Hey iedereen

Ik heb nog nooit een blog geschreven maar ik wil mijn verhaal eens even van mn hart.
Ik ben een meisje van 20 jaar en heb net een relatie gehad met een jongen. Hij heeft het 3 weken geleden uitgemaakt. Ik ben kapot van verdriet, ik eet niet meer, slaap niet meer, werk niet meer voor school alleen maar huilen.

Mijn verhaal: We kennen elkaar al jaren, de dag voor we op weekend gingen had ik ontdekt dat hij met iemand van zijn werk maanden achter mn rug contact met had, ik was daar heel hard door gebroken. Maar toch hadden we besloten om op weekend te gaan. Toen we onderweg waren hebben we het uitgepraat hij had heel veel spijt en het was de domste fout van zijn leven zei hij. Alles was terug oke tussen ons, echt grote liefde. Het wellnessweekendje was zo perfect, ik was zo gelukkig. Tot 2 dagen erna hij het ineens uitmaakte.. De reden was dat zijn ouders me niet accepteerden (hij is Marokkaans) ik was er kapot van gehuild en geroepen als een klein kind. Hij zei de dagen erna da het hem ook enorm veel pijn doet en dat hij me mist en afziet en dat hij dus even ruimte wou om na te denken. Ondertussen zat hij wel met andere meisjes te praten. Ik stuurde hem foto's van ons berichtjes. ik zie die jongen doodgraag tot deze week hij zei 'ik wil het niemeer' en de reden was dat ik te plakkerig was. Tegen een vriend had hij gezegd da hij het niemeer wou omdat ik te plakkerig was, boeken stuurde (als berichten), en weende als ik hem een dag niet zag? Dit is het even kort uitgelegd.
Hij was mijn eerste grote liefde ik heb nog nooit met iemand zoveel gaan doen, zoveel uitstapjes, zoveel plezier gemaakt enzovoort. Hij was super lief voor me maar heb nu het gevoel dat alles gefaked was.. Hij deed zelf altijd lieve dingen en berichten en heel de tijd vastpakken dus ik snap er niks van. Ik was zo goed voor hem en zo lief. ik snap hier niks van en ik val gewoon ook in een gat.. Normaal deden we zoveel samen hoorden we elkaar en nu niks. ik voel me zo een wrak

Ik ben zo boos langs de ene kant maar langs de andere kant ook zo verdrietig en zou ik alles terug willen ik heb dit echt in tranen geschreven. Hoop dat ik beetje steun krijg want ik zit heel diep