Wederom weer heel herkenbaar, zo ging het bij mij dus ook. Ze verbrak onze relatie maar bij de momenten dat wij elkaar nog zagen knuffelden en kusten wij elkaar innig. Ik bleef soms zelfs slapen , een keer een hele week. Ik zag dat als een herstart om achteraf te horen dat het voor haar zogenaamd vriendschappelijk was. Hoe naïef kan een vrouw doen of zich zogenaamd zo opstellen. Ik voel je pijn en snap je verwarring. Ook snap ik dat je bang bent dat ze boos word als je het contact verbreekt. Ik ben in een molen terecht gekomen waarin ik haar om het zo maar te noemen ben gaan stalken, oneindig veel whatsappjes en sms,jes sturen om te proberen haar rationeel te overtuigen. Dit heeft niets opgeleverd. Alleen de afstand vergroot en zij heeft mij volledig geblokt. Ik kan alleen nog anoniem bellen maar die neemt ze niet op. Er is één ding wat je kan doen. Laat het even een tijdje rusten. Gedraag je naar haar toe normaal, ze mag best weten dat je om haar geeft, maar probeer haar wat ruimte te geven. Op die manier zou zij jou eventueel kunnen gaan missen en anders tegen dingen aan gaan kijken. Je kan er van uitgaan dat het meeste wat zij zegt je niet direct voor waarheid moet aaannemen. Iedereen is anders maar ik lees dit te vaak. Vrouwen durfen niet zo vaak de waarheid te zeggen. Ze zijn bang voor een conflict, lijkt het voor mij en willen zich niet schuldig voelen . Hoe moeilijk het is, allermoeilijkste wat er is. Maar neem even een tijdje afstand. Dit is haast onmogelijk, ik heb dit advies ook gehad, ook van een psychologe maar dit niet kunnen opbrengen. Ik heb de situatie verergert. Maak niet de fouten die ik heb gemaakt en geef het even tijd. Ik leef met je mee man , het is zo zwaar klote. Veel sterkte !