Hallo allemaal,

Ik voelde me de laatste tijd weer eens slecht. Dus ik wil hier nu even mijn gevoel kwijt. Ik ben nu meer dan 10 weken verder nadat mijn relatie na 9 jaar is uitgegaan. Zoals ik al eerder heb geschreven heb ik me de laatste tijd redelijk gevoeld. Ik stond er zelf versteld van dat het goed met me ging. Want 9 jaar lang een relatie met iemand hebben van wie ik tot het einde hebt gehouden is niet eenvoudig achter je te laten. Maar nu toch kom ik me zelf weer tegen. De dagen beginnen korter te worden en de mooie herinneringen beginnen de overhand te krijgen. Hierdoor ben ik me eenzaam gaan voelen. Ik voel me leeg en eenzaam. Ik mis juist nu mijn oude relatie. De gedachte dat zij samen met een ander is doet nog meer pijn. Zijn dit tekenen dat ik alles nog helemaal niet achter me gelaten heb? Heb ik me zelf in de maling genomen door toch leuke dingen te doen? Ik weet het allemaal niet meer. Ik voel me slecht, heel slecht en mijn zelfvertrouwen begint weer te dalen. Ik mis het samen zijn heel erg ondanks dat ik toch nog genoeg leuke dingen doe. Het voelt zo alleen. Hebben jullie dat ook, zelfs na 10 weken? Wanneer kan ik me weer eens gelukkig voelen? Nog voordat mijn relatie uitging heb ik een vrij slechte periode van meer dan een jaar gehad, door een ernstige ziekte. Ik heb al die tijd in heel veel onzekerheid geleefd en heb moeten vechten om dit te overwinnen. We hebben ons samen er doorheen geslagen maar al die tijd heb ik niet echt kunnen genieten van heel veel leuke dingen in het leven. Ik heb een aantal zware chemokuren ondergaan en moest met een grote onzekerheid leven of alles nog wel goed ging komen met mijn gezondheid. Nu nog moet ik vijf jaar onder maandelijkse controle staan om te checken of het niet terug komt. Dit levert veel onzekerheid op. Ik ben altijd erg positief geweest en heb alle zware behandelingen doorstaan. Heb altijd aandacht gegeven in mijn relatie ondanks alle onzekerheid en ellende. Maar toch is het geeindigd op een moment dat ik juist net die nare periode in mijn leven achter me wilde laten. En daar heb ik nu juist heel veel moeite mee. De ene nare periode werd meteen opgevolgd door weer een andere slechte periode. Ik krijg geen tijd om even adem te halen. Dit is daarom ook niet makkelijk voor mij en nu na 10 weken merk ik gewoon dat alles wel allemaal heel zwaar is en dat ik mijn maatje mis. Ik wilde dit verhaal gewoon hier even kwijt omdat ik soms het gevoel heb dat ik niet meer altijd bij mijn vrienden en familie terecht kan met dit soort gevoelens. Het leven gaat kennelijk gewoon verder.