Het was zomer 3 jaar geleden. Op een manier zoals hij is, heb ik hem ook leren kennen... Impulsief en anders.
Daarna was ik verkocht. Hij ook aan mij (zei hij) totdat hij er een half jaar later uitkneep naar het buitenland. Een jaar later stond hij weer aan mijn deur met de mededeling dat hij heel blij was mij weer te zien en dat ie van mij hield en dat ik de vrouw voor hem was, maar wel weer weggaan naar een andere vrouw in weer een ander land.. anderhalf jaar later, terwijl ik hem vergeten ben en ik het hoofdstuk mr. Big eindelijk heb afgesloten... Staat meneer weer aan mijn deur, en ik laat hem binnen. Nog steeds niet helemaal uit mijn hart verdwenen. Een half jaar zo doorgegaan terwijl hij kwam en ging. De dagen dat hij er was, waren de dagen van mijn leven en als ie weg was duurde het iedere keer weer even voordat ik mezelf weer had gevonden. Tot afgelopen weekend.. Ineens zag ik het licht. Hij zei dat ie van me hield en dat we toch wel bij elkaar zouden komen vroeg of laat.. maar, when a man loves a woman, dat speelde door mijn hoofd.. dus heb ik gezegd: Als je echt van me houdt, ga je voor me, en zo niet dan wil ik dit niet meer.. Hij heeft het er bij laten zitten, jammer, maar het zegt genoeg.. Kut als je meer geeft om iemand anders, dan diegene om jou, maar het is zo; Liefde maakt blind en daar ben ik nu achter.. Ik heb eindelijk voor mezelf gekozen na drie jaar. Langzamerhand vind ik mezelf terug en vraag ik me af waar ik al die jaren mee bezig ben geweest. Ik heb drie jaar geleefd met de gedachte dat hij ooit bij me terug zou komen, niet dus... Ik ben blij dat ik er een punt achter heb gezet. Helaas was hij niet 'mans' genoeg om het te doen en jammer genoeg weet hij niet (of wel) wat ie heeft laten gaan.. Ik ben blij dat ik mezelf weer heb gevonden en weet ik dat ik klaar ben voor echte liefde.. Het gaat om daden, niet om woorden. Ik heb ongelofelijk veel van die jongen gehouden en ik zal hem nooit vergeten en hij mij ook niet, maar het is niet goed als iemand je zoveel laat huilen. Ik ben er klaar mee, eindelijk. Hoeveel pijn het ook doet...
3 jaar.. ik kostte mij 7 jaar
3 jaar.. ik kostte mij 7 jaar van mijn leven. Wat kunnen mensen elkaar toch veel pijn doen, ongelooflijk... ik heb zolang op haar gewacht, ..en 7 jaar verkloot. Fuck, als iemand je zo behandeld als in jouw verhaal dan is ie je niet of nooit waard.. Is een clich?ɬ© ik weet het, maar het is waar.. Misschien zijn we te lief of te naief.. Different eyes see different things.. different hearts.. beat on different strings.... jammer dat het chatten niet lukte.. Bye Bye
hey pagan
Hij heeft zelf gezegd dat ik te lief voor de wereld ben. Volgens mij kickte hij er zelfs op als ik hem een keer een grote bek gaf.
Wat is er met jou gebeurd dan? Het is echt heel erg om zolang (en zeker 7 jaar) op iemand te wachten en er ook gewoon in geloven dat diegene wel van je houdt.. maar ondertussen loop je je zwaar aan te passen aan de situatie, terwijl de ander dat helemaal niet doet.. Hij heeft me echt gek gemaakt..
Ik weet hoe je je voelt. Ik l
Ik weet hoe je je voelt. Ik loop me ook slecht te voelen omdat m'n ex het blijkbaar niet zo heel belangrijk vindt om rekening te houden met mijn gevoelens. PLezier voor die ene vent, en ik mag alle brokken lijmen. Ze doet het vast niet met opzet. Maar prettig is anders. En het gekke is dat ik toch zo verliefd op haar blijf.
Wat kan het leven toch klote zijn.
Ach .. zei hij zelf dat je te
Ach .. zei hij zelf dat je te lief bent voor deze wereld?? Wat een dooddoener.. je kan nooit te lief zijn... Ik?? Ach.. het is een lang verhaal vol leugens, intriges, halve waarheden en "vrouwelijke charme"... 7 jaar is lang en ik denk dat ik niet gauw meer iemand zal vertrouwen... Weetje.. mensen kunnen goed liegen....
hey Pagan, God heeft gestraf
hey Pagan,
God heeft gestraft.. Hij heeft zijn been gebroken...
Leedvermaak!!
Probeer veel uit muziek te halen, doe ik ook en het helpt best wel..
Mooizo, dat zal hem leren heh
Mooizo, dat zal hem leren hehehee.. nou de rest nog
thanx
Ik moet even zeggen dat ik heel erg blij ben met deze site!
Het ergste is dat doordat je zoveel voor iemand wil geven je jezelf volledig kwijtraakt en dat kan dus echt niet! Je cijfert jezelf weg en dat is volgens mij hetgene waar je zo ongelukkig van wordt. Op een gegeven moment ging het me eigenlijk niet eens meer om hem, maar wou ik gewoon constant opboksen tegen het gevoel van onmacht dat hij me gaf. Ik wilde steeds boven hem staan, wilde (zijn liefde) winnen..
Hou het in je hart, maar laat het los. Ik ben gelukkig ineens gewoon afgeknapt op hem.