Ai wat vervelend. Zo jammer dat jullie elkaar niet eens prettig gedag kunnen zeggen. Misschien zou je haar een e-mail kunnen sturen dat je de manier waarop jullie uit elkaar zijn gegaan erg vervelend vind en dat het niet je bedoeling was. Je hoeft geen vrienden te worden maar zeg haar in ieder geval dat je op een normale manier met haar om wilt gaan en dat je haar ook graag gedag zegt als je haar tegenkomt. Is dat wat?

Hi jeronimo,
Klote zeg, ineens iemand weer onverwacht zien ik moet daar ook niet aan denken. Wat ik heb gemerkt en heb gehoord van goede vrienden en vriendinnen is dat vrouwen heel anders omgaan met verbroken relaties. Het lijkt wel of ze zich op een gegeven moment kunnen afsluiten en keihard worden. Terwijl wij mannen helemaal nog kapot gaan, lijkt het alsof zij het al grotendeels hebben afgesloten en verder gaan met hun leven. Wat jij hoopt (dat ze zich net zo voelt als jij) is helaas niet realistisch. Hoe goed je iemand ook denkt te kennen, je kan niet in haar hoofd kijken. Laatst heb ik zitten chatten met Freespirit en die heeft me heel veel inzicht in mn situatie gegeven. Hard maar heel waar allemaal. Lees haar blogs maar eens. Het komt erop neer dat het nu tijd is om aan jezelf te denken, niet terugkijken maar vooruit kijken. Dat je je rot voelt is logisch, maar laat je niet gek maken. Onthoud dat als zij je ooit leuk kon vinden, er genoeg andere vrouwen zijn die dat ook kunnen. Terwijl jij je bezig houdt met haar gaat zij gewoon verder met haar leven. Is dat het waard? Dacht het niet! Zij poeiert jou nu af en jij voelt je klote. Ben je niet meer waard dan dat. Als zij zo doet is het jouw verdriet toch niet waard?Richt je zovel mogelijk op jezelf, het gaat erom dat jij het weer leuk maakt voor jezelf. Je zal toch nooit duidelijkheid krijgen van haar. Het accepteren dat het over is, is een van de moeilijkste dingenn die er is. Het voelt onwerkelijk, maar zolang jij alles maar haar blijft associeren zal jezelf nooit vereder kunnen. Straks is zij gelukkig en ben jij een gebroken man. Laat dat nou niet gebeuren, het is zo zonde. Schreeuw, jank, laat je maar even gaan en denk dan aan de momenten waarop je ook twijfelde aan je relatie. Zij doet jouw nu zo een pijn, dat je eigenlijk moet denken:"iemand die mij zo'n pijn kan doen is mij niet waard, barst maar. Heb het maar leuk, ik zal de wereld en mezelf laten zien dat ik jou niet nodig heb om gelukkig te worden!" Heel veel sterkte

Za

Hey Geronimo,

Ik denk dat je gelijk hebt en de bal in haar kamp laat liggen, niettegenstaande dat dit wel het effect kan hebben dat je lkaar haten gaat, om beter afstand te nemen. Dit is in mijn geval toch zo.
Het is goed dat je je tegenover haar sterk kunt houden. Zij hoeft idd niet te weten hoeveel pijn het in werkelijkheid doet.

Ik leef met je mee.

Sterkte,

Speler

Life is what you make of it...or not!

Na een slechte nachtrust (lekker liggen malen terwijl ik net weer een beetje lekker sliep de laatste tijd) gaat het nu opzich wel.

Ik zit me nu wel continu af te vragen of ze nog contact op gaat nemen na gisteren. Ik weet eigenlijk zeker van niet... maar toch. Weer die verrekte valse hoop! Ook al zou ze het diep in haar hart willen... ze doet het niet. Uit trots...

Ergens denk ik dat ze de dingen die we hadden toch wel mist. Ze keek me toch gisteren echt wel een paar keer aan. En toen ze vanuit de shellshop naar buitenliep zag ik haar gelaatsuitdrukking. Die stond een beetje sip of tja... goed ik herken die uitdrukking maar al te goed. Als ze ergens mee zat, dan trok ze zo'n gezicht.

Ze had me ook compleet kunnen negeren, zoals ze eigenlijk deed na onze breuk. Me niet aan kunnen kijken. Meteen weg kunnen rijden ipv uitgebreid die telefoon te pakken en nogmaals naar me kijken.

Had ik op haar af moeten stappen? Zou ze dat gewild hebben? Bleef ze daarom staan totdat ik naar buiten kwam lopen? Als het andersom was geweest... dus als ik eerder naar buiten was gelopen, had ik mijn auto meteen gestart en was ik meteen weggereden.