Jullie foto's samen gezien. Het deed me wel iets, maar eerlijk, waar is de liefde op jullie foto? Waar is jullie gevoel? Plus ik ben nog altijd mooier.
Fijn dat jij er zaterdag niet bij was, ik had je ook niet uitgenodigd. Ik wou je er ook niet meer bij.
Hadden we nog samen geweest, had ik je meegenomen, maar was het dan zo leuk geweest?
Ik denk het niet.
IK heb wel iemand bij mij gemist, iemand die me wakker hield tijdens de lange rit naar huis.
Maar gelukkig was er mijn favoriete muziek en mijn i hate you know liedje.
Daarnaast moest ik ook niet aan jouw denken, of toch niet de hele tijd maar wel aan een jongen die de laatste tijd duidelijk veel om me geeft en die ik al jaren ken.
Al durf ik hem niet vertrouwen, durf ik hem met moeite onder ogen komen, durf ik hem ni geloven op zijn woorden.
En dat is allemaal jouw schuld. jij hebt ervoor gezorgd dat ik me supper onzeker voel.
Hij wilt volgend weekend en eventueel ook al het weekend erop met mij weg. maar ik durf er niet op in te gaan en ik voel me zo stom.
En ik heb eens zoveel schrik om hem te verliezen. Nu ik hem na jaren terug gevonden heb, dreig ik hem opnieuw te verliezen omdat ik schrik heb om met hem af et spreken.
Plus weet ik ook niet wat hij met dat alles bedoeld. Al is hij supper lief. Pff waarom heb jij mij zo smerig behandeld dat ik nu met een lieve gast uit mijn kindertijd niet durf te daten.