Vandaag de dag zouden wij precies een jaar relatie hebben met elkaar. Afgelopen woensdag kwam hij langs, met mijn spullen die nog bij hem lagen. Hij zei mij dat het hem speet en het allemaal niet meer weet. Ik weet dat wij zo in ons relatie ups en downs hebben en dat hij daarbij overspannen is. De laatste tijd ging het steeds moeilijker tussen ons, ik had moeite met hem en dat wist of merkte hij ook. Ons relatie heeft al vaker op het randje gebalanceerd, nu is het wel erg definitief met de spullen die gebracht zijn.

Ik kan het maar niet accepteren en haal van alles in mijn hoofd en probeer zo alles te analyseren 'woord voor woord'. Hoe kan het nou zo zijn gelopen tussen ons? Omdat ik het maar niet kan accepteren was ik afgelopen donderdagavond bij hem, lang gesproken en in eerste instantie bleef hij erbij dat er geen hoop meer was dat het goed zou komen tussen ons. Hij zei dat hij soms teveel op z'n tenen liep, dat er teveel spanning was in zijn leven, dat wij niet op 1 lijn zaten etc etc. Ik vroeg hem of er nog liefde was, of hij nog van mij houdt? Hij zei toen dat dat het juist zo ingewikkeld maakte en hem in tweestrijd bracht,.. Hij houdt dus nog van mij! Na lang gesproken te hebben, misschien wel teveel op hem ingepraat hebben wij besloten om een time-out in te lassen. Mede omdat hij zichzelf weer moet herpakken en dingen moet veranderen op zijn werk bijv. Wij gaan beide dingen op een rijtje zetten, maar in de tussentijd nauwelijks contact met elkaar en dat valt mij zwaar. Ik denk bij alles aan hem 'wat doet hij, denkt hij ook aan mij', mist hij mij' etc.

Nu begint bij mij ergens iets te knagen, want heb ik hem nu overgehaald? Staat hij wel achter dit besluit? En wat als ? Oh god ik wordt gek van mijn pieker gedachtes... Ik wil hem steunen in deze moeilijke periode, maar hij duwt mij weg! Is dat normaal? Wat kan ik doen?