Twijfelend, of ik hier mijn verhaal wel weer opnieuw moet neerzetten.
Een hele tijd geleden heb ik hier ook steun en advies gekregen.
Deze site was toen heel belangrijk. Ik denk dat sommigen mijn andere naam wel kennen.
Maar heb een nieuw account aangemaakt.

Vrienden gemaakt die me tot de dag van vandaag me door de mindere periodes helpen.
En daar ben ik ze dan ook dankbaar voor.

Nooit gehoopt dat ik weer ldvd opnieuw zal meemaken, maar dan voor een ander. Had mezelf zo gezegd, wordt pas verliefd als je zeker weet dat hij voor je gaat. Ik ben weer de fout ingegaan. Alhoewel, is verliefd worden fout?
Het is mooiste gevoel dat je maar kan hebben, als het eenmaal wordt beantwoord. Wordt dat het niet, dan is het een hel. Nachtenlang huilen, buikpijn en niet meer eten. Plezier maken is maar moeilijk, want je wilt hem er altijd bij hebben. Ja, ik weet wat me allemaal te wachten staat.

Maar ik heb het idee dat ik er dit keer veel sneller vanaf zal zijn. Omdat ik geleerd heb hoe ik moet loslaten.
Dat ik weet dat contact eigenlijk onmogelijk is. Vrienden kan je niet blijven als de één nog gevoelens heeft.
Praten is belangrijk, een duidelijk gesprek over hoe en waarom.

De mijne kwam met: ik heb geen gevoelens meer. Hoe graag ik het ook wil, ik kan het niet. Wil je missen maar dat gevoel is er niet meer, het spijt me zo. Had mezelf beloofd altijd van je te houden, maar dat kan ik nu niet.
Hij heeft eigen problemen. Wilt voorlopig geen vriendin meer. Niemand zegt hij, ik wil rust en vrij zijn. Geen verplichtingen. Toen ik hem vroeg hoe lang dit al was zei die: 5 dagen dat ik nu niks meer voel. Zelf snap ik niet hoe het zo snel weg kan zijn, want hij had het zelfs over kinderen nog niet zo lang geleden!

Hij was mijn beste vriend (leren kennen via deze site). Jaren hebben we elkaar geholpen met alles en toen durfden we elkaar niet te vertellen dat we meer voelden dan vrienden, totdat op een dag hij de zet deed: ik ben verliefd op je. Hij was er altijd voor me.
Dat maakt de situatie nog moeilijker. Verliefd worden op je beste vriend, het kan goed gaan maar ook verschrikkelijk fout.

Ik wist wat hij had meegmkt in de liefde. Hoorde het altijd aan. Ik wist dat hij trouw was en voor iemand ging.
Vertrouwde hem 100%. Hij en ik, beter kon niet. Maar wat heb ik me goed vergist. Vrienden blijven wilt hij, dat probeer ik. Hij mist me niet zegt hij. Wat een pijn doet dat zeg.

Heb een moeilijke stap gezet, hem blokken op msn. Vroeger spraken we elkaar elke dag, tis raar als we een paar dagen geen contact meer met elkaar hebben. Tis een verslaving en ik zal af moeten kicken.
Hij mist me niet, want hij hoeft me niet te missen. Ik ben er toch wel voor hem en dat weet hij. Dus als ik hem nou een tijdje niet meer spreek, wie weet. Misschien gaat hij me dan missen. Misschien gaat hij dan nadenken.

HIj weet niet wat hij wilt. Noemt zichzelf een klootzak en weet niet of het goed gaat komen. Op dit moment voelt ie niet meer dan goede vrienden. Beteken nog wel veel voor hem. Maar daar merk ik de afgelopen dagen niks meer van. Ik heb niks fout gedaan zegt hij. Alhoewel ik 1000x tegen hem gezegd dat ik wél wat fout gedaan moet hebben verteld wordt hij zowat boos om het feit dat ik hem niet geloof. Nee tis niet jou schuld zegt hij dan en dat kan ik je wel 1000x zeggen.

Pfff... weer val ik van die berg af de diepte in. Maar dit keer heb ik voorzorgsmaatregelen genomen en ben ik eerder
opgeklommen dan bij me vorige ex-vriend. Dat weet ik haast wel zeker!

Vraag me af of ik wel goed doe met dat blokken, het kan namelijk ook de hele verkeerde kant opgaan.

Groetjes,
Sharkane...