Ik ben dit weekend bij een vriendin in het hoge noorden geweest, twee keer
een autorit van ongeveer anderhalf uur. Als je in de auto zit dwalen je
gedachten steeds af naar hem, ik merkte op de heenreis dat ik nog vol
verdriet zit. Verdriet om mijn verloren liefde, verdriet dat hij zich nooit
heeft kunnen uiten, verdriet om het besef dat het echt gewoon over is.

De terugreis vanmorgen was anders, ik ben boos. Ik ben boos omdat ik voor
hem gelukkig was met mezelf, in mijn eentje, ik zat nooit verlegen om
een afspraakje, stappen, lol hebben...mijn leven was één groot feest.
Toen ik voor het eerst met hem zoende, dacht ik niet verder na over die
ene kus. Hij daarentegen biechtte op dat hij mij al langer dan een jaar
leuk vond en wilde het graag proberen. Ik twijfelde...ik wist dat er
problemen van zouden komen op het werk, met zijn ex etc.

Ondanks mijn twijfels ben ik er voor gegaan, niet voor 100% maar voor 200%!
Ik heb me eraan overgegeven. Hij kroop aan het begin voor me, uit angst
dat ik de relatie toch niet zou willen. Ik was bang dat ik daarom over hem heen zou gaan lopen, dat heb ik hem toen talloze keren gezegd.

Nu twee jaar later pas ik niet meer in zijn leven, hij gaat een hele
nieuwe fase in: nieuwe opleiding, nieuwe vrienden, nieuwe woning. Het is
net of ie afscheid neemt van zijn oude ik. Tevens neemt ie afscheid van
mij, want ik hoor bij zijn oude ik. Daar ben ik ook boos over!

Ik ben boos omdat hij nooit kon vertellen wat er in hem omging, ik ben boos
over hoe hij mij heeft laten lijden toen ie zogenaamd alles op een rijtje
moest zetten, ik ben boos omdat hij toen ik dacht dat hij erover aan het
nadenken was gewoon aan het stappen was. Ik ben boos over hoe hij mij
vanaf zijn beruchte mail heeft laten voelen.

Wat heeft de emotie boosheid voor functie in ldvd? Is dat een manier om
de pijn te verlichten als je het bijna niet meer kan dragen of is het een
manier om diegene los te laten? Ik heb al moeite met het verdriet die
gevoeld heb de laatste weken, nu komt daar die boosheid ook nog bij kijken.
Ik houd mijn gevoel niet meer bij, ik probeer het over mij heen te laten
komen en van minuut tot minuut te kijken hoe ik daar mee om moet gaan. Het
wordt er helaas niet makkelijker op.

Ik speel al een paar dagen met de gedachte om maar niet meer op te nemen
als hij belt. Mijn hyves te verwijderen zodat ie niet kan zien wat ik
uitspook. Gewoon helemaal niks meer van me laten horen. Maar ik weet
niet zo goed wat ik daarmee wil bereiken...Net zoals ik niet weet wat ik
beter vind verdriet of boosheid?