Het gaat erom dat ik terug verliefd kan worden.
Dat ik terug kan amuseren en het verleden kan relativeren.

Elk verdriet wordt bij elk individu anders gereflecteerd en toch begrijpt iedereen en vooral voelt men hoe zo'n verdriet aanvoelt.
Als ik nu mijn emoties van toen herlees, begrijp ik wel terug wat ik toen voelde maar ik beleef die emoties niet opnieuw wat betekent dat ik wel over mijn verdriet heen ben.

Het zou me nu trouwens ook niet meer lukken om mijn emoties door inleving neer te pennen. Simpelweg omdat ik, uit mijn verdrietfase, terug rationeler begint te denken.

Liefdesverdriet is een proces van verwerking en helaas moeten alle subprocessen ook doorlopen worden.
Laat het verdriet gewoon komen zoals het is maar blijf niet steken in een van de subprocessen.