We waren twee jaar samen. Het was een woelige relatie, maar oh, wat vond ik hem fantastisch. Het ging geweldig en ik was al volop aan het plannen voor de zomermaanden. Tot plots dat telefoontje.... 'er was iets', zei hij. Ik voelde de bui al hangen, ik hoorde een toon in zijn stem waarmee ik niet vertrouwd was. Hij was verliefd op iemand anders, en hij had tijd nodig om uit te zoeken voor wie hij wou kiezen. Ik kon het niet geloven. Hij kende dat meisje twee dagen, twee dagen! 's Avonds was hij nog blijven slapen, en ik deed alsof er niets aan de hand was, ik kon gewoon niet geloven dat er iets aan de hand was... De volgende dag sprak hij af met haar, om dan uit te vissen hoe het zat met zijn gevoelens. Wat was ik zenuwachtig, het was avond en ik had nog steeds niets van hem gehoord.

Een vriendin van me kende dat meisje waar hij op verliefd was. Zo kwam ik haar tegen, en kwam te weten dat hij tegen haar had gezegd dat we al weken uit elkaar waren. Hij zei ook tegen haar dat hij bij 'een vriend was blijven slapen'. Een paar dagen ervoor hadden ze ook op een avond afgesproken. En ik herinnerde me die avond, hij zei tegen mij dat hij te moe was om nog lang te blijven en ging slapen, maar in werkelijkheid had hij met haar afgesproken.
Die middag waren we ook nog een bloemetje gaan kopen, zogezegd voor zijn zieke zus.... maar het was voor haar....

Al die leugens, ik kon er niet meer tegen. En toch zag ik hem nog graag, ik zag hem zo graag en ik wou erover praten en het goedmaken. Tot hij zei dat hij met niet meer graag zag....bitterhard. Een vreselijke pijn, je kan gewoon niets meer en hoopt dat het een nachtmerrie is....

Dit was een maand geleden, de ergste pijnen waren voorbij tot vorig weekend. Ik zat op een festivalletje waar hij ook was, maar ik had hem die dag nog niet gezien... Hij smste me 's nachts: 'kom je bij mij in de tent slapen, ik mis je.'

En dat was een geweldige nacht, geweldig. Ik dacht echt dat alles goed was, dat hij me graag zag. En ik was zo dom om hem alles te willen vergeven. Ik wou opnieuw beginnen want hij was immers de liefde van mijn leven...
Vandaag zei hij me dat het dom was om samen te slapen, dat het een bevlieging was en hij me niet graag ziet.
Wat een pijn.... en ik laat me steeds opnieuw weer vangen. Walgelijk.