Fijn voor je dat je in ieder geval 1 maart je appartement in kan. Heb je in het begin wel afleiding van dat je het een beetje een thuis kan maken. Aan de andere kant is t nu ook wel fijn dat je in een studentenhuis zit, dan voel je je in ieder geval niet alleen en heb je lekker veel afleiding! Wat dat betreft vind ik het wel jammer dat ik niet in een studentenhuis woon, heb echt gemerkt dat ik graag mensen om me heen heb. Ook dat gevoel dat komt wel, nu wil je het wel maar als het zover is wil je het zo snel mogelijk weg hebben. De verwerking van LDVD slaat altijd n keer toe.
Ik zou je trouwens niet zo druk maken om je ritme, wanneer je weer op jezelf woont heb je daar weer de controle over. Ook je slechte gewoonten zijn zo erg niet toch, een jointje op zn tijd moet kunnen en een drankje ook, zolang je er maar geen flessen vodka van maakt of als je in je eentje ineens toch wel veel weg aan het drinken bent.
Wat je schrijft over het control freak zijn is echt heel herkenbaar. Ook ik heb graag de controle over alles en kan dan ook slecht tegen verandering, al helemaal als dat niet door mij gegenereert wordt. De toekomst blijft vaag, er is een leegte die ik opgevuld wil hebben in mn toekomstbeeld. Volgens mij is dat vooral de angst om de controle kwijt te raken, omdat je dus al een deel bent kwijtgeraakt. En ook de angst dat het LDVD ongenadig gaat toeslaan. Dat gaat waarschijnlijk ook gebeuren maar dan heb je er alweer 3 maanden op zitten en begint echt je toekomst zonder haar en ben je misschien toch weer een stukje sterker en wat minder emotioneel afhankelijk.
Ik heb ook geen idee hoe ik met controle issues om moet gaan en kan je dus niet echt advies geven. Op het moment plan ik zoveel mogelijk mn dagen vol met afspraken met vrienden en uitgaan omdat als ik n lege agenda zie, ik wanhopig word en me afvraag hoe ik de dagen doorkom. Ik studeer en heb een maand "vrij" voor herkansingen en de dagen zijn dus vrij leeg.
Het enige om weer een beetje controle te krijgen over je leven is geduld. Over twee maanden heb je je appartement en kun je van daaruit echt een nieuwe start maken.
In ieder geval wens ik je veel sterkte toe!

Liefs,
Aubrey

dank jullie voor de fijne reacties. Het verbaast me hoe fijn en begripvol de mensen hier reageren, en het geeft echt steun dat je hier niet alleen in staat. Raar dat ik dit soort reacties nooit in levende lijve van mensen krijg, ook al ken ik er wel een paar die zelf ook een gebroken hart hebben gehad.

Ik denk dat ik ook wel een sterk persoon ben, maar toch blijft het lastig om gewoon pijn te voelen en daar niks tegen te kunnen doen, ik ben een vechter maar hier valt niks tegen te vechten.

Gisteren vroeg de psycholoog me of ik haar terug zou willen, stel dat ze morgen op de stoep zou staan. En het verbaast me dat ik als ik er goed over nadenk het niet eens zou willen. Ik mis haar heel erg maar wil haar niet terug, best tegenstrijdig. Ik voel me ondanks de nare gevoelens wel ineens vrij. Hoef alleen nog maar aan mezelf te denken, hoe heerlijk is dat na 8 jaar continue ook voor de ander te willen denken. Dus misschien komt het nog wel goed me met!

Steef en Aubry iig heel erg bedankt voor de fijne woorden.