Hoio Havana,

Heel herkenbaar verhaal, bedankt voor deze heldere en wijze blog. Mijn ex had destijds haar eigen daden goedgepraat, dat nam ik haar niet kwalijk, maar ze had mij bovendien zwartgemaakt, zodat haar vreemdgaan en haar relatie met die ander goedgepraat kon worden. Zelf trof haar geen blaam, ze vluchtte voor de werkelijkheid en probeerde de wereld om haar heen leefbaar te maken, zelfs al kostte het leugens. Ik was natuurlijk niet helemaal onschuldig, ik kon het niet laten de waarheid te vertellen over haar buitenechtelijke relatie, waarbij ik niet eens de kans kreeg om fatsoenlijk afscheid te nemen en te scheiden. Maar het was wel de waarheid, soms door emoties wat versterkt, maar het was wel de waarheid! Ik moest zo snel mogelijk het huis uit, zodat zij met die ander in kon trekken. Alles geschiedde zoals zij het wou, ik onderhoud haar met een flinke alimentatie, zij het huis en de kids plus die andere vent die nog steeds bij haar 'logeert". Want bij samenwonen verliest ze haar alimentatie. Het pijnlijke is dat ze en leugens over mij had verspreid en alles rondom haar fouten had verzwegen, terwijl de meerderheid precies wist wat er gebeurd was. Daarnaast gingen geruchten een eigen leven leiden, wat het geheel nog ingewikkelder had gemaakt. Ik vind het zelf spijtig dat het zo moest aflopen. Misschien verwacht ik er teveel van, de waarheid is vaak te pijnlijk, en als die uit zou komen, dat je je dan niet meer in je eigen omgeving kunt vertonen. Mijn ex-schoonmoeder had mij destijds gevraagd dit niet aan iedereen te vertellen, maar het was al te laat. Ik kon het niet voor me houden, iedereen zou de waarheid te weten komen, zeker mijn eigen vrienden en familie. Voor haar was het een schande, het zou enorm gezichtsverlies betekenen voor haar en haar familie. Zij kon er niets aan doen, het is haar dochter die het zo bont had gemaakt. Het is een begrijpelijk menselijk gedrag, een zwakte, omdat zij bang was voor de waarheid. Achteraf gezien was ik destijds te hard in mijn oordeel, ik zag het te zwart-wit, menselijke zwakte kan namelijk iedereen overkomen, daar leren we namelijk van. Wellicht zou ik namelijk hetzelfde gedaan hebben? Daarnaast is het ook menselijk om te snel te oordelen en te geloven wat ze horen en zien, waardoor vaak enorme misverstanden de wereld in geholpen worden.
Inmiddels zijn gelukkig de scherpe kantjes eraf, zijn dingen niet meer zo zwart-wit en is de rust weergekeerd. We hebben toch een hele lange relatie gehad, en we kunnen nu genoeg respect voor elkaar opbrengen om elkaar met rust te laten, en alleen over de kids te praten. We kunnen zelfs samen naar ouderavonden gaan.

Mr Bean