Hallo, ik wil hier graag mn verhaal kwijt, ook al is het nu 2,5 jaar geleden ik zit er nog steeds mee...

Ik leerde mn exvriend kennen in de kroeg waar ik wekelijks kom, het klikte gelijk en ik had er gelijk een heel goed gevoel over en ook dat het zeker een vaste relatie zou worden.De eerste 2 jaar ging het op zich vrij goed, behalve dan dat hij niet met geld om kon gaan en we daar elke maand wel woorden over hadden..

Toen leerde we mensen kennen waar we lol mee hadden en die man had een eigen winkel en ik mocht daar op zaterdag komen werken..Mn exvriend was van marokaanse afkomst en ik was daar al 2 x geweest met hem maar hij wilde dat stel ook een x meenemen, maar ze gingen in september dus kon ik niet mee want ik zat nog op school toen..

Toen ze terug kwamen deden ze met zn 3en heel close enzo, maar jah meestal is dat zo als je samen op vakantie bent geweest dus ik zocht er niks achter. (In mn vorige relaties was ik altijd erg jaloers en zocht overal wat achter en had bij hem voor mezelf besloten niet zo achterdochtig te gaan doen en gewone vriendinnnen te laten hebben)

Even voor de duidelijkheid, ik was toen 20 jaar, mn exvriend 26 en dat stel ergens tegen de 50! en 2 kids van mijn leeftijd.

We gingen voortaan elk weekend naar dat stel en jah ik vond dat na een tijdje niet zo heel leuk meer omdat het als een verplichting voelde maar hij wilde persee daarheen en jah ik kon kiezen, of ik ging mee of ik zat alleen thuis.Dus jah ik ging met mn stomme kop mee..

Ik had ook (telefonisch)contact met een gewone vriend uit Den Haag, maar dat vond hij niet zo leuk want hij zei toen: Bij gewone vrienden zie je vaak dat het meer gaat worden! (die zin vergeet ik dus nooit meer)

Op een dag belde de zoon van dat stel mij op en vertelde met moeite dat mn exvriend een relatie had met zijn moeder!
Hij wist het blijkbaar al een tijdje maar wist het 100% zeker dus had hij maar niks verteld, totdat hij een videoband vond waar ze bezig waren.Tijdens dat gesprek stond mn exvriend naast me dus ik confronteerde hem gelijk daarmee, maar hij ontkende alles glashard, werd boos en wilde gelijk slapen. ( dat zei voor mij al wel genoeg)

Ik was helemaal in de war want hoorde overal verhalen en wist gewoon niet meer wie ik moest geloven.Maar mn exvirend woonde een tijdje bij ons in huis omdat hij geen woonruimte had en mn moeder werd er ook gek van dus hem gevraagd om te vertrekken. dat deed hij dus en kwam hij naar mn werk om te zeggen dat mn moeder hem eruit had gezet en hij vond dat stom.Ik vond dat terecht en zei dat ook en toen werd hij boos en maakte me voor hoer uit, dat was voor mij de druppel want 3 jaar lang heb ik alles voor hem gedaan en dan mij uitmaken voor een hoer?! dus ik zei, ach joh ga lekker naar die hoer van je..

Toen ben ik naar huis gegaan en ik zat wezenloos op een stoel want het drong nog niet echt tot me door.Toen belde hij savonds want hij zou naar marokko vertrekken, ergens was ik blij dat ik hem niet meer tegen hoefde te komen maar hij was dan wel echt weg.. Iedereen was blij dat hij wegging behalve ik, ik kon niet geloven dat die 3 jaar ineens helemaal weg was.

Toen een tijdje later ging ik met de exvriendin van hun zoon wat drinken en we hadden het nergens anders over en zei vertelde me ook dat mn exvriend met die vrouw EN man samen had gerotzooid, ik wist niet wat ik hoorde want die man had bij mij nog uit zitten huilen!!!

Mn exvriend is samen met die vrouw naar Marokko gegaan.Maar na 2/3 maanden kwamen ze terug en is zij teruggegaan naar haar man en jah je raad het al; hij wilde mij terug.Maar jah ik hem dus echt niet maar hij belde me 3x op een dag en zo 2/3 maanden lang en dan zeggen dat hij voor de trein ging springen en hoorde ik op de achtergrond die trein dus ook rijden dus dat was best wel eng.Toen heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik hem echt niet meer hoefde en dat hij me met rust moest laten, dat deed hij gelukkig..

Toen had ik eindelijk een beetje rust en kon ik verwerken wat er allemaal was gebeurd.Ik vroeg me gelijk af wat IK verkeerd had gedaan, maar gelukkig na wat praten met virendinnen was ik dat schuldgevoel een beetje kwijt want hun waren degene die fout zaten.
Het ergste vind ik nog dat hun vrolijk verder gaan met hun leventje en ik zit ermee..
Mn vertrouwen in jongens, maar ook in mensen zelf, is heel erg laag en ik ben bang om verliefd te worden want wie weet wat hij me dan weer gaat flikken.

Het is nu 2,5 jaar geleden en nog steeds zit ik met vragen maar jah de antwoorden zal ik nooit weten..

Thnx voor het lezen van mn verhaal en tips zijn altijd welkom, graag zelfs!