Het gaat nog steeds stukken beter met me.
Ik onderneem meer dingen, ben weer helemaal goed bezig met werken.
Ik spreek veel af met vrienden en dat is fijn, en als ik alleen ben dan zorg ik dat ik genoeg te doen heb.
Maar vandaag heb ik even zo'n dag dat er allerlei vragen door mijn hoofd heenspinnen..
Hoe kan het bijvoorbeeld dat mensen (mijn ex bedoel ik nu) grote geheimen bij zich kunnen dragen (het versturen van seksueel getinte mailtjes naar mannen)?
Hoe kan het dat ik daar niets van gemerkt heb? Ik loop er vandaag erg mee te zeulen dat ik denk: jeetje zeg dit had ik nog gezocht achter mijn vriend, dit had ik nooit verwacht!!Ik dacht zo gelukkig te zijn.
En dan nog:als ik niet op zijn e-mail had gekeken? dan had ik nu nog bij hem geweest en van niks geweten. Ben wel blij dat ik het gedaan heb. Maar boos om de gedachte dat hij mij op bepaalde fronten zo voor de gek heeft gehouden..
En pas toen ik die mailtjes gelezen had is het balletje gaan rollen, ik heb het uitgemaakt. Gesproken met zijn ex die mij vertelde over de mishandelingen die hij bij haar had gedaan. Daar schrok ik nog meer van..
Ik ben achter nog meer kleine dingen gekomen waar hij niet eerlijk over is geweest..Maar hij blijft volhouden, schiet in de slachtofferrol als ik hem confronteer met zaken..
Hoe heb ik me toch zo kunnen vergissen in wie ik dacht de liefde van mijn leven gevonden te hebben?
En sorry voor mijn taalgebruik, maar waar haalt hij het gore lef vandaan om mij hiermee op te zadelen?

Vorige week heb ik al onze foto's verwijderd en zijn telefoonnummer, en dat was de juiste keuze..
Maar het vreemde is dat ik op sommige momenten nog steeds de C. mis zoals ik hem kende. Maar ik weet nu dat dezelfde C. er een flink verleden op nahoudt, veel dingen verzwegen heeft en een groot geheim met zich meedroeg. Wat als het aan hem lag, ik nooit te weten zou komen...

Pfff....zo vreemd. Ik ben een persoon die graag alles wil begrijpen, plaatsen, een plekje geven etc...Maar dit, dit kan ik niet begrijpen. Hier kan ik geen medeleven mee hebben.
Nee, dit gaat aan al mijn begrip voorbij en ik heb voor mezelf gekozen...
En ik weet, dat dagen als deze voorbij zullen gaan en dat ik juist door dit te hebben meegemaakt sterker zal worden.

Ik zal meer assertief leren te zijn, niet te meegaand, minder begripvol , mensen aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid, en daarbij zal ik eerder voor mijzelf kiezen.
Dit hoop ik dan ook nooit meer mee te maken, donderdag heb ik voor het eerst een gesprek met de psycholoog en ik hoop echt dat ik zal leren meer assertief te zijn, leren signalen op te vangen etc..

Liefs, daniëlle