Vorige week heb ik een gesprek met m'n vlam gehad, waar ik over schreef in een van m'n vorige blogs. Het was een goed gesprek, waarin wel veel duidelijk is geworden voor mij.
Toch zit ik op sommige momenten in een gevecht, een gevecht met mezelf. Niet heel zwaar hoor, maar veel analyseren en relativeren. Omdat ik altijd zo mijn normen en waarden heb gehad, principes, zwart wit was, en ik daar nu helemaal niets aan heb. Er zijn heftige gevoelens van mijn kant en ik probeer ze te onderdrukken met m'n verstand. Maar het lukt niet, het gaat niet?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶
Waar is de grens voor mijzelf om iemand een kans te geven? Ik had altijd allemaal regeltjes voor mijzelf in mijn kop zitten voor wat goed of slecht was, en nu? Ik kan ze niet nastreven, ik wijk er nu vanaf. Ineens zijn de dingen grijs, en niet meer zwart- wit zoals ze voor mij altijd waren.
Vlam is orde op zaken aan het stellen, beslissingen aan het nemen. Niet voor mij of om mij, maar beslissingen die ten gunste van hem komen. Hij heeft het niet eerder verteld omdat ie bang was me te verliezen, dat ik hem minder leuk zou vinden. En ook omdat we niets meer dan vriendschap hadden zonder verwachtingen en bijbedoelingen. En hij was ook niet uit op meer, maar het overkwam hem. Gevoelens werden ontwikkeld, van beide kanten?¢‚Ǩ¬¶ langzaam aan, along the way.
Ik verdedig hem niet, weet dondersgoed dat dingen niet op de normale gebruikelijke manier gegaan zijn. Zou ook niet mijn manier van handelen geweest zijn.
Toch voelt het voor mij ergens oke. Het mag stom klinken, naief klinken, whatever?¢‚Ǩ¬¶ Het is de achtergrond van het hele verhaal, van hoe de dingen die zo zijn gegaan, dingen die zijn gezegd of juist niet gezegd waardoor ik niet meteen afstand van hem neem. Kleine aspectjes die het verhaal voor mij anders maken als dat ik het normaal gezien zou hebben.
Heb niet het gevoel dat ik mijzelf voor de gek houdt, want ben nog altijd realistisch. Het lukt me nu gewoon niet om afstand te nemen, mijn gevoel wil dat niet. Terwijl mijn verstand en het oude patroon normaliter misschien wel weg geweest waren.
Het is heel gek om zo te handelen, of juist niet te handelen. Gek om dit mee te maken, weer iets over mezelf te leren.

Anyway, het contact met hem is er nog. Ik wil en kan het (nu) niet afkappen, daar voelt het te goed voor. Voorlopig zit er niets meer in dan vriendschap heb ik hem gezegd. Want ja, verstand zegt natuurlijk weer dat hij eerst los moet zijn van alles, dingen een plek moet geven, het nu niet kan etc etc. Wanneer volg je gevoel en wanneer verstand? Ik vind dat soms echt heel moeilijk in deze situatie. Het botst ook?¢‚Ǩ¬¶
Het gekke is dat ik wel heel erg geniet van de vlinders die er nog steeds zijn. Dat ik me toch heel gelukkig voel, niet te onrustig ben, en het ergens wel onder controle lijk te hebben. Ook weer raar om dit zo van mezelf te ontdekken. Normaal zou ik depressieve gevoelens krijgen, onzeker worden, me ongelukkig voelen, en nu blijf ik gewoon staan en laat ik het allemaal maar op me afkomen en weet ik dat het goed komt, one way or another! Het is nu te waardevol om alles af te kappen?¢‚Ǩ¬¶. Ik wil het aankijken, de situatie aankijken, het gevoel aankijken.. Besluiten kan altijd nog. Heb nu ook de tijd om mijn gevoelens te onderzoeken. De kriebels zijn op momenten zo heftig, het lijkt net of ik ze zoals nu nog nooit eerder heb gevoeld!

En ja, kans is aanwezig dat ik pijn en verdriet ga krijgen van hem of door hem, dat ik gekwetst wordt maar dat is dan maar zo. Die kans loop je toch altijd als je relaties hebt met mensen. Of het nu liefde, vriendschappen, werk-realties zijn? Het leven zit vol risico's, onzekerheden, pijntjes, verdrietjes. En wanneer dat mij weer overkomt, weet ik zeker van mezelf dat ik daar weer mijn lessen uit zal halen en mee zal nemen de toekomst in!

Lin zal wel zien waar het allemaal heengaat, of het ergens heen gaat en of het de moeite is om ergens heen te gaan. Ik voel me er in ieder geval best wel goed en rustig onder. Ik ga gewoon verder zoals ik al bezig was en hoe dit met deze man allemaal verder zal ontwikkelen, we'll see?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶..