Hier hetzelfde.... ik krijg hem niet uit mijn hoofd!!! Zit na 4 maand nog te vaak te wenen ( zoals nu)
Was 8 jaar getrouwd.... tevoren huwelijk van 12 jaar....
Ben er 44 nu. wat is dit leven moeilijk!!!!!

Hoi all. Ben net 43 en een jaar geleden stapte ik na een jaar lat-relatie en 25 jaar vaste relatie met dezelfde man en vader van mijn 2 kinderen definitief uit de relatie. Het valt niet mee om uiteindelijk tot de ontdekking te komen dat ik letterlijk van 0 af moet beginnen op alle gebied, werk, woning etc. . Waar ik in eerste instantie met enorme kracht aan een nieuw leven begon, ben ik het afgelopen jaar bijzonder diep gegaan. Maar gaandeweg merk ik dat er steeds meer licht komt aan de horizon. En dat dit waarschijnlijk toch was wat ik moest doen. Het pijnlijkst vind ik in mijn geval dat de vader van mijn kinderen me steeds nieuwe beschuldigingen blijft maken, terwijl ik in feite alles heb achtergelaten om hem de ruimte te geven die hij nodig heeft. In mijn beleving had hij nooit een gezin moeten beginnen en kreeg hij in onze relatie alle vrijheid die hij maar kon krijgen. Dat was waarschijnlijk precies dat wat ik niet had moeten doen. Naast nieuwe verwijten en het opeisen nu van de kinderen, doet het ongelooflijk veel pijn te merken dat hij nu gek is op een andere vrouw met wie hij vanzelfsprekend die dingen doet waar ik altijd voor gepleit heb. Je zou er gek van kunnen worden, en dat had ook echt gekund. Tsja, zo diep ging ik. Ik denk dat ik het ergste nu heb gehad. Wel worstel ik nu met de nieuwe 'relatie' die je volgens rechters wordt geacht met je ex op te bouwen 'in het belang van de kinderen'. In mijn beleving is het het beste als wij het komend jaar of 2 jaar helemaal zo min mogelijk contact hebben. Dat komt vooral doordat de vader van mijn kinderen om alles tegen me liegt en me voortdurend manipuleert. Het lijkt ook alsof hij niet kan accepteren dat ik gewoon geen contact wil. En wat me enorm is tegengevallen is dat diezelfde leugens gewoon in de rechtszaal kunnen worden verteld zonder dat de rechter vraagt of meneer-lief hier ook bewijzen van heeft. Achteraf was dat tijdens de relatie ook al zo, ik heb dat allemaal laten gebeuren. En nu ik daartegen in het verweer kom, vertelt de rechter dat ik in het belang vd kinderen toch vooral moet proberen samen te werken. Volgende week zal de rechter uitspraak doen. Ik hoop met alles wat ik in me heb dat deze rechter inziet dat mijn gezellige ex-man (ja, dat is hij wel, altijd wat leuks te vertellen) toch eens volwassen moet worden en eens echt aan zichzelf moet gaan werken. Ik ben benieuwd. Iemand nog tips?? Lieve groet!