Start › Blogs › anja26's blog

Verliezer

afbeelding van anja26
Ma, 21/09/2009 - 20:35 — anja26

De verliezer, Marco Borsato

Ik zit elke nacht gevangen
In de draden van jouw web
Waar ik stil moet blijven hangen
Tot ik nooit meer heimwee heb
Maar ik zie nog steeds de vormen
Van jouw lippen op mijn glas
En jouw lichaam staat nog steeds in het matras....

Bind m'n handen langs m'n lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor m'n ogen
En ik vind je op de tast
Maak m'n beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht..

Ik lig elke nacht geketend aan een ketting van gemis...
En ik mag me niet bewegen
Tot de pijn geslonken is
In de kamer liggen scherven
Van ons leven op de grond
En ik proef nog steeds je tranen in mijn mond..!!

Bind m'n handen langs m'n lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor m'n ogen
En ik vind je op de tast
Maak m'n beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer...
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht...

Je achtervolgt me waar ik ga!
Waar ik ook ben
Waar ik ook sta
Je bent de schaduw achter mij!
Iedere seconde van de dag
Hoor ik je stem
Zie ik je lach
Wanneer laat je m'n hart weer vrij??!!!

Oh, ik zou wel willen vluchten
Maar ontsnappen heeft geen zin
Want uiteindelijk haal jij me toch weer in

Bind m'n handen langs mijn lichaam
En dan nog hou ik je vast
Doe een blinddoek voor m'n ogen
En ik vind je op de tast
Maak m'n beide oren doof
En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
De verliezer
Verliezer in een ongelijk gevecht

De stemmingswisselingen beginnen om te slaan in een doorlopend gevoel van falen, geen zin meer, nutteloos en een heel diep gemis. You win, I lose.
Alles lijkt zo nutteloos, kost zo vreselijk veel energie. En elke keer weer lijkt het of ik het verkeerde kies. Elke keer weer lijkt het op niets uit te lopen. Hoop dat het beter wordt vergaat met elke dag.
Identiteitscrisis? Trauma's? Give it a name.
What doesn't kill you makes you stronger? Misschien is er van binnen wel iets dood.
Morgen weer wakker worden? Als het dan perse moet.
Als iemand iets liefs zegt of doet, geloof ik het gewoon niet meer.
Wacht maar, over een tijdje zijn ze het zat, laten ze het erbij zitten.
Faalangst? Bindingsangst? Ongetwijfeld.
Maar ik mis het wel, een maatje, een luisterend oor, de dikke knuffel bij thuiskomst. Een, hoe was jouw dag?
Al geloof ik er niet meer in, al is het alleen door mijn eigen angst dat het niet meer gaat gebeuren.
En nee, iemand die dit niet mee heeft gemaakt kan niet weten hoe het is. Dat probeer ik me dan maar voor ogen te houden.

Iemand zin om me even een schop onder m'n kont te geven?

Ma, 21/09/2009 - 20:43 — Ninjaaa
afbeelding van Ninjaaa

@ Anja

Je kan het echt wel meis. Het is een fucking pijnlijk proces. Je komt hier uit en nog sterker ook!

Oh en maak van jezelf geen verliezer. Jij bent de enige die dit proces kan doorlopen. Maak jezelf een winner. Je hebt hem/haar niet nodig om te leven. Echt niet!

Tot die tijd: sterkte.

Din, 22/09/2009 - 21:00 — anja26
afbeelding van anja26

@Ninjaaa

Ik heb hem niet nodig, ik weet het.
Ik heb zoveel lieve mensen ontmoet nadat hij de bewuste woorden had uitgesproken.
En toch, ze kunnen hem gewoon niet vervangen.
Ik wist niet dat ik zoveel van iemand kon houden, ook al heeft hij me op momenten zo gekwetst.
Anderen kunnen me niet laten voelen wat ik voelde bij hem.
Zo vreselijk vertrouwd. En nu ik weet dat dat ook over kan gaan, kan ik dat nu met niemand aangaan.
En aan de andere kant zou ik het zo graag willen, het voelde zo fijn. En dan heb ik het niet eens persé over een relatie. Zelfs een goede vriendschap, ik durf het niet meer.
Ik merk aan mezelf dat ik er bij voorbaat vanuit ga dat het toch maar heel tijdelijk zal zijn.
En om mezelf er dan zo in te gooien, heb er niet eens de energie meer voor.

Woe, 23/09/2009 - 07:14 — ikhoopopbeter
afbeelding van ikhoopopbeter

anja

Ik begrijp je.

Je bent heel diep gekwetst en je vertrouwen kwijt in "de mens".

Ik heb dat ook even hoor nu.

En ik hoop ook dat het over gaat, maar dat is een kwestie van werken aan je zelfvertrouwen in de eerste plaats.
En dat kan maar heel geleidelijk aan en door toch met andere mensen om te blijven gaan, ook al voelt het niet altijd goed.

Maar ik begrijp heel goed wat je voelt, ben ook (over)gevoelig en dan ben je kwetsbaarder als mens.

Je overgevoeligheid is echter ook een troef : jij kunt liefde geven, jij kunt anderen troosten en tot steun zijn.
Niet iedereen kan dat. Mijn huisdokter zei ooit : wees blij dat je bent zoals je bent, als iedereen was zoals veel anderen, oppervlakkig en egocentrisch, het zou nogal een mooie wereld zijn... Zie jezelf als uniek, maar het is inderdaad een uniek-zijn dat soms zijn tol eist.

Je leert daar echter wel mee omgaan.

Sterkte meisje

Woe, 23/09/2009 - 16:58 — anja26
afbeelding van anja26

@ikhoopopbeter

Dank je wel voor je mooie woorden!

Liefs Anja

Ma, 21/09/2009 - 22:03 — Jelle
afbeelding van Jelle

@anja26

Ja, heel erg herkenbaar wat je allemaal zegt over hoe je 'erbij hangt'. Schaam je niet, je bent gevoelig en daarom lijkt alles nu waardeloos, en jij nog het meest. Toch is het niet zo, je mag er zijn, alleen je voelt je zo.

Als iemand iets liefs zegt, incasseer dat lekker. Het is tijd dat jij jezelf verwent, nu meer dan ooit. Wees vooral hedonistisch en decadent. Dat heb je nodig.

Jelle

Din, 22/09/2009 - 17:14 — anja26
afbeelding van anja26

@Jelle

Men noemt het hooggevoelig en daar moet je het maar mee doen.
En hangen is wel de goede beschrijving, krijg weinig meer voor elkaar.
Maar, kun je me een beeld geven van hedonistisch en decadent?
Kan me er niet echt een voorstelling bij maken.

Anja

Din, 22/09/2009 - 17:53 — Jelle
afbeelding van Jelle

Decadent

Extreme vorm van decadent en hedonistisch: http://www.ldvd.nl/node/13187

Ga chocoladeijs eten.

Trakteer jezelf op een knipbeurt.

Ga een dagje naar Apenheul of naar de sauna.

Ga met een vriend of vriendin een weekend weg.

Koop voor mijn part een enorme vibrator waar je ex niet tegenop kan.

Trakteer jezelf. Probeer puur te genieten.

Jelle

Din, 22/09/2009 - 21:07 — anja26
afbeelding van anja26

@Jelle

Zakken chips vliegen erdoor.
Weekendje weg met 12 meiden is gepland.
De sex is het enige wat ik niet mis, dus helaas voor Christine le Duc.
Aan mij gaat ze voorlopig niets verdienen.
Ik begrijp precies wat je bedoelt, gewoon leven en lol maken.
Maar op de een of andere manier lukt het gewoon niet.
Kan het ook niet goed uitleggen.
Is echt even stuk. Ik ben even stuk.

Din, 22/09/2009 - 21:13 — Jelle
afbeelding van Jelle

@anja26

Dan zit er maar 1 ding op. Een avond brullen. Nu even geen pret. Soms moet je gewoon brullen/ontladen.

Jelle

Din, 22/09/2009 - 13:29 — Sophie20
afbeelding van Sophie20

he

wat mij altijd wel helpt is om te zeggen als hij vind dat ik niet de gene voor hem ben.
Dan kan hij ook nooit de gene voor mij zijn. Ik zal me daar zelf heel erg in te kort schieten.
Er is iemand die dat gevoel wel bij mij zal hebben, en ik bij hem.
Je doet je zelf te kort om te denken dat je genoeg hebt aan iemand die twijfels heeft over jouw.
Want dat staat vast, je kunt er over dromen dat hij bij je terug zal komen, en je de liefde zal verklaren.
Maar dat zal niet gebeuren. Het feit is dat hij twijfels had, dat is al meer dan genoeg om te zeggen
hier ga ik me zelf niet voor geven.
En er zal zoiezo een tijd aanbreken, dat je weer aan de fijne momenten kunt denken, zonder te huilen. Er komt een
moment dat je er om kunt lachen, bij wijze van spreken.
Hou je zelf sterk !

Succes

Liefs Sophie

Din, 22/09/2009 - 17:10 — anja26
afbeelding van anja26

@Sophie20

Er is iemand die dat gevoel wel bij mij zal hebben, en ik bij hem.
Daar geloof ik dus niet meer in, denk niet dat ik dat nog toe kan laten.
Zelfs voor vriendinnen, echt topmeiden, sluit ik me af.
En dat is pijnlijk om te merken, maar wat ik er aan kan doen?
Ik weet het niet.
Ik wil hem niet terug. Ben nu alleen voor het eerst vanaf mijn 15e alleen. En zo voelt het ook, er is niemand die zijn plek in kan nemen.
Heb tijdens de relatie jaren lang m'n kop in het zand gestoken en dat komt er nu uit (denk ik).
Heb voor hem geleefd en nu is/lijkt het leven zinloos.

Anja

Din, 22/09/2009 - 23:03 — passie
afbeelding van passie

Kies voor je zelf

Hoi anja26,

Je schreef, dat je voor hem geleefd had.
Dat heb ik ook met mijn exvriendin gehad.
Op een gegeven moment had ik alle contact verloren van vrienden en ja. Zelfs mijn familie. Alleen voor haar. Haar vrienden, haar dingen waren belangrijker.
Ik heb het ook zwaar gehad, toen ze per sms vertelde dat het over was.
Mijn ex laat niets meer van haar horen en van haar twee kinderen, van haar vorige huwlijk........ook niet meer. 12 jaar heeft onze relatie geduurt.
Is dat het waard. Nee.

En dat jij voor hem geleefd had, is het nu tijd, dat jij gaat leven.
Wil je een schop onder je kont! Die kan je van mij krijgen.
Ga dingen doen wat jij altijd heb willen doen. Een hobby of met vrienden uitgaan.

Een huis kopen kan je samen doen. Maar alleen zou je het ook kunnen.
Een carriere maken of opbouwen, dat doe je zelf.
Iets van je leven maken doe je zelf.
Daar heb je je ex niet voor nodig. Want die gaat verder met zijn leven.
En dat ga jij ook doen. En tuurlijk zijn er depressie momenten en huil je wat. Dat is normaal. Heb ik ook gedaan.
Uiteindelijk voel je je opgelucht en ga je verder met je leven.
Beetje bij beetje, gaat het beter.

Het komt goed, geloof me...

Passie

Woe, 23/09/2009 - 01:51 — mrbean
afbeelding van mrbean

Mr Bean @anja26 weegschaal

Hoi anja26, er is eigenlijk geen sprake van verlies of winst. Ok, in het begin voelde ik me ook een verliezer, maar achteraf begon de balans weer om te slaan, doordat ik begon in te zien dat ik heel veel andere dingen voor terugkreeg, sterker en wijzer geworden, intenser leven, betere relatie met bepaalde mensen etc. Tel je zegeningen, maar leef niet als een boekhouder, die telkens de balans in de gaten houdt, maar focus meer op de positieve dingen, die invloed hebben op jouw geluk. Het kan heel simpel zijn, een glimlach van iemand, het zonnetje dat doorbreekt etc. Door meer aan je eigenwaarde en zelfvertrouwen te werken voel je steeds minder de verliezer, het helpt echt. Het is voornamelijk je gekrenkte trots, eigenwaarde dat ervoor zorgt dat je je een verliezer voelt, zodra je eigenwaarde en zelfvertrouwen weer terugkomt, dan komt alles weer terug, de energie, je levensvreugde. Ook zonder hem ja, dan zul je zelfs trots op jezelf zijn dat je helemaal zelf dat allemaal hebt opgebouwd, hebt bereikt.

Mr Bean

Woe, 23/09/2009 - 17:02 — anja26
afbeelding van anja26

@mrbean

Leef niet als boekhouder? Oeps, laat dat nou net m'n baan zijn... Ik weet, ik BEN niet mijn baan.
Focus op de positieve dingen, heb ik soms heel veel moeite mee. Ik weet ook niet of dat er van nature zit of dat ik me dat aangeleerd heb (het zwartkijken).
Maar goed, ik ga mijn best doen. Dank je wel voor je reactie!

Liefs Anja