Hey M.B.
K vind dat ze het moet begrijpen hoe jij je voelt en rekening moet houden met je gevoelens.Het is goed dat j haar hebt gevraagd om te kiezen,want voreg of laat moet dat toch gebeuren.Jullie kunnen zo niet verder.Z moet j wel begrijpen.Misschien vind ze het moeilijk een eind te maken aan haar relatie,want ja misschien houdt ie echt veel van haar.Z wil hem die pijn niet aandoen.Maar als jullie zo doorgaan krijgen jullie zelf ook pijn en als die ander het te weten komt wordt het erger.Als ze wil of niet,ze moet toch kiezen.De vraag is nou van wie ze houdt.Geef haar een beetje tijd,maar doe niets waar je later(als z misschien kiest voor die ander)alleen pijnlijke herrinneringen aan kunt over houden.Nou k zou gewoon zeggen als ze voor jou kiest en alles opbiecht aan hem is het goed.Maarr als z niet kan kiezen zou k zeggen laat haar maar gaan,hoe moeilijk het ook klinkt.Want wat heb j aan iemand die niet kan kiezen tussen een van jullie.Succes !!!

Wat een hele lastige situatie. Je kiest er niet voor op wie je verliefd wordt. Maar ja, liefde hoort toch leuk en spannend te zijn? En dat is het voor jou niet, vanaf het begin niet.
Ik vind het heel knap van je dat je vanavond hebt afgeweerd! Ik hoop ook echt dat je dat blijft doen. Want zij zal inderdaad een keuze moeten maken. Klinkt trouwens ook niet best dat zij een relatie van 6 maanden heeft die (nu al) niet lekker loopt. Ik weet niet wat daar de oorzaak van is. Ik bekritiseer het niet hoor, dat zij binnen 6 maanden problemen heeft in haar relatie. Bij mij was dat na 4 maanden. Maar dat soort dingen zijn wel een teken aan de wand. En zij moet wel heel goed beseffen wat dat betekent en het feit dat zij nu al verliefd is geworden op jou. Maar dat is iets wat zij moet uitzoeken, en niet iets wat op jouw bordje moet liggen.
Ik hoop echt dat je sterk genoeg bent om haar eerst een keuze te laten maken!

Zoals ik het zie is het zo dat die ander haar niet gelukkig maakt. Maar dat hij toch wat heeft waardoor ze niet zomaar bij hem weg wil. Ik denk dat ze de onzekerheid niet echt aandurft om weer een nieuwe relatie aan te gaan. Bovendien zegt ze dat ze het er moeilijk mee heeft om hem pijn te doen (aan de andere kant doet ze mij nu pijn, dus het maakt het er niet prettiger op). Ik denk dat ze mij echt wel ziet zitten, anders blijft ze niet proberen om contact met me op te nemen. Of misschien ben ik alleen wel een toevlucht, een illusie voor haar. Ik hoop dat ze snel kan kiezen, want ik ga hier aan onderdoor.

Ik hoop gewoon dat ze voor mij zal kiezen. Ik zou haar alles willen geven wat ze nodig heeft. De keuze is echter aan haar, afwachten dus maar. Volgens de horoscoop in de veronicagids ziet het er echter niet veelbelovend uit voor de Leeuw. Ik hoop maar dat het deze keer niet klopt. We'll see...

Het grootste probleem op dit moment is dat ze geen afstand van me doet wat ik wel van haar vraag om zo de pijn niet te gaan rekken. Ik blijf haar zeggen dat ze even rust moet nemen om goed na te denken wat ze wil maar ze blijft me bellen of komt langs. Als ik dan blif weigeren dan word ze emotioneel en daar kan ik niet tegen. Dan ga ik toch weer toegeven aan haar wens dat ik bij haar ben. Op die manier kan ik niks verwerken en zij ook niet. Ik denk dat ze het niet wil snappen maar ik wil haar ook niet teleurstellen door zomaar de hoorn erop te gooien of de deur niet open te doen. Het is nu zo moeilijk. Ik heb haar dus gisteren weer gezien, waarbij ze me allerlei toezeggingen heeft gedaan. En hoe graag ik zoiets zou hebben van "eerst zien, dan geloven", ben ik ook weer zo zwak om het meteen aan te nemen. Als ik dan weer naar huis ga komt er weer dat pijnlijke moment, dat wij elkaar aankijken en eigenlijk geen afscheid willen nemen van elkaar. Ik word dan boos, dat ze nogsteeds niet kan kiezen en probeer dat dan niet te laten merken maar ik ga er wel weer kapot aan. Ze heeft me gezegd dat ze zaterdag met hem gaat praten. Maar ik ben zo bang dat het na een gesprek tussen hem en haar het zogenaamd "allemaal weer goed is gekomen" en dat ik hier als het lijdend voorwerp overblijf. Was het maar makkelijker...

Heel herkenbaar ...

Ik zit nu zelf ook in zo'n situatie. Het meisje in kwestie is al geruime tijd een goede vriendin en haar vriend (met wie het dus ook niet super loopt) is een vriend van me. Door omstandigheden (haar relatie liep niet lekker, wij voelden ons al langer aangetrokken tot elkaar, etc.) zijn wij naar elkaar toe getrokken en zien we elkaar in het geheim. Ook zij kan geen keuze maken, hoewel ze zelf aangeeft gelukkiger te zijn bij mij.

Ik kan je alleen maar gelijk geven over het feit dat je hier aan onder door gaat. Er zijn dagen dat ik me ?¢‚Ǩ?ìgoed?¢‚Ǩ¬ù voel (meestal na haar gezien of gesproken te hebben), maar het overgrote deel van de tijd voel ik me eenzaam en extreem klote. Ook komt er soort van schuldgevoel om de hoek kijken t.o.v. ?¢‚Ǩ?ìde vriend?¢‚Ǩ¬ù. Echter als ik soms zie of hoor hoe hij met haar omgaat, dan wil dit schuldgevoel nog wel eens omslaan in haat. Ik houd zoveel van die meid en kan het niet aanzien als iemand haar pijn doet. Niet dat hij een klootzak is, maar hij kan haar soms erg veel pijn doen, verbaal dan. Hij stelt zich nogal hard op.

Zij is nu (nadat het al een aantal keer uit is geweest tussen die 2) bij hem. Doordat het mensen uit mijn vriendenkring betreft, zie ik ze vaak in gezelschap van elkaar. Bv. als we uitgaan, of gewoon bij andere vrienden hangen. Het doet echt zo ontzettend veel pijn om de persoon waarvan ik meer houd dan wat dan ook op deze aardbol te zien met iemand anders, te weten dat ze straks met hem mee naar huis gaat, naast hem wakker wordt ...

De twijfel over wat zij moet doen, voor wie zij moet kiezen, vreet ook aan haar. Het is dan ook niet dat ze me bewust confronteert met haar ?¢‚Ǩ?ìrelatie?¢‚Ǩ¬ù, het is meer om ervoor te zorgen dat haar vriend geen argwaan krijgt (waar ik ook echt geen behoefte aan heb). Zij houdt van hem maar is vaak ongelukkig bij hem. Ze zegt dat ik haar gelukkig maak en dat ze erg veel van me houdt, maar niet weet wat ze moet. Dat ze niet durft te kiezen. Toch wordt me iedere keer weer verzekerd dat het goed zal komen tussen ?¢‚Ǩ?ìons?¢‚Ǩ¬ù en iedere keer weer wil ik dit z?ɬ? graag geloven. Zij ?¢‚Ǩ?ìkan het zich niet voorstellen dat wij uiteindelijk niet bij elkaar zouden komen?¢‚Ǩ¬ù ... zucht!

Het advies dat hierboven gegeven wordt (het niet meer zien tot zij een keuze heeft kunnen maken) heb ik vaak overwogen en kan naast heel pijnlijk te zijn misschien wel goed werken. Jammer alleen dat als ik hiervoor zou kiezen, ik nog bijna dagelijks met haar (en haar vriend, aldan niet in combinatie met haar) geconfronteerd wordt. De pijn, het verlangen, de onmacht blijft gewoon. Ik krijg geen kans om me er over heen te zetten. En weet je wat nog erger is; ik WIL me er geeneens overheen zetten. Ik wil bij haar zijn ... damnit!

Ik durf er met niemand over te praten (behalve met haar), aangezien mijn vrienden, ?¢‚Ǩ?ìonze?¢‚Ǩ¬ù vrienden zijn. Ik houd zowiezo veel voor mezelf, omdat ik bang ben anderen er mee lastig te vallen. Of als ik er over praat dat zij van die hapklare, op ervaringsregels gebaseerde conclusies en adviezen aandragen; ?¢‚Ǩ?ìZe kiest nu niet voor jou, dus zal ze wel niet van je houden?¢‚Ǩ¬ù, ?¢‚Ǩ?ìZe is je niet waard?¢‚Ǩ¬ù, ?¢‚Ǩ?ìGenoeg andere leuke meisjes?¢‚Ǩ¬ù, ?¢‚Ǩ?ìZet je erover heen?¢‚Ǩ¬ù ... pff. Het voelt alsof niemand me begrijpt.

Zoals je misschien begrijpt M.B, snap ik heel goed hoe jij je voelt. Sorry voor het gedeeltelijk hijacken van je topic, maar dit is het eerste topic dat ik hier tegenkom dat zo erg lijkt op mijn eigen situatie, vandaar mijn verhaal. Hopelijk kiest ze uiteindelijk voor jou.

Marc

Hey MB,

Ik heb kruiselings door je blog gelezen en ik moet zeggen, dat ik het erg sterk van je vindt dat je een bepaalde beslissing hebt genomen en in mijn ogen de juiste, maar wie ben ik om te oordelen.
Persoonlijk hoop ik dat je bij dat standpunt dus blijft en zoals er al eerder werd verwezen het is niet gemakkelijk om dat te doen, vraagt heel veel moed en je kiest niet op wie je verliefd wordt!
Weet je als de klik er nog is na zoveel jaren, wel dan zal de klik er wss ook nog zijn na nu een nog andere lange tijd. Als ze dan vrij is en jij vrij bent, wat is dan het probleem h?ɬ©, ga er dan voor. Jij weet als geen ander wat ldvd doet en je wil het zelf wss ook niet meer meemaken, wel haar vriend ook niet, daar kan je vanop aan.
Nogmaals, ik loop hoog op met je hoor!!

Sterkte en veel moed joh

Speler

@Marc81: wat betreft het hijacken van de blog, mooi gedaan , maar probeer toch ook te doen wat MB gedaan heeft. Het zal je sterken!

Life is what you make of it...or not!
Don't let my nick fool you.
Don't be a rabbit, let the hunters see what you think of them!

Gisteren en vandaag zijn de eerste dagen dat we beiden geen contact meer hebben gehad met elkaar. Waarschijnlijk omdat ze vandaag haar "vriend" weer zou zien. Ik dacht dat het ergste gevoel het afscheid nemen was, maar ik vind dit bijna net zo erg. Ik zou haar het liefst willen smssen of bellen om te zeggen hoeveel ik om haar geef en dat ik aan haar denk. Maar ik weet dat dit niet slim is om te doen en dat dat meestal een averechts effect heeft. Ik ben ook bang dat er op een gegeven moment een drempel ontstaat om nog contact met elkaar op te nemen. Ik kan ook nog niet verwachten dat ze nu al een keuze maakt. Maar wachten is echt moeilijk. Ik probeer de hele dag dingen te doen zodat ik bezig blijf maar ik denk voortdurend aan haar. Ook maakt het me kwaad dat ze nu met hem is en het misschien erg gezellig heeft (mij misschien al weer vergeten is), hoe ego?ɬØstisch dat ook mag klinken, zo voelt het. Ik hoop dat ze aan me denkt.

Heel speciaal om zo het verhaal 's van de andere kant te zien. Heb weinig begrip voor vreemdgaande vrouwen zoals mn ex. En inderdaad zijn het dus vrouwen die aan allebei de kanten manipuleren. Of ben ik dan heel sarcastisch?

'k geef het toe, mijn commentaar is wel nogal gekleurd.

Ik zou zeggen. Laat het haar lekker uitzoeken.

Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat ik al heel lang geen relatie meer heb gehad voordat ik haar weer tegenkwam. Daardoor ben ik eigenlijk overspoeld met emoties omdat ze zei dat ze om me gaf en van me hield. Ik heb er gewoon niet meer in geloofd de afgelopen jaren. En als er dan ineens weer iemand is die aan je denkt en om je geeft, dan voel je je ineens weer compleet, gelukkig, enz. Daarbij komt nog eens dat ik echt 100% open ben geweest naar haar (wat me nu toch een beetje in mijn "trots" gekrenkt doet voelen als man) en ook al hoort dat in een relatie, ik heb geprobeerd echt alles te vertellen wat ik dacht en voelde en meegemaakt heb. Nu voelt het alsof dat hele "vertrouwen" is geschaad omdat ze feitelijk nu vreemdgaat met haar "vriend".

Ik wil en ga haar ook de tijd geven om na te denken, maar dat wil niet zeggen dat ik mij er fijn bij voel. Laten we zeggen dat het voelt alsof je onder een aambeeld ligt, maar dat hoef ik jullie natuurlijk niet uit te leggen. Ik hoop dat het snel overgaat, en dat het wellicht allemaal snel goedkomt...