Mijn probleem is dat ik met mijn ex een dochtertje heb en we nog geen 500 meter van elkaar wonen.. Mijn dochtertje komt 1 x doordeweeks bij mij eten. Afstand nemen of een paar weken geen contact is geen optie. Gisteren haalde ik haar op. Ex schoonmoeder was er ook. Begrijp me niet verkeerd, maar onze relatie had maar 1 echt probleem en dat was praten. We konden niet praten als er irritaties tussen ons waren en verder was het een leuke/goede relatie. Het probleem is dan ook dat we nu heel goed kunnen praten en dat het frustrerend is dat het niet terug te draaien is volgens haar om de dingen die gedaan/gezegd zijn nadat het uit was.
Zondag kwam ze met mijn dochter langsfietsen en die wilde bij papa langs, dus zij kwam ook even binnen. Dan zie ik gewoon dat zij ook enorm met zichzelf in de knoop zit. Ze kon me niet eens in de ogen aankijken, want dat vind ze moeilijk. Ook vertelde ze dat we wel heel veel meegemaakt de laatste 2 jaar en ik zag gewoon dat ze het moeilijk vind.
Gisteren kwam ik daar en was het heel afstandelijk en koel. Ze was de dag ervoor geopereerd en zit wel aan de morfine, maar het was wel heel afstandelijk. Haar moeder was er ook en die deed wel gewoon. Maandag is ze jarig en er werd uitgebreid aan mij verteld wat ze zondag van plan waren met hapjes en dat soort dingen. Alsof ze mij wilde zeggen; en jij bent daar niet bij!
Eigenlijk ben ik er vandaag helemaal klaar mee! Ze maakte het uit in de vakantie, terwijl mijn zoontje uit een eerdere relatie erbij was. Gaf me geen tijd om iets anders te vinden, ik moest binnen 24 uur weg zijn. Er was niets bijzonders gebeurd die dag!
Tja, het blijft touwtrekken tussen hoofd en hart.