Ik ben nieuw op deze site, maar had graag mijn verhaal gedaan. Al was het maar om alles eens van me af te schrijven.
Ik heb een relatie achter de rug van 3 jaar. Tijdens deze relatie werd ik als het ware met de grond gelijk gemaakt door verschillende dingen. Uiteindelijk was het einde van deze relatie het beste wat me kon overkomen. Ik besef dat deze relatie geen toekomst had en ben er ook volledig over.

Het heeft me echter enige tijd gekost om het vertrouwen in een nieuwe man te vinden.
Zo'n 4 maand geleden leerde ik iemand kennen waarmee het van het eerste moment super klikt. We kunnen goed praten, maken veel plezier, en na elkaar beter te leren kennen zijn we in een relatie gestapt. Ik had hem van in het begin duidelijk gemaakt dat ik veel achter de rug heb en het soms nog steeds moeilijk heb. Hij kon me overtuigen om "ons" een kans te geven.

Na 2 maand voelde het voor mij super aan. Hij vertelde me ook dat hij vond dat het heel goed tussen ons gaat en dat hij me graag ziet. Vorige week hadden we een heel leuk weekend samen, hij vond dit ook. De dinsdag daaropvolgend had ik hem van heel de dag niet gehoord. Om 21u 's avonds stuur ik hem een berichtje of alles wel ok was. En blijkbaar had hij zijn bedenkingen over onze relatie en kwamen er twijfels bij te pas. De woensdag ben ik naar hem geweest en heeft hij een punt achter onze relatie gezet.

Reden: hij ziet me graag, voelt zich super bij, voelt zich aangetrokken tot me, alles positief.. Maar hij is niet verliefd op me.
Ik ben een onzeker persoon en omdat ik af en toe vroeg of alles wel OK was tussen ons heb ik fouten gemaakt. Hij wil iemand die zelfzeker is en als het ware met zijn voeten rammelt.

Hij zei er nog bij dat hij me niet kwijt wil en dat hij wil blijven afspreken als vrienden. Maar dit kan ik niet. Ik heb dan ook gezegd dat wanneer ik de deur buitenstap, dat dit dan ook volledig het einde is. Na woensdag had ik hem dan ook niet meer gestuurd, en hij ook niet naar mij. Hij praat wel met mijn vriendinnen om hem te verantwoorden, maar naar mij niets.

Zaterdag had ik een moeilijk moment, en had ik hierover gepraat met mijn vriendin. Zij heeft hem dan gecontacteerd en gezegd dat ik het moeilijk had en dat ze wou dat hij dit wist. Daarop heeft hij me dan een bericht gestuurd om te vragen of ik OK ben en dat hij er heel erg mee inzit.
Ik heb gewacht tot de zondag om terug te sturen, en heb daarna gestuurd dat hij niet met mij moet inzitten. En dat ik weet dat de enige reden waarom hij plots stuurde was omdat mijn vriendin hem gecontacteerd had. Hierop kreeg ik dat dit niet de enige reden was. Daarop heb ik niet meer geantwoord.

Ik weet dat ik geen hoop mag hebben en dat het niet goed zal komen. Maar hoe kan je geen hoop hebben? Ik wil dat hij verliefd is op me. Ik wil bij hem zijn, ik wil met hem praten, maar ik weet niet hoe. Ik heb de kracht niet om te antwoorden op zijn berichten omdat ik bang ben dat ik overkom als onzeker en hopeloos.
Ik weet niet wat te doen. De wanhoop is zo nabij.

Des te meer omdat dit "maar" om een relatie gaat van 2 maand. Maar ik zag die man echt graag. Het voelde zo goed aan..