Ja,.........en kon het niet laten..........ik wil niet meer moddergooien met hem en blijkbaar ish et bij hem ook genoeg. Net kleine kinderengedrag ipv volwassengedrag. Sommige zeggen, waarom......en ja......mijn gevoel/verstand zegt wat anders dan mijn hart..........ok....ik laat hem los met heel veel moeite..........de eenzaamheid thuis slaat enorm toe en kan niet meer "me eigen zijn"...............sterker....ik ben me eigen niet meer......wat ik met hem wel was.....was vrolijk, had me vertrouwen terug wat ik jaren niet meer had....gingen lekker winkelen, boodschappen doen samen en ineens......alleen....in ren als t ware door de supermarkt om snel thuis te zijn omdat dan bij mij die herinneringen bovenkomen toen we samen waren met die dingetjes......verliefde stelletjes buiten....ik lap gelijk weer in...op tv..ik zapp gelijk naar een andere zender, ik ga alles nu ontwijken eigenlijk.......omdat ik dan jaloers bent en ik ook weer iemand wilt hebben.......zo kan ik toch niet doorgaan.....het vreet energie en sloopt je.....ben echt kapot en leeg.....

vandaag belde ik hem op....gewoon normaal tijdens voetbal spanje - portugal. lekker lolbroekerij, jofiaal en niets meer van dat moddergooien gedoe....vandaag ben ik jarig en ook dat is dubbel voor mijn gevoel....jarenlang samen met je vriendje je verjaardagsnacht samen en nu alleen.....iedereen naar huis morgenavond en ik ben dan weer alleen......vreselijk.....ga t zaterdag vieren.......maar misschien blaas ik het wel af.....gewoon om die confrontatiegedachten ook al te ontwijken........gewoon paranoia word ik ervan.........

We praten gewoon met elkaar en had m vorige week vrijdag ff kort (anderhalf uur) gezien en gesproken........de toon was toen toch harder.....vraag me nog steeds af....waarom ik, waarom.........weer alleen ,weer opnieuw bij af...."gewoon" vrienden blijven met een dubbel gevoel.......wat een rare verjaardag vandaag.....wat heb ik verkeerd gedaan......was ik zo naief?