Eerder heb ik gelezen in een vrouwenblad over verliefd zijn op verliefdheid. Het zoeken naar de kriebel in je buik, het zoeken naar de liefde die je ooit gekend hebt door deze te delen met een ander. Echter ben ik bang dat ik soms leidt aan verliefd zijn op liefde.
Ervaart iemand hetzelfde, kan iemand mij uitleggen hoe ik hier anders mee kan omgaan?
Een tijd lang heb ik op dit forum gezeten vanwege mijn liefdesproblemen. Nu één jaar later, ben ik mijn eigen ik weer. Gelukkig als vrijgezel, stappen met vrienden, veel sporten en het werken voor een carrière (die zijn up en downs kent). Ik ben niet dagelijks bezig met daten, maar heb ondertussen enkele eerste afspraakjes achter de rug. De één beviel meer dan de ander, maar soms het ik het idee dat ik te graag wil. Ik heb vorige week een date gehad, lief, spontaan en ziet er leuk uit. Zij komt echter net uit een relatie en dit houd ik in mijn achterhoofd. Zoals ik zelf ervaren heb kost het tijd om een lange relatie te verwerken, echter slaat mijn liefdesgevoel en gedachten op hol als ik aan haar denk. Dit is niet de eerste keer tijdens mijn eerste date. Ik ben alleen van mening dat ik geen reëel beeld heb van de werkelijkheid en zoek naar de liefde die ik ooit gekend heb. Verliefd op de liefde. Ik probeer de situatie te relativeren met de werkelijkheid. Ik vraag mijzelf vragen als: Ben ik nu echt verliefd? Vind ik haar echt leuk? Ja, zij is mijn type, maar dat wil toch niet zeggen dat zij ook het innerlijk heeft waar ik op verliefd raak? Dat bepaal je voor mijn idee niet na een eerste date. Nu ben ik in afwachtende houding, ben ik nu verliefd of wil ik het te graag? Momenteel wacht ik af, omdat mijn gevoel zeg dat het nog te vroeg is voor haar, om iets nieuws te beginnen (wordt mede bevestigd door indirecte vriendin).
Ik denk zelf dat ik het te graag wil. Voor mijn gevoel bekijk ik de wereld te rooskleurig en zoek ik teveel naar die liefdeskriebel, wanneer ik een eerste date heb. Om nogmaals terug te komen op bovenstaande, ik ben echt happy vrijgezel, maar ik ben bang dat wanneer ik op jacht ben teveel verlang naar die liefdeskriebel en hem zelf fantaseer en realiseer.
mrbean @Hopenderwijs de jacht
Beste Hopenderwijs,
Ik heb dezelfde ervaring gehad, het is gewoon verliefdheid, je wordt erdoor verblind. Ik zag daardoor haar ware karakter niet, maar is denk ik ook een natuurlijk proces. Anders zou men nooit tot elkaar zijn gekomen, als je elkaars ware karakter ziet. Als je elkaar wat langer kent dan kom je erachter of het echt wel klikt. De liefde op het eerste gezicht, de aantrekkingskracht, de vlinders in je buik, dat is zo misleidend, maar geeft jullie wel de kans om elkaar beter te leren kennen, anders zou je niet eens een date met haar hebben gehad. Probeer ervan te genieten, probeer elkaar beter te leren kennen, probeer jezelf te blijven. Na verloop van tijd komen jullie er wel achter of jullie verder kunnen of niet.
Dat begin is een soort schaakspel, jouw hoofd helemaal op hol, jouw leven helemaal op z'n kop, uit balans, maar je wilt weer niet te snel, omdat het haar af zal kunnen schrikken. Omdat jullie beiden nieuw voor elkaar zijn zijn jullie nieuwsgierig naar elkaar, en van elkaar niet weten of er gevoelens zijn, dat is veel spannender. Het aftasten, aantrekken en afstoten, dat is zo spannend en mooi gevoel, en tevens erg eng en killing.
Ik ben ook een happy vrijgezel, zit nergens op te wachten, maar je kunt opeens overdonderd worden met zoiets, juist wanneer je niet op zoek bent. Ik ken echter ook singles die alleen maar op jacht zijn omdat ze verslaafd zijn geraakt aan de verliefdheidskriebel. En telkens weer mensen afstoten wanneer ze te dichtbij komen (bindingsangst). Wees ervan bewust, want je wilt niet je hele leven op jacht zijn en een oppervlakkig leven leiden, toch?
Mr Bean
@mrbean Oud en vertrouwd
Zo te zien ben je nog altijd aanwezig hier =), gezellig, leuk, vertrouwd en natuurlijk leerzaam =).
Het jagen is inderdaad een leuke ervaring, maar af en toe zou ik willen dat mijn gevoel er iets minder bij betrokken zou raken. Aan de andere kant denk ik, terwijl ik dit typ; dan zou ik er niet verder op ingaan en zou zij niet interessant zijn om beter te leren kennen, mede om het goede vrijgezelle leven. Hierin moet ik een balans zien te vinden, tussen de aantrekkingskracht en de verkenningsfase, waarbij het duidelijk wordt of wij bij elkaar passen. Wanneer ik de situatie zwart op wit bekijk, heeft zij niet direct de hobby's en interesses die aansluiten bij de mijne, waardoor voor mijn mening de gespreksstof tijdens de tweede date zal tegenvallen. Daarom ben ik in de war met verliefdheid of verliefd op de verliefdheid. Echter blijft zij die spontane, lieve en mooie persoon. Dit heb je mooi omschreven en houd ik ook in mijn achterhoofd: Het aftasten, aantrekken en afstoten, dat is zo spannend en mooi gevoel, en tevens erg eng en killing.
Ik herken het patroon van singles die alleen maar op jacht zijn voor die verliefdheidskriebel en last hebben van bindingsangst. Zelf in mijn directe omgeving (, een goede vriend van mij). Voor mijn gevoel is het ook vaak zoeken naar de bevestiging dat hij nog in de markt ligt en het spel meespelen tot de kriebel bereikt is, waarbij hij uiteindelijk zichzelf er weer uit probeert uit te praten. Gelukkig heb ik er zelf geen last van, want naar mijn mening kost dit veel energie, zeker als je onzeker over jezelf bent.
Hopenderwijs