervond wat dit deed met haar, ze nam dit erg mee in onze relatie - ontzettende angst voor hem, alles geheim tot adres aan toe, telefoon alles...
En nog huilen in bed vanwege het voorval , echtscheiding, verandere persoonlijkheid , de ex-man, kort huwelijk -2 maanden - uiteindelijk..
Dat werd mij en haar uiteindelijk teveel, dan kun je je niet openstellen mijn inziens voor een nieuwe relatie.
Sterke en uiteindelijk sterkte met het verwerkingsproces,
lief Menneke
ik merkte het vooral aan
ik merkte het vooral aan mezelf dat ik inderdaad continu wantrouwen had in alles en iedereen. daarnaast zat er veel angst in me. Als mijn ex een keer zijn stem verhefde dan kroop ik in elkaar. ik weiger nu nog zo te leven. Is puur een levensovertuiging en hier iets mee doen. Je ex zal dit doen als ze zich hier sterk genoeg voor voelt want het kost veel van jezelf. ik ga er vanuit dat ik die energie dubbel en dwars terug krijg. Ik kan me voorstellen dat dat je te veel word, ik weet hoe het is om er zelf mee te leven en ik begrijp het nog een fractie beter dan mijn ex. Als je haar niet kan helpen kan je dat tot waanzin drijven.. Je kan helaas mensen helpen als ze daar niet aan toe zijn, je kan ze alleen ondersteunen. knap dat je de lastige keuze hebt genomen om niet door te gaan met de relatie. Uiteindelijk is dit beter voor beide.. liefs
Begrijp je en mijn ex hoor
Kijk ik snap het heel goed , heb er begrip voor , echt waar. En verwerken en dan weer 'clean' in een relatie staan , hoort.
Maar wat me pijn doet is dat het buiten ons om gaat , externe factoren die een invloed hebben op onze voormalige relatie.
In mijn geval - Ik was lief en goed voor der , zei ze. Ik was nog steeds een lekker ding, ondanks het ongeval, alles ging steeds beter immers en ik zie er bijna weer vanouds uit...
Dus ik heb beetje de 'stille, ijdele' hoop dat ze tot inkeer komt als alles is bekoeld bij der...
Maar vraag me af of iemand zoals mijn ex, eenmaal tot rust gekomen, wel beseft dat haar 'slechte gevoel' en innerlijke onrust niet met mij te maken hebben gehad..En dat ze dan niet zo koppig is om mij te bellen maar ja...dat is zoals ik al eerder zei:
out of my hands
Liefs menneke
innerlijke onrust
Ik kan natuurlijk alleen uit mezelf spreken ik ken die onrust heel goed.. ik weet nu dat die onrust in mij zit (heb ik altijd al wel geweten maar nooit erkent) daardoor kan ik nu aan mezelf werken. Nu resulteert dat zoals het er nu uitziet in een goede vriendschappelijke relatie tussen mij en mijn ex. ik wil hem ook niet terug want op dit moment is er geen plek voor een relatie met wie dan ook. ik heb nu mijn hadnen vol. Bedoel je dit met tot inkeer komen?
liefs
Nou inkeer tot ooit een relatie
Ja inkeer in die zin ,als alles bekoeld is dat ik wel voor haar door het vuur ging en met haar verder wilde en oud worden, zoals ik haar ook heb gezegd toen het uitging maar ook daar voor al.
Ik snap dat er geen plek is voor iemand op bepaalde momenten in iemands leven, maar kan me voorstellen dat wel er soort van 'besef' komt ,als alles bekoeld is dat hij of zij het wel is ?
Sterker nog ,zij wilde ook geen vrienden blijven omdat dit niet zou werken, had ze al s geprobeerd. Ik denk dan , mijn probleem , ik denk veel , angst om toch weer voor me te vallen ? Hij die goed voor je is en lief en zorgzaam en er goed uitziet ... volgens de ex dan he
hoop?
Ik heb het idee dat er nog heel veel hoop in jou zit dat die relatie nog goed komt. als ik het mis heb moet je het zeggen hoor. Dat zou wel verklaren waarom zij jou nog zo bezig houd terwijl er al een hele tijd is verstreken..
yep klopt
Ik ben een 'te menselijk, gevoelig' persoon in die zin, ik zie , mijn subjectiviteit wellicht en relativeringsvermogen wat er aan de 'hand' is geweest en zij is intelligent genoeg om het ook in te zien.
En hoop ja , omdat er nix 'fout' is geweest en gegaan, geen onoverkomelijke problemen, ms wat communicatie maar dat is kwestie van uitpraten, naar mijn idee. Redenen van het uitgaan zijn voornamelijk mijn idee externe factoren
Als haar gevoelens oprecht zijn geweest, ga ik nog steeds vanuit, dan gooi je alles wat wij hadden en hebben meegemaakt niet zo makkelijk weg, ik weet niet of je mijn eerste blog heb gelezen in die zin ?
Maar goed ik probeer verder te gaan, zonder haar, maar hoop was er wel en heb haar nu 4 weken geleden voor het laatst gezien en 6 weken geleden , ging het uit, beetje zakelijk mail contact nog gehad.. maar goed
Kijk zij was iemand, die alles aanstuurde en de signalen gaf dat het goed zat, extra kast voor mijn kleding, de hond was haar idee, mijn spullen bij haar in huis, haar idee, familie die mij wel mocht, kon ze niet vaak genoeg zeggen... allemaal hints, signalen dat het goed was / zat, de steun tijdens mijn revalidatie en in het ziekenhuis, het begrip etc..... Dit komt toch ergens uit voort...of uit haar voorkeur om voor mensen te zorgen, vooral die in nood zijn, ook zogenaamde vriendinnen, wat ik niet gezond vond, of uit liefde...en dat wordt nu eenmaal op een moment houden van..en na meer dan een jaar , denk ik dat dat is gaan opspelen, angst, twijfel, onzekerheid etc...
Dus heb idee dat als allles verwerkt is bij der , dat haar gevoelens voor mij oprecht waren/zijn en dat ze me nog wil...
maar ms ijdele hoop ... het is ook zo k*&e af en toe...
stil staan
door die hoop zet je jezelf stil, dat wil niet zeggen dat je geen andere dingen onderneemt maar je laat je geluk in de liefde afhangen van iemand anders. De laat het afhangen van haar en haar verwerkingsproces.. en wat als ze niet terug komt?
Ja heb je gelijk in
Ik weet het, dat is mijn probleem, ik weet prima hoe 'het' hoort , het verwerken etc. En ik ga ook verder, huisje geregeld, studie s afronden , nieuwe hobbies en ik kom echt wel weer iemand tegen.
Mijn probleem is vooral dat zij heeeeeel veel voor mij heeft betekend en ook gedaan, dat maakt het nogal wrang voor mij. Het op en neer rijden, me steunen in het ziekenhuis en revalidatiecentrum , alles ... kijk het was geen 'normale' gelijkwaardige relatie, dat zeiden we ook regelmatig tegen elkaar, in de zin van 'we hebben nu zoveel meegemaakt samen....'
Maar ja de relatlie hield geen stand...
ze doen vaak heel veel voor
ze doen vaak heel veel voor je, juist omdat ze iets heel erg willen bewijzen, bevestiging willen krijgen of afdwingen misschien?
Ga er maar vanuit, dat zij er best mee zitten, maar op het moment niet in staat zijn de juiste gevoelens te hebben, neem ze dat niet kwalijk, ga verder met je leven en wees blij dat jij niet zo'n probleem hebt dat jij je niet in zo'n relatie zou storten als zij heeft gedaan, mijn gevoel hierover is dat zij veel te snel en extreem zich ergens inwerpt met al haar gevoel, maar klinkt mij inderdaad vrij bekend en minder gezond in de oren.
Mijn ex deed precies hetzelfde, ik was de meest ideale man ter wereld en nooit zou ze meer iemand tegenkomen zoals ik, om op een gegeven moment toen ze haar eigen leven niet meer trok te concluderen met vrienden(zwaar aan de drugs en alcohol)dat ik niets voor haar over had en toen ik het uitmaakte om zoveel waanzin, had ik het inderdaad allemaal gedaan.
klopt teddebeer
Maar gevoel blijft he, ook mijn fout ms. maar ik wilde haar wel 'redden, helpen' omdat ze veel voor mij heeft gedaan,maar dat is niet de basis van een relatie en dat zie ik ook wel in.
Maar moeilijk blijft het, 'volg'je je ex nog min of meer , bedoel weet je nu hoe haar leven er uitziet een beetje ?
Groeten Menneke
Ex volgen
Ik weet verstandelijk dat ik mijn ex niet meer moet volgen, maar ik ben ook erg benieuwd natuurlijk
Ik heb toevallig haar wachtwoorden, dus heel fout , ik weet het, maar kijk wel eens en weet dan dat het inderdaad slecht gaat met haar en dat doet me pijn, maar wat me nog meer pijn doet, is het feit, dat als zij haar leven toch niet op de rails krijgt, waarom het zo verrekte moeilijk is voor haar om even te zgegen, dat ze niets leiver had gewild dan dat de relatie weer goed komt.
Maar ja, das juist het probleem, waarom het uit is, de waanzin en de vaageheid in hun hoofd, is bij mij juist de reden geweest dat ik het noodgedwongen uit moest maken.
wat zij er dan nog van mogen denken, maakt eigenlijk geen ruk meer uit.
Zij leven in vaagheid, kunnen niet anders en zo zijn er nog velen, wij hier allemaal hebben oprechte emoties, wat ons allemaal zo bijzonder maakt en daar heb ik heel veel waardering voor.
Als je zo om gaat met mensen en een vriendin in de toekomst, zal het ons allemaal goed gaan, als we een zelfde persoon tegenkomen, die de leifde ook zo oprecht beleefd en vooral eerlijk en normaal reageert in haar gevoelens.
Succes allemaal en Menneke , het komt echt goed, verwerk je verdriet en als dat gebeurd is, weet dan dat je zonder haar gelukkiger zult worden en dat je iets geleerd hebt van haar, maar alleen dat ze wel de mooie persoon heeft gezien in je die je was, maar hetzelf niet waar kon maken lief te hebben
Hey Bianca
Hey Bianca,
Laat gewoon al je verzet varen. Geef het op om tegen je verdriet te vechten. Vechten en er over nadenken houdt het enkel op zijn plaats. Just let it be... Ervaar dan de rust en de stilte die je dan zou moeten voelen. Volg je verstand hier niet in, luister naar je gevoel. Voel hoe zalig het is om eindelijk te ervaren hoe het is om werkelijk alle verzet op te geven.
Kijk naar je verdriet, besef dat het van jou is. En besef dat het altijd van jou zal zijn zolang je er tegen verzet. Omarm het, hou er van, knuffel het dood. Leer er van te houden. Als je van de hel leert te houden, ben je in de hemel.
Omarm je angst om verder te gaan, het is slechts een illusie. De wereld zal niet instorten, de wereld zal niet vergaan, jij zult er niet dood van gaan, integendeel .
Op deze manier zal je verdriet steeds draaglijker worden...
Succes ermee!
Groetjes,
Bert.
hey bert
Ik heb altijd mijn gevoel gevolgd mijn gevoel schreeuwt dat ik moet vluchten, me verstoppen.. ik weet niet of dit nu een goede raadgever is voor mij op dit moment ik leef denk ik altijd iets te veel op emoties.. daarom probeer ik het nu via een andere weg. mijn gevoel volgen zorgt namelijk voor ongelofelijke onrust in me.