Pff wat blijft het lastig. Ik merk dat ik nog veel heen en weer word geslingerd in mijn gevoel. Ik heb mijn ex afgelopen 6 weken eigenlijk dagelijks gesproken. Dit sinds dat hij weet dat ik iemand anders heb leren kennen en probeerde door te gaan. Er zijn veel verwijten aan beide kanten momenteel.
Hij omdat ik doorga terwijl hij weet dat mijn gevoel voor hem niet anders is geworden. Dit begrijpt hij niet. Hoe kan ik me open stellen voor een ander als ik van hem hou?
Ik omdat ik vind dat als ik de persoon ben met wie hij de rest van zijn leven wil delen ik op nummer 1 moet staan en niet zijn vriendin/ex.
Veel ruzies verder afgelopen weken heb ik hem gister opgebeld om samen iets te eten en het op een normale manier af te sluiten. Afsluiten omdat dit geen houdbare situatie is. We zijn 8 maanden verder, hij zit klem. Ik zie het, ik weet het, ik voel het. Ik weet dat hij van me houdt, ik weet dat hij bij mij wil zijn. Maar hij kan zijn vriendin niet vergeten door welke reden dan ook. Dus komt bij mij elke keer opnieuw het argument boven 'als de liefde sterk genoeg was tussen ons, zou hij voor me gaan'. Geen van alle uitleg/excuses die ik bedenk weegt daar tegenop. Depressie of niet, psychische problemen of niet.
Ik vind het lastig hem te laten gaan, enorm. Diep van binnen voel ik wat ik altijd voor hem voelde. We zijn het zelfde op zo enorm veel gebieden, zelfs de rot eigenschappen.. Hierdoor kan ik mezelf enorm met hem identificeren en begrijp ik veel. Het is een heftige, onstuimige relatie, maar met enorm veel liefde.
Afgelopen weken ben ik de nieuwe man in mijn leven wat beter leren kennen. Nu rijst de vraag, waarom ga ik door als ik nog gevoelens voor een ex heb? Ik ga door omdat ik het gevoel heb dat mijn ex geschiedenis is en blijft. Ik met deze nieuwe man enorm leuke momenten beleef, een ongecompliceerde band heb, we vaak lachen, plezier hebben en goed klikken. Hij is lief, doet moeite, dingen gaan vanzelf. Ik wil dat graag een kans geven omdat het fijn voelt.
Uiteraard krijg ik van vrienden vaak de vraag..wat als je ex voor de deur staat. Wat doe je dan. Ja..wat doe ik dan. Ik zit daarin in een tweestrijd. Ik weet dat ik hem niet vertrouw, vertrouwen is key. Ik weet dat hij nooit echt voor me is gegaan.. ook dat is een vereiste.. Hij is volledig niet stabiel.. dat is opzich ook wel prettig..
En toch heb ik gevoelens voor hem, diepgeworteld, oprecht. Ik zie hem als mijn tweelingziel, ongeacht hoe hard velen van jullie misschien zouden moeten lachen hierom. Ik herken echter zoveel dingen in hem..
Maar maakt dat dat je gelukkig met iemand wordt? Dat je bij diegene moet zijn? In het totaalplaatje zie ik alleen wat zich afgelopen jaar heeft afgespeeld - dat is niet iets om gelukkig van te worden. Sterker nog, ik ben hier erg ongelukkig door geweest. Ik heb enorm veel verdriet gehad. Ik verdien dat niet..