na 24 jaar is in 1999 mijn vriend gescheiden om vrij te zijn
ik was ook getrouwd en wij hadden gedurende deze jaren van allebei getrouwd zijn vaak een afspraak.
we hadden een aantrekkingskracht voor elkaar waar we geen nee tegen konden zeggen.
om dit legaal te maken ben in in 2001 ook gescheiden en
we zijn langzaamaan een relatie begonnen.
na heel veel pijn en klote geweten ten opzichte van mijn ex kon ik niet op van geluk. hij had de eerste jaren nog steeds kontakt met zijn ex, ging er zelfs mee op vakantie, ik
ik heb dit altijd toe gelaten, ik dacht moet hem de kans geven omdat hij ook met zoveel schuldgevoelens zat.
de laatste jaren ging het steeds beter, hij had gekozen voor mij, zagen elkaar 3x in de week, weekenden weg op vakantie, een geweldige tijd, we wilden allebei niet samenwonen, ik heb een zoon van 18 wilde er voor hem zijn, hij wilde zijn vrijheid enigszins.
Na de vakantie september vorige jaar zegt hij op een avond, ik heb alles verkeerd gedaan, had nooit na mijn scheiding met jou verder moeten gaan, jij bent schuldig aan het feit dat ik mijn ex niet meer kan zien, ik wil vrij zijn, alleen oud worden, ik wil nergens bij horen, jij hebt recht op een beter leven ik kan je dit niet geven. We hebben hierna toch een paar keer afgesproken en als ik verder nergens over sprak was het als vanouds, plannen voor de vakantie etc, nu met kerst wilde hij perse alleen zijn, hoor
ik later is hij bij zijn ex geweest, ruzie, ik zei ik kap met je als je ook weer een sexuele relatie met haar wil, hij zei niet met haar wel met andere. ik zei we hebben het zo leuk samen hoe kan dit, ik begrijp dit niet, zijn laatste woorden ik weet het niet meer, ik weet het niet meer. je hoort nog van me. Een donderslag bij heledere hemel, mijn wereld ligt aan stukken. Hij is 62, ik ben 51 zoveel jaren ervaring is dit een pubersoap???