Er zijn momenteel 0 gebruikers en 5 gasten online.
Verward
Waar ik normaal gesproken helder mijn verhaal kan doen, weet ik nu niet hoe te beginnen. Alleen dat het eruit moet.
Na bijna een jaar zou ik afspreken met mijn ex, maar dat ging uiteindelijk niet door omdat hij ff tussendoor wilde afspreken, en ik gewoon een afspraak wilde inplannen. Daarop is het geclasht, want het was allemaal zo moeilijk.
Het is een jaar verder inmiddels en afspreken lukt nog steeds niet. Maar bovenstaande situatie laat me ook wel zien dat ik hem moet loslaten, for my own sake. Het gaat om de een of andere reden niet goed.
Dus ik gaf aan een afsluitend gesprek te willen omdat ik nog met vragen zit. Ik wil voor mezelf door, als ik hem dan toch niet terug kan krijgen. Maar ik vind het onwijs moeilijk om hem los te laten, en zou daarom dat gesprek willen.
Hij geeft echter aan dat niet te willen. Ik WIL dat gesprek, maar kan hem uiteindelijk niet forceren natuurlijk. Al neig ik er flink naar om nu naar hem toe te gaan, om toch dat gesprek te hebben.
Hoor graag wat jullie ervan denken. Ik voel me intens wanhopig en verdrietig.
Vrdrtg
- vrdrtg's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Hoi Vrdrtg, ik herken je
Hoi Vrdrtg,
ik herken je gevoelens. Ik wilde ook heel graag een gesprek om het af te kunnen sluiten en mijn vragen te kunnen stellen. Echter wilde mijn ex dit ook niet (wist ik via een vriendin). Toch heb ik hem toen geappt met de vraag om het nog ff normaal af te kunnen sluiten. Dit schoot bij hem in het verkeerde keelgat en hij reageerde erg heftig. Ik deed toch mijn verhaal en heb de dingen gezegd die ik kwijt wilde. Mijn antwoorden heb ik niet gekregen, hij heeft het nu helemaal met mij gehad en heeft dan ook van alles naar mijn hoofd gegooid. Aan de ene kant zorgde dit er wel voor dat ik ook klaar met hem was, ik kreeg even de bevestiging dat het echt een enorme lul kan zijn e.d.. Aan de andere kant heeft het de kansen om normaal tegen elkaar te kunnen doen (waar ik op uit was met het gesprek) helemaal vergooid. Door het gesprek is mij duidelijk dat ik hem niet terug wil (al komt dat gevoel toch steeds meer naar dat ik hem wel terug wil doordat ik me eenzaam voel), maar het gesprek heeft dus ook mijn doel van het gesprek helemaal vergooid..
Ik kan je niet zeggen wat je nu wel of niet moet doen. Het verschilt per persoon hoe hij er op reageert.
Ik wil je graag zeggen dat je moet nadenken wat het verstandigste zou zijn en hoe hij er op zal reageren, maar uit eigen ervaring werkt het helaas niet zo. Ik had verwacht dat mijn ex toch wel wat volwassener zou zijn en gewoon de confrontatie aan kon gaan.
Probeer anders iets anders dan een gesprek aangaan. Een brief of mailtje sturen misschien?
Sterkte en succes, ik weet wat je voelt en doorgaat.. Be strong!
Focus
Hey Vrdrtg! Ik heb het ook met mijn ex. Veel gsmst om een keer af te spreken en om mij een kans te geven dingen toe te lichten, maar als ik diep in mijn hart kijk komt het er op neer dat je die ene kleine kans wilt grijpen om het goed te laten komen. Echter, de ander -in mijn geval ook mijn ex- is al veel verder in de verwerking en alhoewel zij altijd heeft gereageerd heeft ze niet meer gereageerd op de laatste vraag een keer af te spreken (dit is al een paar dagen geleden). Het is zooo moeilijk om
Los te laten, maar je zult het toch zelf moeten verwerken net zoals ik nu ook. Die sms van haar komt niet meer. Het is valse hoop. Je moet proberen je focus te verleggen naar leuke zaken en mensen die dicht bij je staan, ook al is dat soms moeilijk.
Hoi Vrdrtg
Het moeilijke aan het hele verhaaltje is dat jij denkt dat je kan loslaten als je eenmaal dat afsluitende gesprek hebt gehad. Maar ondertussen hoop je op meer, hoop je eigenlijk stiekem dat hij is gaan inzien dat hij je terug wil. Maar hij heeft een jaar lang daar eigenlijk niks van laten merken, dus misschien moet je gaan accepteren dat die hoop op niks gebaseerd is.... Je moet hem loslaten. Je moet hem laten gaan.
Pas dan kan je afsluitend gesprek hebben. De volgorde is dus: eerst hem volledig uit je leven bannen, eerst zelf de verwerking doen. Daarna met hem gaan praten. Als je er dan nog behoefte aan hebt, als je dan nog zin heb. Maar zonder de lading, die het nu nog heeft. Hij voelt dat ook, hij leest dat ook in jouw sms-jes en mails en zo. Dat er nog lading zit. Nog veels te veel lading.
Voor je eigen bestwil, ga NU nog niet met hem praten. Laat hem los, verwerk de zaak, ga je eigen leven leiden. Hij is weg, en hij komt niet meer terug. Ga dat accepteren. Ga dat zelf accepteren. Met behulp van vrienden, vriendinnen, familie, wie dan ook. Maar verwacht NIETS meer van hem. Daarna...... dan mag je praten met hem. Maar zelf denk ik dan altijd... Niet zo'n zin meer in... Dan......
Ga de stapjes zetten. Zelf.... In jouw tempo... Maar klim er uit..... Zelf...... Zonder hem. Hij trekt je alleen maar terug in de ellende.
Succes
Waterman
Hi Waterman (& others), Je
Hi Waterman (& others),
Je hebt gelijk dat ik zelf de stappen moet zetten, maar ik mijn (achter)hoofd blijf ik de woorden herhalen die hij destijds tegen mij (en los daarvan ook tegen een vriend van me) gezegd heeft: dat hij ons over een tijd samen ziet.
Ik heb de discussie afgekapt en mijn excuses aangeboden dat ik hem zo aan het pushen was voor een gesprek. Een van de redenen was om hem te vragen of er nog iets inzat, ooit. Die vraag beantwoord ik voor mezelf (nu nog) positief. Een mens kan alleen een eigen waarheid hebben, denk ik. Dat zal de toekomst moeten uitwijzen.
Wanneer is iets valse hoop? Ik krijg het in ieder geval niet uit m'n kop en hart. Besef me alleen dat we nu beiden blijkbaar niet in staat zijn om een normaal gesprek met elkaar aan te gaan. Hij, die alleen erg casual wil afspreken. En ik, die nog niet voldoende afstand heeft genomen om niet in oude patronen te knallen.
(minder) Vrdrtg
Citaat: dat hij ons over een
dat hij ons over een tijd samen ziet
Wanneer is iets valse hoop?
Pffffffttttttttt.... Geen woorden maar daden, hoor..... Woorden zijn moeilijk..... Geeft zijn gedrag enige aanleiding tot hoop? Zijn gedrag?
Als hij wat wil, dan komt hij wel, hoor... En als hij niet komt, dan is de enige veilige aanname dat hij niet wil. Jij hebt je best gedaan. Blijf niet steken in valse hoop....
Sorry, maar zo hard is het soms..... accepteer dat, dat maakt je leven makkelijker.
Knuffel
Waterman
Bedankt voor je reactie, maar
Bedankt voor je reactie, maar het voelt voor mij niet zo. Ondanks dat zijn gedrag dat inderdaad niet laat zien.
Als hij niet terugkomt, dan is dat zo. Als hij wel terugkomt, ook.
Ik voel wat ik voel in mijn hart, en dat is mijn waarheid. Zolang die waar is, is dat niet anders. Dat krijg ik niet weggerationaliseerd. Het enige wat ik nu kan doen is: niks. En verder gaan.
Vrdrtg
Jaaaaa, ik weet het.......
Volg je gevoel ook, he... Het verwarrende is dat gevoel en ratio soms tegenover elkaar komen te staan. En je gevoel heeft dan OOK gelijk......
Meestal is het beste gewoon maar kijken. De tijd blijkt namelijk altijd geweldig werk te doen. Die maakt dingetjes wel duidelijk. Maar blijf er niet op wachten, he. Ga je eigen dingetjes doen, ga je eigen paadje lopen. Als hij terugkomt, dan is dat zo. Als hij niet terugkomt, dan is dat ook zo. Dus je hoeft er niet op te wachten. Ja kan gewoon vooruit.
Ik heb mijn leven 180 graden
Ik heb mijn leven 180 graden omgedraaid sinds het uit is. Dus geloof me: in dat opzicht ben ik verder gegaan.
Lang heb ik mijn ratio gevolgd en ben daar niet gelukkiger van geworden. Dus ik volg nu mijn gevoel, mijn intuïtie. En ik weet dat ik gister vanuit angst een gesprek met hem móest hebben. En dat 't niet het juiste gevoel was om een gesprek vanuit te willen. Dus ik moet het tijd geven. Welke consequenties dat zometeen ook heeft. Ik geloof dat het de juiste zullen zijn.
Ik zal om moeten leren gaan met het intense gemis.
Geef het tijd.....
..... Oooh.... dat eeuwige cliche.... en toch is het ultiem waar, he.....
Maar kan je een gesprek met hem hebben zonder dat jij voor hem gaat invullen? En zonder dat je eigenlijk met te veel verwachtingen dat gesprek ingaat? Kun je het gesprek hebben vanuit een houding: wat jij wil, dat is aan jou. Wat ik wil, dat is aan mij. Maar ik wil er over praten. Zonder bijbedoelingen? Zonder valse hoop? Dan heb je de positie om te kunnen praten, he.......
Probeer hem achter je te laten. Probeer hem los te laten. Probeer je eigen balans te vinden.... Weg van paniek, weg van angst..... weer allemaal dooddoeners.... maar dan pas praten.
Wat bedoel je daarmee: een
Wat bedoel je daarmee: een gesprek zonder voor hem in te vullen?
Overigens is het er gewoon nog niet de tijd voor, hoe graag ik het ook zou willen. Ik merkte in eerste instantie vooral aan hem dat het niet ging, maar kijk nu ook naar mezelf en zie dat ik er zelf nog niet klaar voor ben. Wat hij onder meer spiegelde voor me door er moeilijk over te doen.
De communicatie tussen ons loopt nu gewoon niet lekker. Dus een gesprek kan nu niet gevoerd worden, emoties en kwetsbaarheid zijn geblokkeerd of intens aanwezig. Dan krijg je geen open gesprek, maar een verdediging van het ego aan beide kanten. Denk ik.
Ik sta stevig in mijn eigen leven inmiddels, maar hij trapt dat nog onderuit. Toch mijn eigen dingen nog niet voldoende overwonnen.
Er zijn nog teveel invullingen van beide kanten. En de kans dat we bij elkaar in bed belanden; nu nog niet het juiste scenario...
Precies wat je zelf zegt
Je wilt eigenlijk nog een gesprek waarin je een bepaalde uitkomst wilt. Je wilt dat hij dingen gaat zeggen, die je graag zou horen. Je wilt uiteindelijk dat hij gaat zeggen dat hij een fout gemaakt heeft. Stiekem wil je dat (????). Dat is invullen, he. Voor de ander.
Laat het effe. Laat het effe, laat het effe.... De emotie zit bij jou nog te hoog. De kans dat je teleurgesteld raakt is nog te groot. Hij trapt je nog teveel onderuit. Er is nog teveel invullingen van beide kanten. Allemaal jouw woorden....
Destijds was ik nog niet
Destijds was ik nog niet klaar voor een relatie. Hij kent mijn nieuwe ik niet. Nee, ik denk niet dat hij op basis van hoe hij me gekend heeft denkt: laat ik toch maar een relatie met haar aangaan.
Ik wilde weten of het er ooit inzat, omdat ik vond dat ik verder moest gaan met mijn leven. Maar dat kan hij helemaal niet zeggen, lijkt me. Dus die duidelijkheid/fake controle moet ik vooral loslaten, denk ik. Ik kan de toekomst niet manipuleren.
Ontken niet dat ik het niet diep van binnen wil horen, maar ik weet dat het nu niet te zeggen valt.
Dus, ja. De conclusie is: nu niet.
;-)
Denk er gewoon effe over..........
Praat er hier gewoon effe over.........
Doe ik En dit is de enige
Doe ik
En dit is de enige juiste conclusie momenteel. En het doet fucking veel pijn.
Ik weet wat me te doen staat, alleen zal ik ergens de kracht vandaan moeten halen om dit op moeilijke momenten ook te blijven weten. Ik wil geen contact meer met hem opnemen, maar hoe stop je daar echt mee?
Iets anders gaan doen.... Het
Iets anders gaan doen.... Het effe laten rusten.... Denken: "het kan over een tijdje ook nog wel....."
Ik wil geen contact meer met hem opnemen, maar hoe stop je daar echt mee?
Gewoon geen contact meer met hem opnemen. NeeNeeNeeNeeNee.... Niet doen. NEEEEEEEEEE!!! STOP!!! NEE!!!!!
...
...
...
NEEEEEEEEE!!!! Niet doen.....
...
...
...
...
NEE!
Duidelijk.
Duidelijk.
;-)
Je bent sterker dan je denkt, hoor....... Onthoud dat..... Onthoud dat altijd.....
Tja, voor mij is het de
Tja, voor mij is het de liefde van mijn leven. Neemt idd niet weg dat ik sterk ben, maar het is erg moeilijk.
Ja.
Het is erg moeilijk..... maar ik ben erg sterk!
Dat klinkt alweer een graadje beter dan:
Ik ben erg sterk.... maar het is erg moeilijk......
Je gaat het winnen, he... Je gaat hier doorheen komen....
Er is geen kwestie van
Er is geen kwestie van winnen. Maar ik kom er sowieso doorheen.
-
Dat bedoel ik met winnen, he.....
Niet van hem winnen, maar overwinning op jezelf, en je demonen, en zo..... Stapje verder komen....
Ik heb gewoon niet zoveel met
Ik heb gewoon niet zoveel met het woord 'winnen'. Het is geen wedstrijd. Nochtans snap ik wat je bedoelt. Thx.
@vrdrtg
Ik heb een beetje hetzelfde verhaal.
Na twee jaar kreeg ik een mailtje...was per ongeluk gestuurd van ex.
Kregen contact, gedate, hij kwam erachter, hij houdt nog van mij.
Was tot verleden jaar en afspraken gemaakt die hij niet nakomt.
Ik dacht toen bijmezelf.
Ik geef mezelf grenzen aan en merk het dan wel. Ik haalde ex weg van WhatsApp (rust) vroeg niet meer om bevestigingen van onze afspraken en ging niet overtuigen en zo zag ik door mijn eigen grenzen zijn mooie beloofde daden niet...slechts alleen woorden.
Als er geen interesse in ons persoontje is dan zou ik het zelf verwerken, moeilijk dat wel maar ik ben een stuk verder en denk, ik heb er goed aan gedaan om die grens te trekken voor mijn eigenwaarde, veel meer rust. Natuurlijk wilde ik het anders zien maar een ander gaan overtuigen om mij te zien dat maakt pas ziek.
Verlaag jezelf niet, voor geen enkele man.
Veel kracht, met wat je ook gaat doen!
Dank je voor je reactie
Dank je voor je reactie Hetlevenismooi.
Ik heb mijn grenzen getrokken, aangegeven dat ik een gesprek wil: het gaat niet. Hij geeft me niet wat ik beweer nodig te hebben. Maar goed; hij kent me langer dan vandaag. En onze dynamiek. Nu afspreken zou ons weer in de knipperlichtrelatie gooien die we eerder hadden. Daar neem ik geen genoegen meer mee.
Misschien ooit vanuit een andere positie. Ik weet dat er nog gevoel zit, en de tijd zal het leren. Maar wachten werkt niet. Ik mag aan hem denken, hem missen... maar niks meer laten weten.
@vrdrtg
Ik denk altijd zo, als het juiste gevoel er is van de andere kant dan was hij er voor jou.
Zeg ik altijd tegen mezelf.
We kunnen het gevoel niet weten van ex, alleen zijzelf, we kunnen niet voor de ex denken.
Zoals waterman bij een blog schreef, sla de bladzijde om.
Ga (is beter denk ik
) het liefdesverdriet verwerken, doe ik ook nog, dan zijn we veeeeel sterker.
Kijk dan of je nog wil praten...
Misschien komt ex zelf nog...zie je dan wel weer...
Ik begrijp wat je zegt met
Ik begrijp wat je zegt met betrekking tot als het er was, dan was hij er. Al vind ik het wel een simplificatie van de dingen.
Nu wil ik inderdaad niet alleen sterk zijn in mijn niet-liefdesgerelateerde leven. Daarin heb ik gewoon nog een aantal stappen te zetten, en die zal ik zelf moeten nemen.
Ik heb ons nu geen rust gegeven, wilde altijd contact blijven houden. Daar moet ik nu echt mee kappen. Alleen dan kan ik zien of hij bij mij terugkomt. Loslaten, dus. Vertrouwen hebben.
klopt
Ik snap ook wat je bedoeld met simplificatie...is ook bij mij zo. Hebben we er iets aan, meerwaarde? Het geeft alleen verdriet.
Het is niet die 100% die er behoort te zijn voor een mooie relatie, het is totaal zo uit zijn balans. Het geeft zoveel pijn.
Kijk wat het doet als jij het rust geeft, misschien gaat ex dan nadenken en wordt geprikkeld.
Hoor jij niks dan zou ik mijn conclusies trekken.
Zijn zoveel leuke mannen op de wereld, ooit als jij openstaat kom je wel tegen wat jij graag wil. En geen eenrichtingsverkeer.
Ik moet soms een schop onder mijn kont, ik zit dan weer alles op te halen, fout van mij. Als jij nog een keer wil vragen is aan jou natuurlijk, wel kans met een deksel op je neusje. Dat wil jij niet meer, daarom haal die kracht naar boven.
Het gaat je lukken...geef het een andere zwaai...kijk wat het doet.
All the best for you!!!
Ik dien gewoon geen actie
Ik dien gewoon geen actie meer te ondernemen. Slijt het, dan slijt 't. Hoor ik wat van 'm, dan is dat zo. Grootste uitdaging nu is 'niks doen'. Stom dat zoiets juist lastig kan zijn. Voor mezelf kiezen en geduld hebben.
All the best for you too!
@vrdrtg
Dank je!
Ja, is een grote uitdaging en je krijgt door 'niks doen' ook antwoorden voor jezelf, door handelingen van de andere kant, wel of geen.
Naast het 'niks doen' en je verdriet verwerken wel afleiding zoeken hoor, nieuwe dingen doen , nieuwe mensen ontmoeten, misschien daten als je er van houdt.
Hier van je afschrijven als je het er behoefte aan hebt.
Ondertussen ook verder gaan.
Hetlevenishard...Hetlevenismooi! Onvoorspelbaar...
Maak het voor jezelf leuk, jij bent ook belangrijk!
@Daten: Niet echt chique
misschien daten als je er van houdt.
Is dit nou verstandig om te adviseren aan mensen die in een ontzettend kwetsbare fase zitten en het hoofd nog helemaal hebben zitten van iemand die ze eigenlijk graag terug zouden willen hebben ?
Ik neem aan dat ook jij inmiddels legio van (drama)verhalen hier voorbij hebt zien komen waarin mensen die te vroeg gingen daten er meer schade, verwarringen of teleurstellingen van opliepen als het anders liep dan verwacht dan dat het hen goed deed. En in bepaalde gevallen zelfs verder terug wierp dan nodig had geweest. (zelfvertrouwen, zelfbeeld, teleurstellingen)
Daarbij is het ook niet echt chique of respectvol om een ander als het ware te 'misbruiken' om je verdriet te verwerken of een (tijdelijk) goed gevoel te krijgen. De ander kan met totaal andere verwachtingen die dating-fase ingaan en krijgt dan na 3 of 4 dates te horen dat de 'klik' er niet is omdat het dan allemaal te dicht bij kan komen en er dan toch bepaalde verwachtingen en verlichtingen kunnen gaan ontstaan.
Het zou dan wel zo 'classy' kunnen zijn om dan meteen bij het eerste contact te vermelden dat je nog met je hoofd vol van een ander zit en overloopt van verdriet. Daarmee biedt je in ieder geval de ander de keuze om er wel of niet in mee te willen gaan.
@Torn
Ik ben er zelf nog niet aan toe om te daten. Kwetsbaar of niet, ik wens mijn eigenwaarde uit mijzelf te halen in plaats van iemand die iets van mij wil en daarom lief voor me is te misbruiken. Flirten, ok. Al ben ik zelfs daar voorzichtig mee.
dag vrdrtg ik heb je blog
dag vrdrtg
ik heb je blog gelezen en vroeg me af hoe het nu met je gaat?
Ik wacht al 5 weken op hem en gisteren was ik te zwak en heb ik hem een berichtje gestuurd, gewoon iets over dagelijkse dingen , niets emo ofzo.. hij antwoord met terug en schrijft erbij : ik denk nog veel aan je..
pffff wat moet ik hier nu mee???
waarom kan hij niet alles gewoon vergeten en terug komen?
Voor mij was hij ook de liefde van mijn leven, tot een week voor DE ruzie zag hij me nog graag (en nu nog zegt hij), waardoor ik er helemaal niets van begrijp en ik nog hoop heb..
wanneer moet je je hoop laten varen? Ik kan en wil hem echt niet loslaten
zooooo moeilijk allemaal..
Maar wou toch graag weten hoe het nu met je gaat..