Nou even van me schrijven!
Voel me echt rot. Niet alleen is de relatie over, maar wat voor een financieele en praktische kanten dat wel niet heeft! Alles staat op zn kop. Geld is er bijna niet,zit op een armoedegrens en betaal nu uiteraard alles alleen hier in huis, moet opnieuw gaan solliciteren omdat op mijn huidige werk geen meer uren te krijgen is. Meneer gaat weg, gaat lekker bij zijn moeder wonen, heeft altijd oppas (zn moeder dus) hoeft niks te betalen daar, kan gewoon blijven werken waar hij werkt. Ik vind het gewoon niet eerlijk op 1 of andere manier. Voor hem lijkt het allemaal zoveel makkelijker te gaan. Zo'n relatiebreuk is dus op alle facetten voelbaar. Kan niet eens naar een verjaardag omdat ik geen kadootje kan kopen, leuk zeg!
Hij wil ook nog eens gaan latten, hij heeft al een paar keer aangegeven dat ie me mist en dat ie niet zonder me wil. Gadverdamme, rot gewoon lekker op! (sorry, effe mn frustratie eruit gooien) Ik voel dat ik helemaal geleefd wordt en dat ik van iedereen en alles afhankelijk ben, waar is mijn vrije wil, bestaat ie uberhaupt????
Er zijn zoveel geldige redenen waarom ik niet meer in deze relatie wil zitten, en de grootste daarvan is dat ik anders wil gaan doen, opnieuw, een schone lei. Maar je blijft elkaar elke keer zien door onze dochter, dus altijd met elkaar verbonden blijft, moet de partnerrelatie omzetten in ouderschapsrelatie en het beste voor je kind willen, maar het kost gewoon heel veel tijd.
Bijna 40 jaar, geen relatie, een halfgebakken baan (nee geen banaan), totaal geen geld en totaal geen energie! Ja zo had ik heb voorgesteld 20 jaar geleden voor mezelf, my god!!!!! Op het moederschap na loopt geen 1 gebied soepel, wat een dieptepunt zeg. Hoop dat het een fase is, maar zo voelt het op dit moment niet. Het voelt als falen.