Hey lieve mensen
Vandaag heb ik het weer extra moeilijk. Hoe kan het dat de ene dag zo helder kan zijn en de andere zo somber.. voel me zo leeg vandaag zonder hem. Op deze momenten sta ik gewoon op het punt hem een mailtje te sturen.. Mis hem ff gigantisch. De paniek slaat dan gewoon toe. Soms wil ik zo graag gewoon even bij hem zijn, zeggen hoe ik me voel. Maar dat kan niet meer, nee, want ik weet dat ik dan weer terug bij af zal zijn. Maar toch, het gevoel dat ik hem even vast wil houden laat me niet los vandaag. Het doet pijn, pijn omdat ik het nog steeds niet begrijp. Ook ben ik bang, bang voor de toekomst, bang dat ik straks een huisje toegewezen krijg, om daar vervolgens alleen te wonen, als ik er aan denk ben ik in totale paniek. HIer ff tijdelijk bij mijn ma, is toch best lekker, al is ze er alleen maar, het gevoel dat er iemand is is fijn. Soms wil ik het wel uitschreeuwen van verdriet. Ik voel me dan opgesloten in mezelf, en heel heel leeg van binnen. Net of de wereld voor altijd grijs blijft, en ik nooit meer kan "voelen". Niks interesseert me dan ook even, helemaal niks, en helemaal niemand. Ben vervolgens dan weer zo bang voor dat "lege" gevoel. Is dat normaal?
Pff kon ik maar heel even bij hem zijn,
ik ben af en toe enorm sterk, maar val zo nu en dan, zoals vandaag, even helemaal terug en kan dan alleen maar huilen.. het zullen de stapjes wel zijn..
1 vooruit, en 2 terug..
Liefs missy