GVD, ik kom er net achter dat mijn ex een nieuwe relatie heeft, met J, een studiegenootje van 19, waar hij al langer gevoelens voor had. Ik weet niet waarom het me nog zoveel pijn doet, het is al een half jaar uit. Waarom hou/hield ik zoveel van een man die me zo veel pijn heeft gedaan, me zo verwaarloosd heeft?? Omdat ik zoveel gevochten heb voor hem, voor ons, voor onze toekomst, voor ons gezin, daarom doet het zoveel pijn. Het is gewoon niet eerlijk, ik heb dit niet verdient. Hij maakte het uit onder het mom van dat hij zijn relatie niet kon combineren met zijn studie. En nu heeft hij alweer een nieuwe! Voel me zo vreselijk belazerd. Ik ken niemand die me zoveel heeft teleurgesteld, ik had zoveel meer van hem verwacht. Ik dacht dat ik iemand had gevonden die liefdevol, betrouwbaar en sterk was. Maar hij is zwak, niet in staat liefde te geven en onzeker. Leugenaars liegen omdat zij zich schamen voor hun ware aard. En dat maakt het zo triets dat hij nog niet in kon zien dat ik zoveel van hem hield ondanks zijn gebreken. Wat het nog zo oneerlijk maakt is het feit dat ik al jaren een gezin wil, en die droom voor hem opzij heb gelegd, en dat hij nu alweer iemand heeft waarmee hij kan genieten. Hij heeft er geen verdriet meer om en dat is zo hard. Maar hij zal zichzelf wel een keer tegen komen. Je kan niet blijven wegvluchten voor jezelf. Elke keer als hij een tegenslag ervaart rent ie weer weg, tot nu toe heeft dat altijd goed gewerkt voor hem. Maar op het moment dat er echte liefde of loyaliteit van hem verwacht wordt dan faalt hij en zal hij weer vluchten. Tis zo verdrietig voor hem dat hij niet kon inzien dat ie zoveel geluk. Maar blijkbaar zag hij zelf al in dat een huppelkutje meer bij hem past. Ik ben er klaar mee.