Vakantieverdriet

Als alles gewoon goed zou zijn gegaan in onze relatie had ik nu niet achter de computer gezeten om dit verhaaltje te schrijven. Vandaag was de dag dat mijn ex en ik, samen met haar ouders, op vakantie zouden gaan. Voor mij gaat dat feestje nu dus helaas niet door. Vanwege die vakantie had ik er een half jaar geleden al voor gezorgd dat ik vandaag vrij zou zijn van mijn bijbaantje op zaterdag. Ik zou vandaag dus eigenlijk gewoon kunnen gaan werken maar ik heb die vrije dag gewoon laten staan. Een vrije dag komt me wel gelegen, heb bovendien ook helemaal geen zin om me geforceerd groot te houden op mijn werk.

Ik heb besloten om vandaag helemaal niks te doen, alleen maar te relaxen. Een warm bad zou me wel wat ontspanning kunnen brengen, dacht ik. De gedachten aan m'n ex laten me echter op geen enkele plaats en op geen enkel moment los. De vier jaar waarin ik met haar samen ben geweest kwamen voorbij in mijn hoofd en die herinneringen zorgden wederom voor veel tranen. Ik voelde me al slecht maar op dat moment voelde ik me echt intens verdrietig. Ik kreeg zelfs hoofdpijn van het huilen. "Watje! Ben jij nou een vent?!" denk ik dan bij mezelf, maar ik kan er niks aan doen, het gebeurt gewoon. Ik mis haar zo erg!!

Inmiddels ben ik begonnen in het boek dat Olaf mij aanraadde: Mars en Venus beginnen opnieuw. Daarin las ik dat je juist moet denken aan hoe fijn het was en hoe erg je haar mist en nodig hebt, wil je haar ooit kunnen loslaten. De pijn die je dan voelt is volgens de schrijver slechts tijdelijk. Ik mag hopen dat hij gelijk heeft?¢‚Ç¨¬¶

jaspera's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 27/08/2006 - 01:51 — Olaf

Tijdelijk

"Ik mag hopen dat hij gelijk heeft?¢‚Ç¨¬¶"

Ik hoop met je mee Jaspera, deze pijn is niet dragelijk, sla ons gewoon een gebroken neus , een mes tussen ons ribben , een fles op onze kop, whatever maar niet dit.Dacht je dat je alle soorten pijn wel gevoeld had in je leven......komt je liefje langs: "hey bikkel dacht je dat je alles ?É¬§l gevoeld had in je leven? Take this!" BANG-BANG!!!!......recht in je hart........ongelovelijk wat een pijn -pijn kan doen."
"De pijn die je dan voelt is volgens de schrijver slechts tijdelijk"
Het vervelende aan het woordje tijdelijk vind ik dat het een nogal rekbaar woord is.............maar laten we hopen dat tijdelijk niet zolang duurt.

De 24 uur per dag aan haar denken, heel herkenbaar, zelfs in je slaap laat ze je niet met rust! Heb je dat ook, dat je wakker wordt omdat je in je slaap ligt na te denken over haar? Dus niet dromen maar echt denken. Wist niet dat dat kon, hoop dat ze ons snel met rust laten in onze slaap, 18 uur per dag vindt ik genoeg, 24 uur per dag echt teveel!

(ships, ik ga nu iets positiefs schrijven, voelt haast als verraad iets positiefs te schrijven, morgen mag ik toch nog wel terugkomen om mijn onophoudelijke jankbuien met jullie te delen?):

Eerlijk toegeven , er is in een paar weken tijd bij mij wel al iets van verbetering waarneembaar, ik heb het nu in ieder geval geaccepteerd als definitief en onomkeerbaar dat ze bij me weg is, op een paar momenten per dag na, dat ik mezelf er op betrap( en tot de orde roep) dat ik nog
?¢‚Ç¨?ì als gedachten?¢‚Ç¨¬ù heb.( gewoonte die opgebouwd is in de afgelopen maanden, zal nog even duren voordat ?¢‚Ç¨Àúals?¢‚Ç¨‚Ñ¢ eruit is)

-Als het nu uitgaat met haar nieuwe vriend ?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶.......................
bullshit , neemt ze gelijk weer een andere

- Als ik weer beter voor mijzelf ga zorgen, weer ga eten ,slapen,zonnebank,kapper etc ?¢‚Ç¨¬¶

Gelul, als ik eerst niet lekker genoeg was dan nu ook niet

- Als het weer winter wordt mist ze mijn warme armen om haar heen, mijn knuffels,lieve woordjes etc?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶

Tja , ik ben bang dat die van die pubervriend net zo warm zijn,zijn woordjes behoorlijk slijmerig en knuffels?Who needs knuffels als je verliefd bent, ze liggen gewoon de hele winter te zweten in bed.

-Als etc?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶.

Hou maar op etc ?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶?¢‚Ç¨¬¶

?¢‚Ç¨?ìAls ?¢‚Ç¨?ì de deur uit , de eerste verbetering is daar!!!!!!!!!

Groetjes, Olaf

Zon, 27/08/2006 - 09:06 — jaspera

als...

Deze pijn is inderdaad ondraaglijk . Wat dat betreft kun je inderdaar veel beter lichamelijk worden beschadigd. Gebroken arm: 3 weken in het gips. Gescheurde enkelbanden: 3 maanden uit de roulatie. Allemaal erg vervelend, maar je weet tenminste waar je aan toe bent. Nu ben je nergens zeker van. Hoe lang moet ik nog met deze pijn rondlopen en kom ik er ?É¬ºberhaupt nog wel vanaf?

Ook 's nachts laat ze me niet met rust. Of ik dat wat jij beschrijft, over het wakker worden omdat je in je slaap aan haar ligt te denken, al eens heb meegemaakt weet ik eigenlijk niet. Ik weet wel dat ik erg vaak van haar droom, zoals ook vannacht weer, en gister en nog veel vaker.

Wat die "als-vragen" betreft, die stel ik me zelf nog best vaak. Net nog, toen ik op de fiets zat. ?É‚Ä??É¬©n van de redenen waarom mijn ex zich aan mij irriteerde was dat ik nogal stil ben en meestal weinig vertel. Haar nieuwe liefde heeft daarentegen w?É¬©l een vlotte babbel. Ze vertelde me dat ze het een verademing vond als ze samen met hem was en dat hij dan ook veel vertelde, zodat zij niet steeds degene was die het gesprek gaande moest houden. Nu betrapte ik mezelf er op dat ik woensdag, toen ik met een ander meisje een dagje op stap was, ik gewoon alles vertelde wat er maar in me op kwam. Dingen die ik normaal gesproken als "niet boeiend genoeg om er over te praten" classificeerde, vertelde ik nu gewoon. Dan komt toch weer dat "als" om de hoek kijken. Als ik dat nou bij haar ook gedaan had, waren er misschien minder irritaties geweest en waren we nu misschien nog wel samen. Tegelijkertijd denk ik: als ik dat vanaf nu zou doen, waarom zou het dan niet gewoon weer goed kunnen komen? Ik weet ook wel dat dat geen optie is. Ook ik heb al geaccepteerd dat het nooit meer goed zal komen. Maar dit soort dingen, waar je achteraf dan achter komt, zorgen er wel voor dat ik enorm veel gevoelens van spijt heb. Ik heb spijt dat ik sommige dingen niet anders heb aangepakt. Dat verwijt ik mezelf heel erg en daar word ik niet bepaald vrolijker van.

En dan het feit dat ik niet meer haar primaire behoefte ben maar dat er nu iemand anders voor haar is, die die rol waarschijnlijk ook 10 keer beter invult dan ik gedaan heb. Die w?É¬©l precies weet hoe het allemaal moet. Ondraaglijke pijn!

Zon, 27/08/2006 - 10:25 — onzeker meissie

Hoi Jaspera

Al die als vragen ik herken het ook hoor!En het malen in je hoofd gaat maar verder!
Je bent er wel op je werk maar eigenlijk ook weer niet omdat je elke seconde aan je"'lief"denkt,en als als als zijn altijd de woorden die er achter aan komen!
Heel vermoeiend allemaal!
En dan ook nog die ondragelijke pijn van liefdesverdriet!
Je hebt net als Olaf gelijk,liever in de kreukels van lichamelijke pijn dan dit!
En Jaspera jij kan dan wel denken als ik dit had gedaan of zo had gedaan,maar is het niet zo dat je samen in een relatie zit en dat het altijd geven en nemen is??
Blijf altijd jezelf in een relatie en ga je niet veranderen naar een persoon die van jezelf afstaat,maar misschien leuker is voor je vriendin!
Ik wens je sterkte toe!
Liefs van een onzeker meissie

Zon, 27/08/2006 - 13:04 — pijndieblijft

Hoi Allemaal

Tja, als je weet wat je verkeerd hebt gedaan, kan je daar wel van leren. Ik weet niet eens wat ik verkeerd gedaan heb. Als ik al iets verkeerds gedaan zou hebben, een betere vrouw als jou kan ik me niet wensen zei hij en hij hield ook nog van me, maar niet genoeg weet ik nu. Krijg gewoon geen antwoorden en iedereen vertelt hij iets anders.
Het komt er op neer dat het gevoel niet goed was, hij had een slecht gevoel bij mij...... En daar kan ik het dan mee doen. Dan ben je 40 en kan je weer helemaal opnieuw beginnen.
Geen veilige haven meer, een woning kan ik niet krijgen. Een woning kopen, kan ik niet betalen, ben niet alleen mijn vriend, huis kwijt, maar ook mijn baan.
En hij heeft geen nieuwe vriendin, schijnbaar is het met mij zo vreselijk dat hij liever alleen verder gaat.

Zon, 27/08/2006 - 16:28 — Siddharta

Zie het positief

Met veel belangstelling heb ik deze site bekeken. Dit is mijn eerste post. Mijn relatie is nu 3 maanden uit. Ik heb het uitgemaakt omdat het niet meer ging. Ik heb zo mijn best gedaan om er iets van te maken maar het moest allemaal vanuit mij komen. Zij vond het wel best zoals het ging, weinig initiatief om de relatie te verdiepen. Op een gegeven moment besloot ik dat het beter is geen relatie te hebben dan een relatie die niet klopt. Ook al wilde ik niets liever dan met haar verder. Veel verdriet gehad en veel gepiekerd. Kon aan niets anders meer denken. Op een gegeven moment ging ik vechten tegen het denken, dat maakte het allemaal erger. Nergens meer zin in. Geen interesse voor de mensen/wereld om mij heen. Ik heb toen geaccepteerd dat ik nou eenmaal dat denken niet kan stoppen en ertegen vechten slaat ook nergens op. Langzaam werd het steeds beter, ik had weer interesse in anderen en had ruimte om naar anderen te luisteren. Weer genieten van contact. Ik heb weer oog voor andere vrouwen en merk dat ik veel geleerd heb in de relatie die uit is gegaan. Ik weet beter wat ik wil en wat ik niet wil. Er is nog wel vriendschappelijk contact met haar en dat maakt het ook makkelijker om te verwerken. We hebben afgesproken dat we elkaar altijd mogen bellen.

Pijn die blijft: niks meer hebben is ook een enorme vrijheid en oefenmateriaal om je niet te hechten aan aardse zaken.

Jaspera: Probeer niet te vechten tegen je gedachten. Laat ze er gewoon zijn en probeer je ding te doen.

Schamele troost: het gaat om de relatie die je hebt met jezelf.

Wat is dan liefde?

De pijn in mijn hart
van het niet verbonden zijn
Wat is dan liefde?
Hoe kan ik dan zeggen
dat ik van jou hou
als ik niet van mij hou?
Liefde is dan een leugen
Het bedekt de leegte
in mij.

In liefde,

Siddharta

Ma, 28/08/2006 - 01:12 — pijndieblijft

Siddharta

Oke je hebt gelijk, als zij het best vond zoals het ging en zich niet in de relatie wilde verdiepen dan houdt het inderdaad op. Maar zo is het bij ons niet gegaan, ik heb keer op keer aangegeven dat ik in relatietherapie wilde. Helaas stond hij daar niet voor open, hij wilde zich niet in de relatie verdiepen. En hij heeft veel lopen denken en piekeren, maar heeft mij daar niet in gekend. Op eens was het dan over. Ik had alles voor hem over, heb vol gespoten met hormonen om maar zwanger te worden. Maar wat bleek, ik stond er alleen voor hij was er niet voor me. Nu vertelt hij dat hij eigenlijk met mij helemaal geen kinderen wilde, waarom laat hij mij dan door die hel gaan? Als hij de relatie toch wilde beeindigen. Wel of geen kinderen?
Ik vind hem kei- en keihard, waar is dat gevoel voor mij gebleven. Hij is alleen maar met zichzelf bezig, dure vakanties, dure spullen. Hij houdt alleen nog maar van zichzelf.
En niets meer hebben is geen enorme vrijheid, waar slaat dat op.
Ik vraag me af hoe jij je zou voelen zonder baan en zonder huis.
Heerlijk 's nachts onder de brug slapen? Zodat je oefenmateriaal hebt om je niet te hoeven hechten aan aardse zaken?
Gelul, ik ben helemaal niet materialistisch, ik wil alleen een basis. De eerste levensbehoefte is dat teveel gevraagd?

Ma, 28/08/2006 - 07:17 — Siddharta

Is pijnlijk

Pijn die blijft: Het is pijnlijk om achteraf te vernemen dat hij eigenlijk helemaal geen kinderen wilde en dat jij je hebt volgespoten met hormonen. Heb je ook nagedacht over je eigen aandeel in de hele gang van zaken. Als je je baan kwijt bent krijg je toch een uitkering? Volgens mij hoeft in Nederland niemand onder de brug te slapen. Ik gun je een mooi huis en een geweldige baan daar niet van. Alles over hebben voor iemand is gevaarlijk, je levert je namelijk uit. Dan maken mensen ook misbruik van je.
Op een gegeven moment moet je toch weer verder, of de pijn nou blijft of niet. Als je op jouw leeftijd bent moet je nou eenmaal als vrouw afscheid nemen van bepaalde mogelijkheden in je leven, zoals het krijgen van een kind. Je weet het nooit, misschien ontmoet je morgen een leuke man en ligt alles weer open. En als je je ex zo beschrijft denk ik ook: wat een eikel. Hij komt zichzelf wel weer tegen. Kijk ik kan je ook geen pasklare oplossing aanbieden maar wil wel met je praten over wat je nu doormaakt. Gedeelde leed is halve leed.

Siddharta

Ma, 28/08/2006 - 12:36 — pijndieblijft

Zeker

Het is allemaal erg pijnlijk en ik zit er nu middenin. Ben vooral kwaad op mezelf dat ik dit zo heb laten gebeuren. Dat ik het niet eerder heb willen zien, dat ik me niet eerder had laten inschrijven voor een woning, dat ik destijds mijn huis heb opgezegd. Maar dat is allemaal achteraf en ja dit is een harde leerschool. Een uitkering krijg ik niet, moet echt een baan vinden (maar dat is een ander probleem waar ik niet niet over ga schrijven, ik heb voornamelijk pech in mijn leven nu).
Ik voel zoveel en kan er niets mee, had gisteravond de neiging om het servies kapot te gooien. Maar tja dat lost ook niets op.
Moet er maar in berusten en het over me heen laten komen, zit niets anders op. Eerst zelf weer goed in mijn vel zitten en dan verder. Misschien komt mij tijd nog wel.
Bedankt voor je aanbod.

Wie is online

Enquête

jaspera's Buddies