Hallo allemaal,

Afgelopen maandag 2de pinksterdag heeft mijn vriend het naar een relatie van anderhalf jaar uitgemaakt. Ondanks het fijne weekend dat we samen hadden. Hij kon het gezeik niet meer aan en was er gewoon klaar mee hij werd er gewoon moe van die kleine irritaties of als er iets gebeurde wat hem niet zinde in onze relatie. Die avond ervoor bleef ik namelijk bij hem thuis slapen. Normaal doen we dat nooit omdat we daar niet samen kunnen slapen en het huis een bouwval is en ik me daar dus niet op mijn gemak voel. Maar hij zou kijken of we in het bed van zijn zus konden slapen aangezien zij weg was. Uiteindelijk ging dat niet door en ik heimwee naar huis. Dus daar kwamen de tranen hij werd heel boos en zei dat ik moest gaan slapen en niet zo moest zeiken. Ik huilen om een knuffel maar nee is nee bij hem dus ben naar een half uurtje huilen en zeggen dat ik naar huis ging. Toch maar in zijn bed gaan slapen en hij lag al op de bank. De volgende dag heeft hij het tijdens een wandeling uitgemaakt dit was voor hem de druppel en hij wou er niet meer voor vechten. Nu hebben we weinig ruzie dus ik was er verdrietig van had het niet zien aankomen. Toen ik thuis kwam was het moeilijk. Maar woensdag had ik weer een examen dus ik moest wel door. Had veel verdriet en pijn (kan niet goed eten, lijkt wel of je keel dichtgeknepen word, buikpijn) Maar donderdag werd ik ook wel boos. Ik verdien een vent die ook voor mij wil vechten. Ik spreek hem nog wel hij houd van me nog steeds zegt hij en hij mist me maar hij kan het gewoon niet meer. Ik kom er ook zo langzaam achter dat ik alles op een paard heb gewed we waren het hele weekend bij elkaar en woensdag. Een jaar geleden ben ik verhuisd en heb geen nieuwe vrienden gezocht want ik had mijn vriend en was het liefst de hele tijd bij hem. Nu zit ik ver weg op school dus mijn vriendinnen daar wonen allemaal zo een twee uur met het openbaar vervoer reizen bij mij vandaan. Mijn ouders en ik hebben niet altijd de juiste klik dus nu voel ik me zo alleen. Hij gaat vanavond lekker op stap ik zit thuis want niemand kon mee op stap. En alleen is toch maar alleen. Het feit dat nu mijn relatie voorbij is betekent eigenlijk ook dat alles om mij heen is weg gevallen. Ik hoop zo dat het nog goed komt tussen ons.

Wie heeft er tips?