Ik vraag me wel een af of mannen het vermogen hebben om van een vrouw te houden of verliefd te worden.. En natuurlijk, ik begrijp ook wel dat mannen gewoon mensen zijn en dat zij ook gevoelens hebben, maar waarom kom ik dan nooit een man tegen die in staat is (eventuele) gevoelens te beantwoorden..
Ik ben onderhand ruim in de 20.. Heb 1 relatie gehad na m'n 15e (die ene verkering daarvoor vind ik te kinderlijk om als echte relatie mee te rekenen). Door deze man ben ik gekwetst en aan het lijntje gehouden. 3 jaar lang heb ik met hem gelopen.. Of het een echte relatie te noemen is betwijfel ik.. Liefde maakt blind zegt men wel..
Zelfs voordat deze man überhaupt in mijn leven, ruim voor m'n 20ste, werden de gebruikelijke smoezen naar mijn hoofd geslingerd:
- ik wil meer met m'n vrienden gaan doen
- ik heb op dit moment geen tijd voor een relatie
- ik ben nog niet klaar voor een relatie
- etc etc

Nu.. Ruim een jaar lang heb ik mannen op afstand gehouden.. Bang om iets te voelen en gekwetst te worden. Uiteindelijk heeft een paar weken geleden de drang naar een maatje en de behoefte aan liefde en lichamelijk contact het gewonnen van mijn verstand en heb ik gevoelens ontwikkeld voor een man waarmee ik het ontzettend leuk heb gehad en waarmee ik wellicht een toekomst had kunnen zien (voor zover ik mezelf "dromen" toesta op dit gebied).
Dus nu vind ik mezelf weer in een positie waarin ik een man in mijn hart heb gelaten en mezelf heb toegestaan gevoelens te ontwikkelen, om vervolgens verteld te worden 'we moeten het hier maar bij laten'.
Het is niet zo dat mijn gevoelens zover ontwikkeld waren dat ik hier weken of maanden om ga treuren.. Wel voel ik dat er (wederom) iets in mij is geknapt, ik voelde me leeg toen mijn ex me verliet maar nu voel ik nog minder dan dat.. Ik voel me niet eens meer de moeite waard.. Wat ik nog wel het ergste vind is dat de mannen met wie ik uit ben geweest, en wie mij stuk voor stuk aan de kant hebben gezet, vervolgens allemaal binnen een korte periode een (langdurige) relatie zijn aangegaan. Wat is er mis met mij dat mannen die toekomst niet met mij zien?

Ik zou zo graag willen weten waar het misgaat.. Ik ben zeker niet onaantrekkelijk, ik heb een goede baan, hbo opgeleid, ik heb ambities, lieve vrienden en vriendinnen, een goed sociaal leven.. Ik heb zeker geen man nodig in mijn leven, maar zo af en toe, wanneer mijn verstand het toestaan verlang ik naar een lieve man die naast me op de bank komt zitten.