Start

Vandaag dipdag..

afbeelding van Girl2
Don, 12/05/2005 - 14:40 — Girl2

Hoi allemaal,

vannacht slecht geslapen..Shit, gedroomd over mijn ex. Ik wilde hem nog zoveel zeggen. Dat ik ontzettend van hem heb gehouden en nog steeds van hem houd. Dat ik zo gekwetst ben door zijn gedrag. Geen respect en niet eerlijk zijn. Dat hij al na 2 weken een andere (ontrouwe)meid had. Hoeveel pijn me dat deed/doet. Dat ik alles op een goede manier wilde afronden en dat we elkaar normaal dag konden zeggen. Zonder vervelende gevoelens. Maar dat dat dus niet mogelijk is, omdat hij mij heeft verraden en laag heeft behandeld.Hij zat in mijn droom ergens op een balkon in een theater en ik zat beneden. Kon hem niet bereiken. Zo voel ik me ook al een tijdje. Ik heb alle contact verbroken na die knullige chat vn hem. Ik voel me afgesneden van iemand, waarmee ik zoveel heb beleefd. Verdorie..ik mis hem:-( Het is nu 3,5 mnd uit. Ik doe zo m'n best om mijn leventje op orde te krijgen. Heb mezelf een schop onder de kont gegeven. Doe weer dingen voor mezelf. En heb professionele hulp gezocht. Maar crisis, dit soort dagen zijn zo erg triest..Bah! Dit zal wel even een tijdelijke terugslag zijn..Wie oh wie herkend dit??!
Girl2

Don, 12/05/2005 - 15:44 — pluk
afbeelding van pluk

Moeilijk...

Het blijft moeilijk h?ɬ©? Het is bij mijn nu ruim twee maanden uit en de dips worden minder. Maar het leven is echt nog geen feest. Ik mis hem ook nog steeds en hou ook nog van hem. Voor mijn gevoel heb ik alles tegen hem gezegd wat ik wilde zeggen en dat helpt idd wel. Maar er blijven vragen, vragen waar hij ook niet echt een antwoord op kan geven. Bijv, hoe kon dit gebeuren? Verder weet je natuurlijk nooit of hij de waarheid spreekt en of hij de waarheid wel weet. Ik doe ook genoeg leuke dingen, maar de dagelijkse dingen vallen me nog steeds zwaar. Werken, alleen slapen en eten etc. Ik heb ook professionele hulp gezocht, daar ga ik binnenkort heen. Hoop dat zij me wat tips kan geven over hoe nu verder. 3 1/2 maand is natuurlijk ook niet echt lang, al lijkt het waarschijnlijk een eeuwigheid zonder hem, dat vind ik althans. Geef jezelf de tijd, volgens mij duurt het echt wel een jaar voordat je er over heen bent, pffff dat duurt echt lang. Het is al heel wat dat je je leven op orde hebt, praktisch gezien, gevoelsmatig komt dan volgens mij vanzelf. Heb jij ook nog steeds hoop? Sterkte meid.

Don, 12/05/2005 - 19:45 — Girl2
afbeelding van Girl2

Verdriet..

Hoi,

weet je? Mijn ex en ik noemden elkaar 'pluk'.Tja, moet er nu eigenlijk wel om lachen dat ik nu op jou reactie reageer pluk:-)
Bij mij is het af en toe ook nog moeilijk, maar ik had al een paar weken niet over hem gedroomd. En als je dan zo'n droom hebt. Dat maakt me verdrietig. Heb echt zo'n rot dag. Huil als ik dat wil, het moet er uit. Gelukkig voor jou, dat jij alles tegen je ex hebt kunnen zeggen wat je wilde. Je zult nooit alle antwoorden krijgen, maar het is al meer dan niets. Bij mij is dat niet gebeurt. Mijn psychologe heeft me gezegd, dat als ik dat wil hem moet bellen ofzo en dan wat moet afspreken. Dan kan ik eindelijk die dingen kwijt die me al zo lang dwars zitten. Alleen weet ik nu, dat mijn ex met hele andere dingen (ahum een nieuwe vriendinnetje, zie mijn verhaal)bezig is. En ik ken hem, hij doet toch alsof hij niks fouts heeft gedaan. Tja, wat moet ik nu dan? Hij staat er toch niet voor open. Ik heb hem trouwens wel een brief geschreven en wat foto's opgestuurd, na die lullige chat van hem. Heb al mijn issues opgeschreven, was ik dat tenminste kwijt. Hierna heb ik dus alle mogelijke contact verbroken.Maar ik merk dus nu dat er nog dingen onderhuids spelen en dat voelt zo raar. Ik heb het gevoel dat ik absoluut geen eerlijke kans heb gekregen om het goed af te sluiten. Dat maakt me soms onrustig. Net zoals vandaag dus..
Voor 90% heb ik geen hoop meer dat het ooit weer goed komt. Hij was in laatste maanden van onze relatie al een andere weg in geslagen. Nam steeds meer afstand van mij. Hij heeft me toen niet goed behandeld. Ik weet niet of ik dat nog kan vergeten en vergeven. Maar heel soms, echt heel soms voel ik dat we zo'n speciale band hebben, dat ik me niet kan voorstellen dat we nooit meer bijelkaar komen. Dat gevoel had ik vandaag dus weer even. Zo'n gemis gevoel, diep in mijn hart. Je kent het wel:-( Bah..Ik geef me zelf alle tijd om hierover heen te komen, 5 jaar relatie en houden van iemand kan ik niet in een paar weken weg stoppen en verwerken. Hij blijkbaar wel, maar ik niet.
Ik vind het hartstikke goed van jou, dat je ook professionele hulp hebt gezocht. Da's nooit verkeerd. Ik heb er erg veel baat bij. Tis niet altijd makkelijk, maar wel een middel om verder te kunnen!
Heel veel sterkte,
Girl2

Vrij, 13/05/2005 - 12:51 — Marloes
afbeelding van Marloes

Wanneer denken jullie dat je

Wanneer denken jullie dat je professionele hulp moet gaan zoeken?
En hoe in hemelsnaam zetten jullie die toch wel grote stap?

Vrij, 13/05/2005 - 12:57 — Marloes
afbeelding van Marloes

Kijk dat kan ik nou net niet

Kijk dat kan ik nou net niet zo goed..
Maar ik heb gewoon niet het gevoel dat ik verder kom. Het is ook nog maar vijf weken dus misschien is het wel gezond..

Vrij, 13/05/2005 - 14:35 — pluk
afbeelding van pluk

....

Je hoeft echt niet aan de afgrond te staan voordat je naar een psych gaat, til er niet te zwaar aan. Heel veel mensen gaan naar een psycholoog, maar mensen schamen zich er vaak voor dus dat vertellen ze je vaak niet. Als je denkt dat het helpt ga dan gewoon naar je huisarts, vertel kort je verhaal en vraag om een doorverwijzing naar een psych. Beter nu een steuntje in de rug dan dadelijk echt depressief zijn. Geloof me, ik weet waar ik over praat. Zie de psych gewoon als een oude wijze vrouw/man waar je je hart kunt luchten en die je wat tips geeft. Uiteindelijk moet je het gevecht toch zelf voeren, maar het is wel fijn dat iemand een oogje in het zeil houdt. Schaam je niet, als je voet zeer doet ga je toch ook naar de dokter. Waarom dan niet als je hart gebroken is....

Vrij, 13/05/2005 - 19:21 — Girl2
afbeelding van Girl2

Hulp

Ik heb heel veel meegemaakt in een korte tijd. Binnen drie dagen kreeg ik 3 vreselijke dingen te verwerken. Ook heb ik hiervoor al veel meegemaakt. Ongeluk,ziekte,geen baan etc. Nadat ik ,een paar weken na mijn breuk met m'n vriend, werd geopereerd, ben ik ingestort. Toen realiseerde ik me wat ik allemaal te verduren had (gehad.) Mijn emmertje zat vol. Mijn huisarts vond het heel erg moedig van me, en hij snapte onmiddelijk mijn hulpvraag. Ik heb jaren geknokt voor bep. dingen en bij mij was het punt gekomen dat ik het niet meer alleen kon doen. Gelukkig heb ik een psychologe die van mijn leeftijd is en het klikt heel erg goed. Ze luistert naar wat ik te zeggen heb en geeft me opdrachten om bijv. een dagboek bij te houden. Zodat ik dingen kan plaatsen en accepteren. Ze complimenteert
mij als ik op de goede weg zit en geeft me tips als ik met bep. dingen zit. Kortom, het is een verrijking voor jezelf. Je verliest er niets mee, je wint alleen maar. Niet makkelijk, maar erg noodzakelijk..Trek je niets aan van een ander. Het is juist erg moedig als je hulp zoekt. Het is een teken van volwassenheid en dat je bereidt bent om op een gezonde manier met je verdriet/boosheid/teleurstelling om gaan! Het is inderdaad beter om nu hulp te zoeken, dan dat je over een half jaar ofzo depri zit te zijn. Daar is het leven te kostbaar voor:-)
Heel veel succes..

Ma, 16/05/2005 - 00:18 — rosa897
afbeelding van rosa897

weet ook niet hoe

bij mij is het nu 3 maanden en een beetje uit. Ik denk nog elke dag aan hem en aan het feit dat ik het verpest heb. Had ik maar anders gereageerd enzo.... laatst heb ik hem nog gezien en hebben we het erover gehad. Hij zegt dat hij me ook mist, maar dat hij verder wil. Dat hij me heeft afgesloten omdat ik het zo bij hem verpest heb. Hij heeft ervoor gekozen om me niet meer in zijn leven te hebben en om iemand anders te zoeken met wie hij verder kan gaan om mij te vergeten (zijn woorden). Komende week is het een jaar geleden dat ik hem heb leren kennen en ik vind het zooo moeilijk. Weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Het ging een tijdje beter met me, zocht nieuewe vrienden (en gevonden), deed nieuwe dingen, maar nu gaat het weer zo veel slechter. ik slaap niet meer, eet vrij weinig. ik kan ook maar moeilijk verwerken dat hij me echt niet meer wil, en de gedachten aan hem en iemand anders doen me echt kokhalzen... ik weet het gewoon niet meer....