Hallo allemaal,

Ik hoop dat jullie wat advies hebben voor mij. Ik ben in een piekermodus gekomen waar ik moeilijk uitkom. Even mijn verhaal. Ik ben een man van 35 jaar oud en heb het gevoel nogal sullig over te komen met mijn "probleem" Ik kan niet putten uit eigen ervaringen op het gebied van de liefde helaas. Ik vind het moeilijk om mijn eigen gevoelens te herkennen en ze serieus te nemen. Ik ga dan vaak in mijn hoofd zitten en probeer daar een antwoord te vinden. Ik voel mij ook wel wat bezwaard als ik zo jullie verhalen hier lees en ik kom met zoiets simpels. Maar ja voor mij is het dus alles behalve simpel. Zo af en toe heb ik dates maar tot nu toe zonder veel succes. Een maand geleden heeft een vriendin/kennis van mij van de tennisclub mij gekoppeld aan een jongedame van 27. Ik stond wel open voor deze date en zij ook. We hebben nu drie keer afgesproken. Afgelopen vrijdag was de laatste keer. We hebben 2x gezellig wat gedronken en 1x getennist.

Na de eerste date heb ik aangegeven dat ik het erg gezellig vond en gevraagd om weer af te spreken. Ze gaf aan iets actiefs dit keer te willen doen, we hebben toen getennist. Ik had het gevoel dat het wel klikte maar zeker weten doe ik dat niet. Na de 2e date heb ik mijn interesse laten merken en zij gaf aan dat ze "het contact nu nog meer als vriendschap ziet" en ik "eerlijk kon zeggen als ik dat vervelend vond". Ik heb toen er aan gedacht om niet meer af te spreken maar misschien heeft het tijd nodig dacht ik aan de andere kant. Het voelde ook niet als een complete dichte deur. De laatste keer hebben we best lang zitten kletsen en hebben we het niet alleen maar over koetjes en kalfjes gehad maar was er wederzijdse interesse in elkaars leven en dilemma`s. Het is tijdens de dates nooit fysiek geworden, ik vond dat echt te lastig en er was ook niet echt een aanleiding voor vanuit haar kant. We hebben het niet gehad over wat we van elkaar vinden, wel over liefde in z`n algemeenheid. Ik baal ervan niet mijn gevoel te hebben uitgesproken maar ik had mij van te voren voorgenomen niet te hoge eisen aan mijzelf te stellen en ik voelde mij bezwaard mede door haar uitspraak van de keer ervoor dat zij het contact nog meer als vriendschap ziet.

Er zijn diverse signalen waardoor ik sterk twijfel over haar interesse in mij, daarnaast heb ik twijfels over mijn twijfels:

- ze heeft aangegeven het contact nu nog meer als vriendschappelijk te zien (maar is dat gek naar 2x afspreken?)
- ik krijg wat milde reacties terug op berichtjes van mij waarin ik mijn interesse toon (maar ze heeft gezegd whatsapp meer als een functioneel middel te zien en krijgt dat verwijt vaker zei ze.)
- ik gaf een aardig complimentje aan haar laatst via een berichtje waarvoor ik werd bedankt maar geen complimentje terug (tijdens de laatste afspraak was ze wel complimenteus)
- ze had soort van afspraakje met mij een dag van te voren gecanceld en met een vriendin afgesproken (duidelijk signaal dat er geen bijzondere belangstelling is, maar uiteindelijk hebben we wel afgesproken later, vanuit vriendschappelijk oogpunt vind ik dit wel acceptabel gedrag, moet kunnen)

De strijd tussen mijn ratio en mijn gevoel is enorm. Ik voel echt iets voor haar ondanks bovenstaande twijfels. Iemand anders had misschien al lang gezegd waar ben je mee bezig, zie je dan niet dat dit geen zin heeft? Of is het goed dat ik haar tijd gun? Ze zeggen dat je geduld moet hebben maar is zij niet al definitief in de vriendschapsmodus gegaan? Ik ben bang straks achter het net te vissen als ze iemand anders tegenkomt.

Ik ben nu verliefd merk ik en vooral na de laatste date voel ik mij erg rottig en onzeker. Tijdens de laatste afspraak heeft ze aangegeven dat ze volgende keer graag afspreekt met een etentje erbij en dat ze zelf initiatief ervoor gaat tonen. Wel heeft ze een drukke agenda en ik verwacht niet dat dit binnen een week gaat plaats vinden. Ik twijfel nu enorm wat te doen, ik zit er aan te denken mijn gevoelens uit te spreken (ik weet alleen niet of ik kan wachten tot de volgende afspraak, maar om dat via een berichtje te doen lijkt mij ook zo suf). Misschien is het dan klaar, kan ik verder maar heb ik dan iets voortijdig vernield misschien? Ik kan ook wachten tot ze mij (misschien) vraagt voor de volgende afspraak. Daarnaast kan ik proberen haar helemaal uit mijn hoofd te zetten.

Ik ben geholpen met elk advies wat dan ook. Bedankt voor het lezen van mijn verhaal
Groet