Gisteren postte ik nog dat ik zo boos was en dat ik haar nooit meer wil sturen of zien. Nu, vandaag is dat gevoel weer volledig anders.. Hoe kan dat toch dat dat met zoveel ups & downs is? Ik wil haar nog altijd niet sturen, en dat ga ik ook niet doen, maar ondertussen wil ik haar toch wel nog eens zien. Zeker niet nu, want ik zou toch gewoon constant wenen en niet kunnen praten, maar een beetje verder in de tijd wel..
Waarom voel ik me soms gewoon goed en dan van de ene op de andere moment zo slecht? De ene moment zou ik haar kunnen vermoorden (bij wijze van spreken) en de andere moment zou ik er gwn alles aan doen om terug bij haar te zijn..
Ik was vandaag gaan lopen waar ik altijd loop. Enige probleem is; daar waar ik altijd ging lopen, dat was ook de plaats van onze eerste date. Er is daar een hoge toren waar we op de eerste date rustig zaten te praten, het was toen zo leuk.. Toen ik op de top van de toren was daarjuist ben ik gewoon keihard in tranen uitgebarst. Ik mis haar zo hard, echt, wat een kutgevoel!
Ik ken het
Ik ken het gevoel.
Ik ben dan alleen niet echt boos, omdat mijn ex niks rots gezegd of gedaan heeft.
Maar het ene moment denk ik: laat haar vrij en laat haar zelf ontdekken. Andere moment voel ik me zo kut. Denk ik aan alle mooie momenten (je merkt dan eigenlijk pas hoeveel je met elkaar gedeeld hebt).
Merk wel dat het met de dag ietsje beter gaat. Eetlust begint weer op te komen.
@ClownyB
Dat is liefdesverdriet bleh, je loopt door verschillende fases heen.
Er zijn je velen voor geweest die er uit zijn gekomen en er zijn net als jij ook nog bezig om er heeeel graag uit te komen, uit dat pijnlijke proces. Je ziek voelen om een ander, dat doe je jezelf aan. Dubbel klinkt dat hè?
Heel veel sterkte!
@Hetlevenismooi
Je ziek voelen om een ander, dat doe je jezelf aan.
Mooi gezegd, Hetlevenismooi!
@PoemLover
Dank je, Poem.
Prettig weekend!
@Hetlevenismooi
Bedankt voor de wijze raad. Het is en blijft hard. Ik ben heel goed opgestaan daarjuist, maar nu zit ik weer te wenen zoals een klein kind. Het is zo enorm moeilijk om iemand los te laten. Ergens blijf ik hopen dat ze zegt dat ze de verkeerde beslissing genomen heeft en spijt heeft..
Blijft lastig. Ik vind het
Blijft lastig. Ik vind het fijn om te weten dat er andere zijn die er ook uit zijn gekomen. En fijn om hier te kunnen praten met andere erover. Dus jij ook vooral blijven doen! Gewoon eruit gooien wat je voelt en denkt! Schrijven helpt ook met verwerken zeggen ze altijd. Ik typ per dag pf eens in de paar dagen gewoon op word even alles wat ik voel wat er door me heen gaat etc etc. Als je het achteraf zou lezen zou het 1 grote wirwar zijn volgens mij haha mja het helpt om alles er even uit te gooien. Het is allemaal zo verwarrend ik snap het als geen ander.
Maar we kunnen er niks aan doen. Het leven is zo zo zo onvoorspelbaar, niks over te zeggen. En juist de dingen die je absoluut niet verwacht op bepaalde momenten gebeuren dan ineens wel...... Complicated allemaal.
Maar we komen er wel uit. En hopelijk kunnen we dan later onze kinderen of andere kids helpen als hun Hetzelfde meemaken
@ClownyB
Het is heeel hard, ik ben daar ook geweest.
Ik heb altijd heel sterk het gevoel gehad, ik moet naar boven terug, uit die diepte. Je kunt nu alleen maar omhoog gaan.
Je stond goed op, dat is wel weer een pluspunt!
Ik snap dat je nog hoop hebt, zou niet te lang in die wachtkamer blijven zitten.
Mijn ex kreeg op een gegeven moment liefdesverdriet (zei hij), hoorde ik veeeeel later pas. Toen zat ik ook in de wachtkamer. Hij had al een keus gemaakt. Hardnekkig vond ik dat. Ook dat kan. Ik ben er nu ook klaar mee.
Lang hoop gehad. Wat heeft het mij opgeleverd, een baal stress.
Dat verdwijnt!
@evgel @Hetlevenismooi
Ik hou inderdaad ook een soort van dagboek bij waarin ik al mijn gevoelens schrijf. ik noem het mijn Diary of a broken heart. Inderdaad een serieuze wirwar. Heb vandaag echt een slechte dag, al meerdere malen geweend. Ik kan haar niet uit mijn hoofd zetten om de één of andere reden vandaag..