Heftig verhaal. Veel emoties en eigenlijk ergens tegen je zin in. Maar ik denk dat jullie het voor jullie zelf al te ver hebben laten komen, maar dat is het verleden en daar is niks meer aan te veranderen.

Ik vind de keuze die je gemaakt hebt heel moedig.... Mijn eerste gevoel toen ik je verhaal las was ook: Meid, kies voor je man en laat die ander gaan..... Helaas gaat dat met gevoelens meestal lastiger dan het voor omstanders lijkt, en als je hier kapot aan gaat is dat ook niks. Het lijkt me sterk dat jouw man tot nu toe nog niks gemerkt heeft aan je. Hij kan zijn vinger er misschien niet opleggen, maar hij zal wel aan je merken dat je minder intimiteit zoekt (wat logisch is als je hoofd bij een ander is), dat je een tijdje overdreven happy moet zijn geweest (begin van de verliefdheid) en dat je onrustig bent s'nachts, sneller geïrriteerd bent om hem en soms verdrietig zonder dat hij snapt waarom.....

Draai voor jezelf de situatie eens om. Wat als dit verhaal door jouw man geschreven zou zijn, hoe zou jij willen dat hij hier tegenover jou mee omging? Zou je de waarheid willen weten en dan waarderen dat hij eerlijk tegen je was? Zou je willen dat hij koos voor zijn eigen geluk omdat je hem dat gunt (ten koste van je eigen huwelijk, toekomstbeeld en gevoel)? Zou je willen dat hij ermee stopte en jou nooit inlichtte zodat jullie samen gelukkig kunnen worden en door kunnen gaan met de toekomst zoals jullie in je hoofd hadden (dit terwijl je dan wel mogelijk door zou gaan met een man die ergens in zijn hoofd misschien gelukkiger denkt te kunnen zijn ergens anders)?

En bedenk je eens hoe je toekomst met die andere man eruit zou zien.... Die fladderende verliefdheid en de spanning van het stiekem moeten doen is er vanaf als jij voor hem zou kiezen. Een hele hoop ellende waar jullie mee moeten dealen komt erbij. 2 echtscheidingen, met 2 bedrogen echtgenoten.... Dat zal geen leuke bende worden en grote kans dat dit al de eerste nodige druk op jullie relatie op zal leveren.... Je geeft aan dat je een kinderwens hebt... Die andere man is 29 jaar ouder als jij.... Wil hij nog wel kinderen? Of zal je dan behalve je huwelijk ook je kinderwens moeten laten varen?

Alles wat ik typ is vanuit praktisch oogpunt bekeken. Jij hebt het gevoel erbij, en je schrijft ook dat je niet ver van hem vandaan woont en dus hoogstwaarschijnlijk hem tegen zult blijven komen.... Kun je dit aan als je bewust kiest om voor je man te gaan? Of ga je dan uiteindelijk weer dezelfde cirkel in? En is er voor jou ook een optie om een tijd helemaal voor niemand te kiezen, van allebei afstand te nemen, en voor jezelf de rust en ruimte te creëren om eens heel goed na te denken wat jij nou echt wilt en voelt?

Hoi! Ik weet hoe het voelt.. Ik had precies hetzelfde. Maar mijn huwelijk was niet zo florissant overigens was het overduidelijk dat hij niet van me hield. Hij heeft mij heel veel pijn en verdriet gedaan. Ik ben alleen nooit vreemdgegaan omdat dat niet in mijn straatje past. Hoe leuk iemand ook is... Veel sterkte en veel liefs van kipje.

Wat een moeilijke keuze hé..lijkt onmogelijk vooraf te weten wat de juiste weg is hierin.
Persoonlijk ben ik erg voor openheid in deze situatie maar ik begrijp dat dat erg moeilijk ligt.
Dat het nog veel moeilijker is wanneer je zo dicht bij elkaar woont herken ik als geen ander..ontlopen zodat het gaat slijten lijkt onmogelijk.
Wat je wel zou moeten doen??
Ik heb geen idee..iig geen overhaaste beslissing nemen denk ik maar maak er uiteindelijk wel eentje want de tweestrijd is killing op deze manier!
Heel veel sterkte!
Liefs Jeannette

Nou, ik heb mijn twijfels over het mogelijke succes van de relatie met de 'nieuwe man'. Hoe lastig het ook is, overweeg heel goed wat je doet. Kiezen voor je man is doelloos als je niet ook moeite gaat doen om die relatie te verbeteren. Dat betekent dus praten met je man en voor jezelf eens nadenken over je huwelijk en wat je daar eigenlijk van verwacht. Je bent niet voor niets met hem getrouwd.

Ik kan je keuze om niet verder te gaan in die andere relatie begrijpen en heb daar respect voor. Ik hoop dat de andere man ook voldoende respect heeft om jou met rust te laten als je hem daar om vraagt. Want je maakt het jezelf heel lastig als je elkaar blijft zien en er komt een moment dat jouw echtgenoot in de gaten krijgt wat er speelt. En volgens mij wil je zo open nog niet zijn. Moeilijk, moeilijk, weet ik.

Verder ben ik blij dat je nuchter genoeg bent om ook stil te staan bij de moeilijkheden van een relatie met zo'n groot leeftijdsverschil.

Sterkte.