Ik weet eigelijk niet goed waar te beginnen.. ;-(
Ik ben een radeloze vrouw die even de weg kwijt is en het word erger met de dag..
Ik heb een relatie achter de rug met een man waar ik zielsveel van hou, mijn eerste liefde, we hebben elkaar leren kennen 10 jaar geleden en ik was smoor verliefd op deze man.. Alles ging heel goed tot hij er dominant begon te worden.. een relatie van een jaar heb ik stop gezet omdat ik het niet aankon..
Hij was er kapot van en ik ook.. we zijn beiden verder gegaan met ons leven en hebben beiden een heel leven opgebouwd.. maar nooit ben ik hem vergeten.. ik was ondertussen getrouwd en had een heel ongelukkig leven met mijn ex.. na een stond er over mijn deur een huis te koop.. toeval of niet, de nieuwe koper van dat huis was mijn ex.. van de eerste keer dat ik hem terug zag was ik meteen terug verkocht ook al wist ik totaal niet wat voor leven hij had of wat er van hem geworden was.. op een dag had ik weer eens een zware ruzie met mijn ex en ik was helemaal over mijn toeren en ben ik buiten gaan wandelen, even in de buurt ben ik o een bankje gaan zitten en zat ik te huilen en mijn verdriet te verwerken. plots komt er iemand naast mij zitten en vroeg of alles oke was, ik keek op en zag hem vol verdriet naar mij kijken.. ik kreeg geen woord uit mijn mond en hij nam me vast en ben zo in zijn armen beginnen uithuilen.. hij heeft me dan ook zijn verhaal gedaan dat hij ook getrouwd was en doodongelukkig was enz.. We zijn meer in contact gekomen en de gevoelens voor elkaar werden met de sec groter.. ik heb besloten om van mijn man te scheiden en hij van zijn vrouw.. echter was het niet zo simpel want ik heb 3 kinderen en hij 2... toch waren we beiden nooit gelukkig geweest met de man en vrouw waarmee we getrouwd waren.. zo gezegd zo gedaan.. ik heb mijn scheiding ingediend en hij ook die van hem.. we keken uit naar een toekomst met onze kinderen een nieuw samengesteld gezin.. een gelukkig gezin omdat we elkaar begrepen op alle vlakken.. na mijn scheiding was ik bereid om alles te doen om samen te blijven en nooit meer die fout te maken om hem te laten gaan.. toen hij gescheiden was vroeg hij meteen ten huwelijk en ik was zeer gelukkig.. maar ik wilde wat tijd hebben om even te wennen aan al dat nieuw.. we hadden bijna 24/24 contact..onze gsm facturen liepen hoog op.. dat begon het spelletje weer.. hij was ziekelijk jaloers en kom het niet verdragen dat ik eens een vriendin over de vloer kreeg en op hem de tel neerlegde en ik voelde me altijd schuldig dus maakte ik hun bezoekjes zo kort mogelijk zodat ik bij hm kon zijn, al was het maar aan de tel.. na dat hij gescheiden was had hij co ouderschap en ik had mijn kinderen altijd bij mij en om de 14 dagen een weekend weg... hij werkt heel slechte uren en wilde zo snel mogelijk trouwen zodat zijn probleem met de kinderen ogelost zou zijn.. echter ik was er niet klaar voor om zo snel te trouwen en door zijn aandringen voelde ik me meer een oplossing voor zijn probleem dan dat hij mij wilde als zijn vrouw.. dus ik heb weer hem in de steek gelaten op een moment dat hij me het hardst nodig had.. hij heeft me gesmeekt en ik heb nee gezegd en heb hem gezegd dat hij verder moest met zijn leven.. toch is het contact tussen ons nooit gestopt.. hij bleef vragen achter een huwelijk en ik bleef nee zeggen ook al wou ik niets liever. maar alles was me te veel.. dus heb ik hem aangeraden om iemand anders te zoeken en voort te gaan met zijn leven.. hij was even in shock dat hij die woorden uit mijn mond hoorde komen voor de 2de maal in onze relatie.. zo gezegd zo gedaan.. hij is een ander gaan zoeken en na een week heeft hij haar ten huwelijk gevraagd en 3 maand later zouden ze trouwen, wat nu 13 oktober is.. ;-((... hij heeft me gezegd dat hem niet meer kan schelen en niet meer trouwd uit liefde maar als een verstandshuwelijk en dat dat meisje er van en zij ziet het helemaal zitten.. maar nu heb in immens veel spijt van mijn beslissing en ik heb hem dat ook gezegd maar hij wil niet meer met mij trouwen en verder gaan met haar.. ik heb al alles geprobeerd om hem te overtuigen en niets helpt.. hij blijft wel zeggen dat hij van mij houd en dat altijd zal blijven doen en hij komt nog steeds langs en we hebben nog steeds meer dan vriendschap met elkaar alleen is er een extra persoon in zijn leven, ik ben zo erg gehecht aan hem dat ik hem niet kan lossen, ik ben depri en gebroken.. ik kan hem niet laten gaan, ik ga dood zonder hem en ik mis hem verschrikkelijk.. hij woont ook nog steeds recht over mijn deur en vanaf 13 oktober woont zij erbij.. ik kan dit niet lossen alleen al omdat hij zo dichtbij woont.. verhuizen is echter geen optie voor mij wegen de dure huizen en ik zit hier perfect voor mijn kinderen hun school en alles is dichtbij aangezien in net over een rijbewijs beschik.. ;-( ik ben radeloos en hij kan me ook niet lossen want hij wil blijven zorgen voor mij op alle gebied.. nu heb ik de vieze gedachten dat ik hem liever deel dan hem kwijt te zijn.. ik ben radeloos en gebroken.. pls kan iemand me raad geven wat ik moet doen.. ;-( ik ben zo erg aanhankelijk aan hem dat ik niet zonder hem kan leven.. ;-(